"Στης Αννούλας την ποδιά": ποίημα για την άνοιξη (της Γιάννας Μαγαλιού)

 Ακολουθεί ένα ποίημα για την άνοιξη (της Γιάννας Μαγαλιού)

Στης Αννούλας την ποδιά.

 Η Αννούλα η Αννιώ,

ήτανε δεν ήτανε τέσσερα χρονώ.

Η μανούλα  της  την  ντύνει με καινούργια φορεσιά

και της δένει στη μεσούλα μια πανέμορφη ποδιά,

που είχε πάνω κεντημένα, Λουλούδια και Πουλιά

και γαϊτάνι γύρω- γύρω και στη μέση έναν  Ήλιο.

Το Χιόνι κι η Παγωνιά της Αννιώς το παράθυρο χτυπούν,

στέκονται και της μιλούν:

- Λύσε Αννιώ μας την ποδιά

να πετάξουν τα πουλιά

να μυρίσουν τα λουλούδια

να πει ο ήλιος όμορφα τραγούδια.

-  Δε θα λύσω την ποδιά μου, θα προσμένω με υπομονή

μέχρι η Άνοιξη να'ρθεί...

               

Για τα παιδιά όλου του κόσμου που φέρνουν την «ΑΝΟΙΞΗ»  στις καρδιές κι στις ζωές μας.