Χριστουγεννιάτικη γιορτή: Διασκευή της ιστορίας ενός μικρού πρόσφυγα, της Ειρήνης

Ακολουθεί διασκευή της Ειρήνης (βίντεο της Ιστορίας και συνοδευτικό υλικό θα βρείτε στον σύνδεσμο:

http://taniamanesi-kourou.blogspot.gr/2016/03/blog-post_14.html)

για τη Χριστουγεννιάτικη Γιορτή. Η διασκευή είναι για 19 παιδιά.

Ενδεικτικός τίτλος : 
"Το αστέρι της Αγάπης οδηγεί την Ειρήνη"

Αφηγητής (1): Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν. Όλος ο κόσμος θα ντυθεί γιορτινά, φωτάκια θα λαμπυρίζουν σε όλες τις γειτονιές, χριστουγεννιάτικες μελωδίες από παιδικές φωνές θα γεμίσουν τον ουρανό και ματάκια μικρών παιδιών θα περιμένουν με αγωνία και ανυπομονησία τα δώρα του Άι-Βασίλη.

Αφηγητής (2): Όμως από κάποια γειτονιά της γης η Αγάπη ξέχασε να περάσει. Το χρώμα που βασιλεύει είναι το μαύρο και το γκρι, το χρώμα του Πολέμου και της Καταστροφής. Τα παιδιά με μάτια μελαγχολικά και φοβισμένα τρέχουν να κρυφτούν, να μην τα πιάσει ο Πόλεμος

Αφηγητής (3): Έτσι και η μικρή Ειρήνη βλέποντας τις φλόγες να πέφτουν από τον ουρανό, έφυγε μακριά. Ήτανε πεινασμένη. Κανένας δεν ενδιαφερόταν για ένα παιδί που ήταν μόνο του και τρομαγμένο. Η Ειρήνη έτρεχε και έτρεχε και δε σταμάτησε μέχρι που έφτασε σε ένα ήσυχο, ειρηνικό χωριό. Δύο άνθρωποι κάθονταν σε ένα παγκάκι μπροστά από ένα χριστουγεννιάτικα στολισμένο σπίτι.

(σε παράλληλη δράση η Ειρήνη κάνει τις κινήσεις που περιγράφονται από τους αφηγητές, χωρίς λόγια)

Αφηγητής (4): Λιάζονταν στον χειμωνιάτικο ήλιο. Μιλούσαν αδιάκοπα και φαίνονταν ευχαριστημένοι. Η Ειρήνη ήταν μόνη και πεινασμένη. Ρώτησε αν θα μπορούσε να ζήσει εκεί, στο χωριό και μήπως είχαν ένα κομματάκι ψωμί ή κάτι άλλο που θα μπορούσε να φάει.

Χωρικός (5): Αυτό είναι ανεπίτρεπτο! Ένα παιδί να περιφέρεται και να ζητιανεύει φαγητό. Κάποιος πρέπει να κάνει κάτι γι’αυτό. Η θέση της είναι στο ορφανοτροφείο.

(εμφανίζονται δύο παιδιά-αστυνομικοί που κυνηγούν την Ειρήνη, τα παιδιά προτείνεται να είναι από εκείνα που έχουν μικρότερους ρόλους στην παράσταση)

Αφηγητής (6): Τότε κάλεσαν την αστυνομία, για να πιάσει την Ειρήνη. Όμως η Ειρήνη έφυγε μακριά. Έφτασε σ’ένα δάσος. Εκεί βρήκε μερικά βατόμουρα, τα έφαγε κι έτσι ένιωσε λιγότερο πεινασμένη. Πάνω σε κάποια χόρτα έκανε ένα μαλακό, ζεστό κρεβάτι. Όμως πεινούσε ακόμη και οι θόρυβοι της νύχτας, την έκαναν να φοβάται. Όχι, δε μπορούσε να μείνει εκεί για πάντα, ολομόναχη.

