Για το ποίημα του Κωστή Παλαμά "Ελιά, του ήλιου η θυγατέρα" ακολουθεί εικονόλεξο με έμφαση στην ανασύνθεση του ποιήματος και στη ζευγαρωτή του ομοιοκαταληξία.
Παρόμοια διδακτική προσέγγιση, δείτε σε προηγούμενη ανάρτηση στον σύνδεσμο:
Για τη θεματική ενότητα ΕΛΙΑ
βρείτε ΕΔΩ 28 ακόμα αναρτήσεις.
Βρείτε μελοποιημένη εκδοχή του ποιήματος στον σύνδεσμο:
Οι στίχοι του ποιήματος έχουν ως εξής:
Είμαι του ήλιου θυγατέρα
η πιο απ'όλες χαϊδευτή
χρόνια η αγάπη του πατέρα
σ'αυτόν τον κόσμο με κρατεί.
Όσο να πέσω νεκρωμένη
αυτόν το μάτι μου ζητεί.
Είμαι η ελιά η τιμημένη.
Όπου και αν λάχει κατοικία
Δε μ’ απολείπουν οι καρποί.
Ως τα βαθιά μου γερατειά,
δε βρίσκω στην δουλειά ντροπή.
Μ’ έχει ο θεός ευλογημένη,
και είμαι γεμάτη προκοπή.
Είμαι η ελιά η τιμημένη.
Εδώ στον ίσκιο μου μ’ αποκάτου
ήρθ’ ο Χριστός να αναπαυθεί
κι ακούστηκ’ η γλυκιά λαλιά του
Λίγο προτού να σταυρωθεί.
Το δάκρυ του, δροσιά αγιασμένη,
Έχει στη ρίζα μου χυθεί.
Είμαι η ελιά η τιμημένη.
Εικονόλεξο για το ποίημα:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου