Ένα παραμύθι για το Φθινόπωρο με ήρωα έναν σκίουρο γλυκούλη μα...πολύ ζωηρούλη
Διασκευή παραμυθιού
με την εκπληκτική εικονογράφηση της Beatrix Potter
Βρείτε το βίντεο στα αγγλικά:
Βρείτε το παραμύθι σε μορφή εικονογραφημένης παρουσίασης διαφανειών στον σύνδεσμο:
Μια φορά και έναν καιρό σε ένα δάσος μακρινό στην άκρη μιας μικρούλας λίμνης ζούσε ένα σκίουρος μικρός με τον αδερφούλη και τα ξαδέρφια του, τα άλλα σκιουράκια...Τον φώναζαν Βελανιδούλη και ο λόγος είναι απλός: τρελλαινόταν για..βελανίδια και ήταν πάντα πρόθυμος να χρατσανίσει τους αγαπημένους του καρπούς, για να γεμίσει την σχεδόν πάντα πεινασμένη του κοιλίτσα...Ήταν σκίουρος καλός μα πολύ ζωηρός, πουθενά δεν ηρεμούσε και όλους τους ενοχλούσε...Ήταν με άλλα λόγια αυτό που λέμε "πειραχτήρι", ζωηρός και παιχνιδιάρης, άτακτος και σκανταλιάρης...
Στην μέση της μικρούλας λίμνης υπήρχε ένα νησάκι με μια πανύψηλη βελανιδιά. Εκεί έμενε η κυρα-Κουκουβάγια. Γύρω-γύρω θάμνοι ένα σωρό, που κάθε φθινόπωρο γέμιζαν με βελανίδια...
Κάθε φθινόπωρο που τα βελανίδια ήταν ώριμα πολύ, ο φιλαράκος μας ο Βελανιδούλης και η παρέα του τα άλλα σκιουράκια έφτιαχναν σχεδίες από μικρά κλαδάκια και χρησιμοποιώντας συχνά την φουντωτή τους ουρά σαν κουπί έπλεαν προς το νησί για να μαζέψουνε τροφή....
Κι όταν έφταναν εκεί, έψαχαν παντού σε όλους τους θάμνους και ανάμεσα στα βράχια και τις πέτρες για να βρουνε βελανίδια, τρέχαν από δω, πηδούσαν από κει και ήταν πράγματα χαρούμενα πολύ...
Μέσα σε λίγες ώρες κατάφερναν να μαζέψουν ολόκληρα σακούλια με βελανίδια...Τα μετέφεραν ύστερα στις φωλιές τους και, μολονότι η δουλειά αυτή ήταν κουραστική πολύ, τα μικρά μας σκιουράκια ασταμάτητα δουλεύαν και μαζεύαν και μαζεύαν...
Πέρασε μια εβδομάδα και η παρέα των σκίουρων αποφάσισε να πάει μια βόλτα στην λίμνη για ψάρεμα... Η ψαριά ήταν καλή...κατάφεραν να πιάσουν δέκα νόστιμα ψαράκια και σκέφτηκαν να τα δώσουν ως δώρο στην καλή τους φίλη την κυρα-Κουκουβάγια, που τα άφηνε να πηγαίνουν στο νησί να βρίσκουν βελανίδια, χωρίς ποτέ να τους γκρινιάζει και να παραπονιέται.
Με τα ψαράκια στα χέρια λοιπον νάτοι εδώ που πηγαίνουν προς το "σπίτι" της κυρα-Κουκουβάγιας. Όμως, μπροστά μπροστά τρέχει ο Βελανιδούλης κι όπως βλέπω τίποτα δεν κρατάει στα μικρά του τα χεράκια...
"Εσύ ποτέ σου δεν προσφέρεις τίποτα στην καλή μας φίλη κι όλα δικά σου τα θέλεις...", παραπονούνταν οι φίλοι του στον μικρό Βελανιδούλη κι η αλήθεια είναι πράγματι αυτή: ο Βελανιδούλης ήταν λιγουλάκι εγωιστής, όλα δικά του τα ήθελε και στους άλλους τίποτε καλό ποτέ δεν αναγνώριζε...
Έτσι κυλούσαν οι μέρες του φθινοπώρου μες στο δάσος το πυκνό: οι σκίουροι πηγαίνουν στο νησάκι βελανίδια να γευτούν και θυμούνται πάντα την καλή τους φίλη την Κουκουβάγια και δωράκια να της φέρουν δεν ξεχνούν.
"Δεν χρειάζεται νομίζω να της δώσουμε τα ψάρια μας. Δεν έκανε και τίποτε για μας...", απαντούσε ο σκιουράκος αλλαζονικά και όλο έτρεχε μπροστά....
Έτσι κυλούσαν οι μέρες του φθινοπώρου μες στο δάσος το πυκνό: οι σκίουροι πηγαίνουν στο νησάκι βελανίδια να γευτούν και θυμούνται πάντα την καλή τους φίλη την Κουκουβάγια και δωράκια να της φέρουν δεν ξεχνούν.