Θόρυβοι δάσους
http://soundbible.com/1331-Owl-Hooting.html

Αφηγητής (7): Η Ειρήνη άρχισε να περιπλανάται πάλι στο δάσος και ακολουθώντας την όσφρησή της έφτασε στην άλλη πλευρά. Εκεί μπήκε στη χώρα των Πετροφάγων. Ήταν πολύ φιλικοί και έδωσαν στην Ειρήνη να φάει μια χούφτα πέτρες. Όμως εκείνη δεν μπορούσε να τις φάει. Τότε, οι Πετροφάγοι θύμωσαν. 

(σε παράλληλη δράση η Ειρήνη κάνει τις κινήσεις που περιγράφονται από τους αφηγητές, χωρίς λόγια)

Πετροφάγος (8): Δεν σου κάνει ο τόπος μας; Αν δεν τρως ό,τι σου δίνουμε, τότε καλύτερα να φύγεις.

Ειρήνη (9): Δε με συμπαθούν, γιατί είμαι ξένη και διαφορετική από αυτούς.

Αφηγητής (10): Αυτό ήταν αλήθεια. Οι Πετροφάγοι εξαφανίστηκαν και την άφησαν μόνη της. Η Ειρήνη συνέχισε την περιπλάνησή της. Διέσχισε ξανά ένα τεράστιο σκοτεινό δάσος. Μπροστά της ήταν η χώρα με τις μεταξωτές ουρές.

(σε παράλληλη δράση η Ειρήνη κάνει τις κινήσεις που περιγράφονται από τους αφηγητές)

Μεταξωτή ουρά (11): Καλώς ήρθες! Καλώς ήρθες! Τι θέλεις από τον τόπο μας;

Ειρήνη: Μόνο ένα μικρό κομματάκι ψωμί και μια ζεστή γωνιά για να κοιμηθώ.

Μεταξωτή ουρά (11): Αυτό μπορείς να το έχεις!

Μεταξωτή ουρά (12): Μα για μια στιγμή! Δεν έχει ουρά! Α! Λυπάμαι, δεν μπορείς να μείνεις μαζί μας! Δεν έχεις μεταξωτή ουρά! Δεν είσαι σαν εμάς!

Ειρήνη: Μα αυτό δεν έχει σημασία. Μπορώ να περάσω μία γύρω από τη μέση μου ή να καρφιτσώσω μία με παραμάνα.

Μεταξωτή ουρά (12): Όχι, όχι. Αυτό δεν φτάνει. Μόνο οι μεταξωτές ουρές επιτρέπεται να ζουν σε αυτήν τη χώρα.

Αφηγητής (13): Η Ειρήνη παρακάλεσε, ικέτευσε αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Ξαναπήρε λοιπόν τον δρόμο της και όταν έφτασε στην άκρη του δάσους, μπήκε στη χώρα των μουτζουρωμένων κορακιών. Εδώ την υποδέχτηκαν θερμά. Ένα κοράκι της πρόσφερε μια μαλακή, ζεστή φωλιά πάνω σε ένα γυμνό δέντρο και ένα ψόφιο ποντίκι για να φάει. Η Ειρήνη όμως δεν ήθελε να φάει το ποντίκι. Η ιδέα και μόνο έκανε το στομάχι της να ανακατεύεται και δεν μπορούσε να ανέβει στο δέντρο γιατί ήταν πολύ ψηλό.

(σε παράλληλη δράση η Ειρήνη κάνει τις κινήσεις που περιγράφονται από τους αφηγητές)

Κοράκι (14): Πρέπει να πετάξεις πάνω ψηλά. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο εδώ.

Ειρήνη: Δεν με καταλαβαίνουν, γιατί είμαι ξένη.

Αφηγητής (15): Δεν της έμενε τίποτε άλλο να κάνει από το να συνεχίσει να περπατάει. Στο τέλος του δάσους μπήκε στη χώρα των Αχόρταγων. Ήταν πλούσιοι. Ζούσαν σε μεγάλα, άνετα σπίτια και πάντα είχαν αρκετό φαγητό. Ό,τι τους περίσσευε, το πετούσαν. Ακόμη και τα ζωάκια τους, απολάμβαναν το καλύτερο φαγητό. Όταν οι άνθρωποι συναντιόντουσαν στον δρόμο, αγκαλιάζονταν και αντάλλαζαν φιλιά, ένα σε κάθε μάγουλο, αλλά κανένας δεν αγκάλιαζε την Ειρήνη παρόλο που η πείνα της και η μοναξιά της ήταν ολοφάνερες.

(σε παράλληλη δράση η Ειρήνη κάνει τις κινήσεις που περιγράφονται από τους αφηγητές)

Ειρήνη: Συγγνώμη! Πού μπορώ να βρω κάτι να φάω και ένα ζεστό μέρος για να κοιμηθώ;

Πλούσιος κύριος (16): Δίνε του από δω. Δε μας περισσεύει τίποτα.

Ειρήνη: Οι πλούσιοι δεν ξέρουν πόσο πονάει η πείνα. Πρέπει να ψάξω για καλόψυχους ανθρώπους. Αυτοί ξέρουν πόσο οδυνηρό είναι να μη σε βοηθάει κανένας

Αφηγητής (17): Προχώρησε μέχρι την άκρη της πόλης σε μία περιοχή πίσω από μεγάλα εργοστάσια και σκουπιδότοπους. Εκεί φτωχοί άνθρωποι ζούσαν σε παράγκες. Όμως και εκείνοι την έδιωξαν λέγοντας πώς δεν είχαν ούτε αρκετό φαγητό ούτε χώρο για να μείνει. Η Ειρήνη κατάλαβε πως δεν μπορούσε να μείνει εκεί. Αλλά δεν ήξερε και πού να πάει. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, άρχισε και να βρέχει.

(σε παράλληλη δράση η Ειρήνη κάνει τις κινήσεις που περιγράφονται από τους αφηγητές)

Ήχος βροχής ή καταιγίδας:
http://www.salamisound.com/7378371-thunderstorm-rain-forest

Αφηγητής (18): Η Ειρήνη απομακρύνθηκε από την πόλη και κατευθύνθηκε προς τα χωράφια. Ξαφνικά είδε ένα τεράστιο δέντρο. Δεν ήταν χριστουγεννιάτικο. Στα κλαδιά του δεν υπήρχαν στολίδια και φωτάκια. Κάποιος είχε φτιάξει εκεί ένα σπίτι από παλιά και άχρηστα πράγματα. Καθόταν στο παράθυρο, κοιτούσε έξω και έτρωγε ένα κομμάτι ψωμί με τυρί.

Κυρία Καλόκαρδη (19) (ή κύριος Καλόκαρδος): Γεια σου! Έλα πάνω να σου δώσω ένα κομμάτι ψωμί με τυρί. Φαίνεσαι κουρασμένη και πεινασμένη. Κάθισε εδώ που είναι ζεστά και στεγνά.

Ειρήνη: Ποια (ή ποιος) είσαι:

Κυρία Καλόκαρδη (ή κύριος Καλόκαρδος): Είμαι η κυρία Καλόκαρδη.

Ειρήνη: Έτσι δεν λέγονται όσοι είναι ευγενικοί και καλοί με τους άλλους; Σας έψαχνα πολύ καιρό. Αν μου το επιτρέπετε, θα ήθελα να έρθω να μείνω εδώ με εσάς και την οικογένειά σας.

Αφηγητής (19): Και έτσι η κυρία Καλόκαρδη άνοιξε το σπίτι της στην Ειρήνη που έμεινε κοντά τους για πολύ πολύ καιρό. Πέρασαν μαζί εκείνα τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά, έφαγαν όλοι μαζί γύρω από το γιορτινό τραπέζι και τραγούδησαν χριστουγεννιάτικα τραγούδια. Η Ειρήνη είχε βρει επιτέλους μια καινούρια οικογένεια. Το αστέρι των Χριστουγέννων την είχε οδηγήσει, δείχνοντάς της τον σωστό δρόμο για την αληθινή αγάπη.

Τραγούδι λήξης:
"Το δώρο της αγάπης"
βρείτε το σε mp3 και εικονόλεξο ΕΔΩ.