Μια μέρα μάλιστα σκεφτήκαν κάτι συναρπαστικό, ένα δώρο εκπληκτικό, σκαθαράκια να μαζέψουν, σε φυλλαράκια να τα κλείσουν, με ξυλάκια να τα δέσουν, σαν πουγκάκια να τα φτιάξουν στην κυρά-Κουκουβάγια να τα προσφέρουν που είναι πάντα τόσο καλή και χαμογελαστή...
Κι ο Βελανιδούλης; Εκείνος μόνο σκανταλιές....Όπως πάντα με τα αστεία του την Κουκουβάγια να πειράζει, με κλαδάκια να την γαργαλάει, πάνω-κάτω να χορεύει....και ησυχία να μην έχει!!!
Η κυρά-Κουκουβάγια έδειχνε πολλες φορές υπομονή, αλλά κάποιες φορές νευρίαζε και αυτή. Έλεγε τότε στον Βελανιδούλη, λιγουλάκι θυμωμένα και επιθετικά:
"Άκου, μικρέ μου, να σου πω, αν δεν αλλάξεις συμπεριφορά,
θα την χάσεις αυτήν την όμορφη φουντωτή ουρά!!!"
Ο Βελανιδούλης δεν καταλάβαινε από προειδοποιήσεις και απειλές: ήταν όπως είπαμε ξερόκέφαλος πολύ, πεισματάρης δηλαδή, και γι'αυτό δυστυχώς να διακρίνει δεν μπορούσε σε ποιο σημείο το αστείο σταματούσε...
Ένα όμορφο λοιπον κυριακάτικο πρωί που τα μικρά μας σκιουράκια είχαν πάει και πάλι στο μικρό νησί, ο Βελανιδούλης άρχισε τα πειράγματα και τις ζουζουνιές...
"Μέχρι εδώ, Βελανιδούλη!!!", ακούστηκε απειλητική η φωνή της σοφής της Κουκουβάγιας. "Έχω πονοκέφαλο πολύ και να αντέξω δεν μπορώ τις δικές σου τις φωνές, τις ασταμάτητές σου σκανταλιές..."
Ήταν τόσο δυνατή φωνή που ακούστηκε σαν σεισμός ή σαν βροντή...
Τα σκιουράκια κατατρομαγμένα άρχισαν να τρέχουν και να χοροπηδούν αλαφιασμένα...
Εκτός από τον Βελανιδούλη που δεν φάνηκε να κατάλαβε την απειλή την σοβαρή...
Μόλις λοιπόν η Κουκουβάγια έκλεισε τα μάτια για να ξεκουραστεί, βρήκε την κατάλληλη αφορμή. Πλησιάζει, πλησιάζει και την κουκουβάγια αρχίζει με τα νυχάκια του να γαργαλάει...
Εκείνη τα μάτια μισανοίγει,
να πιστέψει δεν μπορεί ότι ο μικρούλης σκιουράκος είναι τόσο μα τόσο αγενής...
"Ώστε δεν καταλαβαίνεις....", ξεκίνησε να λέει η Κουκουβάγια και
ορμάει δυνατά και τον σκιουράκο αρπάζει από την κοιλιά...
"Μανουλίτσα μου, γλυκιά, βοήθεια!!!", φωνάζει τώρα ο μικρός,
που πολύ αργά κατάλαβε πως παραέγινε ενοχλητικός....
"Μην με πειράξεις, κυρά-Κουκουβάγια,
και υπόσχομαι να γίνω σκίουρος με ήθος υποδειγματικό!
Δεν θα πειράζω, δεν θα ενοχλώ, θα μοιράζομαι, θα σέβομαι και θα εκτιμώ,
θα ακούω τις προειδοποιήσεις,
θα αλλάξω συμπεριφορά για να μη με βρει καμιά...συμφορά!!!"
Αν ποτέ, παιδιά, κάποια μέρα του φθινοπώρου δροσερή, συναντήσετε έναν σκίουρο λιχούδη με κομμένη την ουρά, να ξέρετε πως θα είναι ο μικρός Βελανιδούλης που δυστυχώς δεν θα κατάφερε να αλλάξει συμπεριφορά και...
θα του γράπωσε η κυρα-Κουκουβάγια την φουντωτή του την ουρά....
Αφήνουμε τα παιδιά να υποθέσουν το τέλος της ιστορίας, να εκφράσουν σκέψεις και προβληματισμούς: να άλλαξε ή να μην άλλαξε συμπεριφορά ο μικρός σκίουρος; Πώς θα καταλαβαίναμε την διαφορά στην συμπεριφορά του; Θα ήταν πολύ δύσκολο να τα καταφέρει; Θα κατάλαβε πραγματικά τα λάθη του;
Δείχνουμε την τελευταία φωτογραφία μετά την συζήτηση και αφήνουμε και πάλι τα παιδιά να εκφράσουν τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους, καθώς βλέπουν την φουντωτή ουρά του σκιουράκου....κομμένη!!!
Επίσης, τα προτρέπουμε να ζωγραφίσουν την δική τους εκδοχή για την εξέλιξη και ένα διαφορετικό τέλος της ιστορίας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου