Παιχνίδι μνήμης με τα φρούτα και τα χρώματα

Memory Game:
Οι κάρτες με τα φρούτα και τα χρώματα

Στο παιχνίδι αυτό οι κάρτες που προσπαθούν να βρουν και να αντιστοιχίσουν τα παιδιά είναι το φρούτο με το χρώμα του...

 

Καλοκαιρινό ποίημα - Το ποίημα του Άλφα

Ένα ποίημα για την φωνούλα Α,α με θεματολογία καλοκαιρινή

(μπορεί να αξιοποιηθεί και ως μικρός πίνακας αναφοράς για την φωνούλα Α,α)

ΑΝΑΛΥΤΙΚΟ ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ ΑΝΑΡΤΗΣΕΩΝ 

ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΕΔΩ

Φύλλο Εργασίας για το Φθινόπωρο

Φύλλο Εργασίας

για την εξάσκηση των αρχικών γραμμάτων

σε έννοιες του φθινοπώρου

ΤΙΣ ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ 65 ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ (χρήσιμες συνδέσεις, κατασκευές, φύλλα εργασίας για τα μαθηματικά, φύλλα εργασίας για τη γλώσσα, εποπτικό υλικό και έργα ζωγραφικής) μπορείτε να τις βρείτε ΕΔΩ.

Παραμύθι για το Νηπιαγωγείο - Διασκευή μύθου της Αμερικής

Ο μικρός Κοκκορής

Μια φορά και έναν καιρό ζούσε σε ένα αγρόκτημα ένας καλός αγρότης, ο Κωστής. Είχε ζωάκια πολλά, άλογα, κοτούλες, γουρουνάκια, μοσχαράκια, είχε και έναν κόκκορα, κοκκινο και στρουμπουλό, που τον λέγαν Κοκκορή. Κάθε βράδυ ο Κωστής έβαζε τον Κοκκορή μέσα στο κοτέτσι...Του Κοκκορή αυτό δεν του άρεσε πολύ, μα ήταν κόκκορας σωστός και υπάκουος πολύ...

Ένα βράδυ ο Κωστής, αφού έβαλε τον Κοκκορή στο κοτέτσι

και τακτοποίησε τα υπόλοιπα ζώα στο μαντρί, πήγε για ύπνο να ξεκουραστεί...

Πρωί-πρωί ο Κοκκορής σκαρφάλωσε σε έναν πάσσαλο ψηλά και άρχισε να κακαρίζει δυνατά, σχεδόν εκκωφαντικά:

"ΚΙΚΙΡΙΚΟΥΟΥΟΥΟΥ!!!!ΚΙΚΙΡΙΚΟΥΟΥΟΥ!!!"

Εκνευρισμένος ο Κωστής, άνοιξε το παράθυρο και είπε δυνατά:

"Φύγε από δω, βρε φωνακλά, και μου πήρες τα μυαλά!"

Τρομαγμένος ο Κοκκορής ανοίγει τις φτερούγες και τρέχει να κρυφτεί...

Μια και δυο ετοιμάζεται ο Κωστής, πλένεται, ντύνεται, τρώει πρωινό και πηγαίνει στο χωράφι και στο κτήμα, να οργώσει, να σκαλίσει, να σκάψει, να ραντίσει, τα ζωάκια να ταΐσει...Δουλειές ένα σωρό, να σου φεύγει το μυαλό....

Το βράδυ ήταν τόσο πολύ κουρασμένος, εξαντλημένος, που το μόνο που ονειρευόταν ήταν ένας γλυκός ύπνος. Για να είναι σίγουρος ότι ο Κοκκορής δεν θα τον ξυπνούσε νωρίς νωρίς το πρωί, τον έβαλε μαζί με τα γουρουνάκια στο χοιροστάσιο και πήγε, επιτέλους, να ξαπλώσει. Όμως....μόλις πρόβαλαν οι πρώτες του ήλιου ακτίνες, να σου ο Κοκκορής και ορμάει έξω από το χοιροστάσι κακαρίζοντας δυνατά, σχεδόν εκκωφαντικά:

"ΚΙΚΙΡΙΚΟΥΟΥΟΥΟΥ!!!!ΚΙΚΙΡΙΚΟΥΟΥΟΥ!!!"

"Αυτό το πτηνό θα με τρελάνει!", σκέφτηκε αγανακτησμένος ο Κωστής.

"Πρέπει να βρω μια λύση, αλλιώς δεν θα καταφέρω ποτέ να κοιμηθώ κανονικά..."

Εκείνη την ημέρα ο Κωστής, μια που με τα κακαρίσματα του Κοκκορή είχε σηκωθεί από τόσο νωρίς, ξεχορτάριασε τα λουλούδια του κήπου, έβγαλε όλα τα ζιζάνια από τις φραουλίτσες του, και έκανε όλες τις άλλες δουλειές του, ώστε όταν έφτασε το βράδυ μόλις που στεκόταν όρθιος...

"Ξέρω τι θα κάνω...", σκέφτηκε ο Κωστής.

"Θα βάλω τον κόκκορα μέσα στον σταύλο, θα κλείσω και την πόρτα και...επιτέλους...θα κοιμηθώ λιγάκι παραπάνω να ξεκουράσω το ποδαράκια μου....".

Έτσι κι έκανε ο Κωστής και πήγε για ύπνο,

ήρεμος και σίγουρος πως είχε βρει την καλύτερη λύση....

Ωστόσο....μόλις φώτισαν οι πρώτες ακτίνες του ήλιου την ημέρα.....ο Κοκκορής όρμησε έξω απο τον σταύλο πηδώντας από το παράθυρο, κακαρίζοντας δυνατά, σχεδόν εκκωφαντικά:

"ΚΙΚΙΡΙΚΟΥΟΥΟΥΟΥ!!!!ΚΙΚΙΡΙΚΟΥΟΥΟΥ!!!"

"Μέχρι εδώ!!! Δεν σε αντέχω πια!!!", ούρλιαξε ο Κωστής.

Αρπάζει αμέσως τον Κοκκορή και πηγαίνει στην αγορά.

Εκεί βρίσκει τον κυρ-Θοδωρή, που ήταν πρόθυμος πολύ να κρατήσει τον Κοκκορή...

"Θα είναι σπουδαία παρέα για τις κοτούλες και τα κοτοπουλάκια μου!", είπε ο κυρ-Θόδωρής αποχαιρετώντας τον Κωστή...

Από τότε ο Κοκκορής έζησε πολύ καλά κι ήταν τρισευτυχισμένος...

Κι ο Κωστής; Τι να έγινε, παιδιά;

Ο Κωστής επιτέλους βρήκε την πολυπόθητη ηρεμία. Εκείνο το βράδυ κοιμήθηκε ήρεμα σαν πουλάκι και το άλλο το πρωί δεν ξύπνησε νωρίς....

Το πρόβλημα ωστόσο είναι άλλο.

Ο Κωστής που μάλλον φάνηκε ότι είναι λιγουλάκι υπναράς... κοιμάται πλέον με τις ώρες... 

Έτσι...,

χωρίς αγρότη εργατικό, τα χωράφια ξεραθήκαν, τα λουλούθια μαραθήκαν κι όλα πια...χαθήκαν

ΤΕΛΟΣ

Φθινοπωρινό παραμύθι - Ένας σκίουρος...άτακτος και ζωηρός

Ένα παραμύθι για το Φθινόπωρο με ήρωα έναν σκίουρο γλυκούλη μα...πολύ ζωηρούλη

Διασκευή παραμυθιού
με την εκπληκτική εικονογράφηση της Beatrix Potter

Βρείτε το βίντεο στα αγγλικά:

https://www.youtube.com/watch?v=FTG5SlsSkkI&ab_channel=BeatrixPotter

Βρείτε το παραμύθι σε μορφή εικονογραφημένης παρουσίασης διαφανειών στον σύνδεσμο:

https://drive.google.com/file/d/1MuNtc7x5zoWWljbn6P_lHj3bcIFVw6vY/view?usp=sharing

Μια φορά και έναν καιρό σε ένα δάσος μακρινό στην άκρη μιας μικρούλας λίμνης ζούσε ένα σκίουρος μικρός με τον αδερφούλη και τα ξαδέρφια του, τα άλλα σκιουράκια...Τον φώναζαν Βελανιδούλη και ο λόγος είναι απλός: τρελλαινόταν για..βελανίδια και ήταν πάντα πρόθυμος να χρατσανίσει τους αγαπημένους του καρπούς, για να γεμίσει την σχεδόν πάντα πεινασμένη του κοιλίτσα...Ήταν σκίουρος καλός μα πολύ ζωηρός, πουθενά δεν ηρεμούσε και όλους τους ενοχλούσε...Ήταν με άλλα λόγια αυτό που λέμε "πειραχτήρι", ζωηρός και παιχνιδιάρης, άτακτος και σκανταλιάρης...

Στην μέση της μικρούλας λίμνης υπήρχε ένα νησάκι με μια πανύψηλη βελανιδιά. Εκεί έμενε η κυρα-Κουκουβάγια. Γύρω-γύρω θάμνοι ένα σωρό, που κάθε φθινόπωρο γέμιζαν με βελανίδια...

Κάθε φθινόπωρο που τα βελανίδια ήταν ώριμα πολύ, ο φιλαράκος μας ο Βελανιδούλης και η παρέα του τα άλλα σκιουράκια έφτιαχναν σχεδίες από μικρά κλαδάκια και χρησιμοποιώντας συχνά την φουντωτή τους ουρά σαν κουπί έπλεαν προς το νησί για να μαζέψουνε τροφή....

Κι όταν έφταναν εκεί, έψαχαν παντού σε όλους τους θάμνους και ανάμεσα στα βράχια και τις πέτρες για να βρουνε βελανίδια, τρέχαν από δω, πηδούσαν από κει και ήταν πράγματα χαρούμενα πολύ...

Μέσα σε λίγες ώρες κατάφερναν να μαζέψουν ολόκληρα σακούλια με βελανίδια...Τα μετέφεραν ύστερα στις φωλιές τους και, μολονότι η δουλειά αυτή ήταν κουραστική πολύ, τα μικρά μας σκιουράκια ασταμάτητα δουλεύαν και μαζεύαν και μαζεύαν...

Πέρασε μια εβδομάδα και η παρέα των σκίουρων αποφάσισε να πάει μια βόλτα στην λίμνη για ψάρεμα... Η ψαριά ήταν καλή...κατάφεραν να πιάσουν δέκα νόστιμα ψαράκια και σκέφτηκαν να τα δώσουν ως δώρο στην καλή τους φίλη την κυρα-Κουκουβάγια, που τα άφηνε να πηγαίνουν στο νησί να βρίσκουν βελανίδια, χωρίς ποτέ να τους γκρινιάζει και να παραπονιέται.

Με τα ψαράκια στα χέρια λοιπον νάτοι εδώ που πηγαίνουν προς το "σπίτι" της κυρα-Κουκουβάγιας. Όμως, μπροστά μπροστά τρέχει ο Βελανιδούλης κι όπως βλέπω τίποτα δεν κρατάει στα μικρά του τα χεράκια...

"Εσύ ποτέ σου δεν προσφέρεις τίποτα στην καλή  μας φίλη κι όλα δικά σου τα θέλεις...", παραπονούνταν οι φίλοι του στον μικρό Βελανιδούλη κι η αλήθεια είναι πράγματι αυτή: ο Βελανιδούλης ήταν λιγουλάκι εγωιστής, όλα δικά του τα ήθελε και στους άλλους τίποτε καλό ποτέ δεν αναγνώριζε...

"Δεν χρειάζεται νομίζω να της δώσουμε τα ψάρια μας. Δεν έκανε και τίποτε για μας...", απαντούσε ο σκιουράκος αλλαζονικά και όλο έτρεχε μπροστά....

Έτσι κυλούσαν οι μέρες του φθινοπώρου μες στο δάσος το πυκνό: οι σκίουροι πηγαίνουν στο νησάκι βελανίδια να γευτούν και θυμούνται πάντα την καλή τους φίλη την Κουκουβάγια και δωράκια να της φέρουν δεν ξεχνούν.

Μια μέρα μάλιστα σκεφτήκαν κάτι συναρπαστικό, ένα δώρο εκπληκτικό, σκαθαράκια να μαζέψουν, σε φυλλαράκια να τα κλείσουν, με ξυλάκια να τα δέσουν, σαν πουγκάκια να τα φτιάξουν στην κυρά-Κουκουβάγια να τα προσφέρουν που είναι πάντα τόσο καλή και χαμογελαστή...

Κι ο Βελανιδούλης; Εκείνος μόνο σκανταλιές....Όπως πάντα με τα αστεία του την Κουκουβάγια να πειράζει, με κλαδάκια να την γαργαλάει, πάνω-κάτω να χορεύει....και ησυχία να μην έχει!!!

Η κυρά-Κουκουβάγια έδειχνε πολλες φορές υπομονή, αλλά κάποιες φορές νευρίαζε και αυτή. Έλεγε τότε στον Βελανιδούλη, λιγουλάκι θυμωμένα και επιθετικά:

"Άκου, μικρέ μου, να σου πω, αν δεν αλλάξεις συμπεριφορά,

θα την χάσεις αυτήν την όμορφη φουντωτή ουρά!!!"

Ο Βελανιδούλης δεν καταλάβαινε από προειδοποιήσεις και απειλές: ήταν όπως είπαμε ξερόκέφαλος πολύ, πεισματάρης δηλαδή, και γι'αυτό δυστυχώς να διακρίνει δεν μπορούσε σε ποιο σημείο το αστείο σταματούσε...

Ένα όμορφο λοιπον κυριακάτικο πρωί που τα μικρά μας σκιουράκια είχαν πάει και πάλι στο μικρό νησί, ο Βελανιδούλης άρχισε τα πειράγματα και τις ζουζουνιές...

"Μέχρι εδώ, Βελανιδούλη!!!", ακούστηκε απειλητική η φωνή της σοφής της Κουκουβάγιας. "Έχω πονοκέφαλο πολύ και να αντέξω δεν μπορώ τις δικές σου τις φωνές, τις ασταμάτητές σου σκανταλιές..."

Ήταν τόσο δυνατή φωνή που ακούστηκε σαν σεισμός ή σαν βροντή...

Τα σκιουράκια κατατρομαγμένα άρχισαν να τρέχουν και να χοροπηδούν αλαφιασμένα...

Εκτός από τον Βελανιδούλη που δεν φάνηκε να κατάλαβε την απειλή την σοβαρή...

Μόλις λοιπόν η Κουκουβάγια έκλεισε τα μάτια για να ξεκουραστεί, βρήκε την κατάλληλη αφορμή. Πλησιάζει, πλησιάζει και την κουκουβάγια αρχίζει με τα νυχάκια του να γαργαλάει...

Εκείνη τα μάτια μισανοίγει,

να πιστέψει δεν μπορεί ότι ο μικρούλης σκιουράκος είναι τόσο μα τόσο αγενής...

"Ώστε δεν καταλαβαίνεις....", ξεκίνησε να λέει η Κουκουβάγια και

ορμάει δυνατά και τον σκιουράκο αρπάζει από την κοιλιά...

"Μανουλίτσα μου, γλυκιά, βοήθεια!!!", φωνάζει τώρα ο μικρός,

που πολύ αργά κατάλαβε πως παραέγινε ενοχλητικός....

"Μην με πειράξεις, κυρά-Κουκουβάγια,

και υπόσχομαι να γίνω σκίουρος με ήθος υποδειγματικό!

Δεν θα πειράζω, δεν θα ενοχλώ, θα μοιράζομαι, θα σέβομαι και θα εκτιμώ,

θα ακούω τις προειδοποιήσεις,

θα αλλάξω συμπεριφορά για να μη με βρει καμιά...συμφορά!!!"

Αν ποτέ, παιδιά, κάποια μέρα του φθινοπώρου δροσερή, συναντήσετε έναν σκίουρο λιχούδη με κομμένη την ουρά, να ξέρετε πως θα είναι ο μικρός Βελανιδούλης που δυστυχώς δεν θα κατάφερε να αλλάξει συμπεριφορά και...

θα του γράπωσε η κυρα-Κουκουβάγια την φουντωτή του την ουρά....

Αφήνουμε τα παιδιά να υποθέσουν το τέλος της ιστορίας, να εκφράσουν σκέψεις και προβληματισμούς: να άλλαξε ή να μην άλλαξε συμπεριφορά ο μικρός σκίουρος; Πώς θα καταλαβαίναμε την διαφορά στην συμπεριφορά του; Θα ήταν πολύ δύσκολο να τα καταφέρει; Θα κατάλαβε πραγματικά τα λάθη του;

Δείχνουμε την τελευταία φωτογραφία μετά την συζήτηση και αφήνουμε και πάλι τα παιδιά να εκφράσουν τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους, καθώς βλέπουν την φουντωτή ουρά του σκιουράκου....κομμένη!!!

Επίσης, τα προτρέπουμε να ζωγραφίσουν την δική τους εκδοχή για την εξέλιξη και ένα διαφορετικό τέλος της ιστορίας...

Φύλλο Εργασίας - Έννοιες: Δεξιά - Αριστερά

Ζωάκια στη σειρά:

Ποιο κοιτάζει δεξιά και ποιο αριστέρα;

Φύλλο Εργασίας

Πίνακας Διπλής Εισόδου και Πίνακας Αναφοράς - Σχήματα και χρώματα

Ακολουθούν δύο πίνακες διπλής εισόδου με τα 4 βασικά σχήματα (τετράγωνο, κύκλος, τρίγωνο, ορθογώνιο) για χρήση στην ομάδα (ως πίνακας αναφοράς συπληρωμένος) και ως ατομικό φύλλο εργασίας...

Πίνακας Αναφοράς - Χρώματα και Σχήματα

Πίνακας Διπλής Εισόδου ως Φύλλο Εργασίας

Φύλλο Εργασίας για την Ανακύκλωση (2)

Η ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ ΣΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ
Φύλλο Εργασίας (2)

για την Ανακύκλωση και την Προστασία του Περιβάλλοντος

Οι υπόλοιπες 19 αναρτήσεις του ιστολογίου για το περιβάλλον και την οικολογία βρίσκονται εδώ.

Ο κύκλος ζωής του δέντρου - Ο ρόλος των αποικοδομητών

Η ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ ΣΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ
Σχεδιαγραμματική μορφή

του κύκλου ζωής των δέντρων:

Μια μορφή φυσικής ανακύκλωσης

Τις περισσότερες φορές όταν διαπραγματευόμαστε το θέμα της ανακύκλωσης και της προστασίας του περιβάλλοντος συζητάμε για όσα εμείς μπορούμε να κάνουμε...

Η ανάρτηση αυτή μπορεί να αξιοποιηθεί, προκειμένου τα νήπια να κατανοήσουν τον τρόπο με τον οποίο η ίδια η φύση "ανακυκλώνει" τα υλικά της...με τρόπο...φυσικό...(για την δύσκολη αυτή έννοια θα ακολουθήσουν και άλλες αναρτήσεις).

Οι υπόλοιπες 19 αναρτήσεις του ιστολογίου για το περιβάλλον και την οικολογία βρίσκονται εδώ.

Φύλλο Εργασίας για την Ανακύκλωση (1)

Μειώνω όσο μπορώ, Ανακυκλώνω και Ξαναχρησιμοποιώ

(Reduce, Recycle, Reuse)
Η ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ ΣΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ

Φύλλο Εργασίας (1) 

για την Ανακύκλωση και την Προστασία του Περιβάλλοντος

Οι υπόλοιπες 19 αναρτήσεις του ιστολογίου για το περιβάλλον και την οικολογία βρίσκονται εδώ.

...και το συνοδευτικό φύλλο εργασίας...

Οι τέσσερις φίλοι - Παραδοσιακό Παραμύθι από την Αφρική (διασκευή)

Παραμύθι

με θεματολογία από τη ζωή των ζώων

"Οι 4 φίλοι"

Βρείτε το παραμύθι σε μορφή μικρού βιβλίου στον σύνδεσμο:

https://read.bookcreator.com/6EG86dk7eDOXLasf5QELwSNTdrz2/_Juwj4KcR2mL0ejKorMYwQ

Το παραμύθι προτείνεται να διαβαστεί μαζί με το παραμύθι της κυρίας Αρκουδίτσας (δες ετικέτα παραμύθια), καθώς διαπραγματεύονται την ίδια έννοια: από την μία πλευρά την δύναμη της ομαδικής εργασίας, της σύμπνοιας και αλληλοβοήθειας στα πλαίσια της αληθινής φιλίας και από την άλλη πλευρά το "τείχος" που δημιουργείται από τον εγωκεντρισμό και την έλλειψη συμπαράστασης και υποστήριξης ανάμεσα στους φίλους...Νομίζω έννοιες ιδιαίτερα σημαντικές ήδη από την έναρξη της σχολικής χρονιάς....

Μια φορά και έναν καιρό ένα παγώνι

φύτεψε ένα μικρό σποράκι.

Εκείνη την ώρα περνούσε από εκεί κοντά ένας λαγός.

"Μπορώ να σε βοηθήσω;" ρώτησε ο λαγός το παγώνι.

"Βεβαίως. Θα μπορούσες να ποτίσεις το σποράκι που μόλις φύτεψα!" απάντησε το παγώνι.

Έτσι και έκανε...

Ύστερα από λίγη ώρα πέρασε από το ίδιο σημείο και η μαϊμού.

"Μπορώ μήπως να βοηθήσω;" ρώτησε η μαϊμού τον λαγό.

"Ασφαλώς και μπορείς. Τάισε το φυτό που μόλις άρχισε να μεγαλώνει!" απάντησε ο λαγός.

Η μαϊμού τάισε το μικρό φυτό, όταν άκουσε την φωνή του κυρ-Ελέφαντα.

"Έι,μαϊμουδίτσα, μπορώ μήπως να σε βοηθήσω;" ρώτησε πρόθυμα ο ελέφαντας.

"Τι θα έλεγες να πρόσεχες το φυτό μας να μην πάθει κάτι κακό;" είπε η μαϊμού και αμέσως ο ελέφαντας τύλιξε την προβοσκίδα γύρω από το φυτό για να το προστατέψει....

Το μικρό σποράκι, λοιπόν, μεγάλωσε και έγινε φυτό και το φυτό μεγάλωσε και έγινε δέντρο, μια πανέμορφη μηλιά,

και οι τέσσερις φίλοι κάθονταν κάτω από τη σκιά της και θαύμαζαν την ομορφιά της...

Κάποια στιγμή ο ελέφαντας σηκώθηκε και προσπάθησε να πιάσει τα μήλα αλλά ήταν πολύ ψηλά

και δεν μπορούσε να τα φτάσει.

 "Ωχ! Δεν μπορώ να φτάσω τα μήλα", παραπονέθηκε ο ελέφαντας.

"Μην ανησυχείς. Θα σκαρφαλώσω εγώ πάνω σου και θα τα φτάσω...", είπε η μαϊμού.

Όμως ούτε και έτσι κατάφεραν να πιάσουν τα μήλα. Ήταν πάρα πολύ ψηλά.

"Ωχ! Ωχ! Ούτε εγώ μπορώ να τα φτάσω...", κλαψούρισε η μαϊμού.

"Μην ανησυχείτε. Θα ανέβω και εγώ στην πλάτη της μαϊμούς και έτσι θα τα φτάσουμε!"

είπε περιχαρής ο λαγός...

"Ωχ!Ωχ!Ωχ! Ούτε και εγώ καταφέρνω να τα πιάσω αυτά τα μήλα.

Είναι πάρα πάρα πολύ ψηλά",

είπε απογοητευμένος ο λαγός.

"Είμαι και εγώ εδώ", πετάχτηκε εκείνη την ώρα το όμορφο παγώνι.

"Θα ανέβω και εγώ στην πλάτη του λαγού και τότε...

θα καταφέρουμε να φτάσουμε τα ζουμερά μηλαράκια..."

Οι 4 φίλοι είχαν εργαστεί όλοι μαζί και τώρα...επιτέλους...είχαν νόστιμα, ζουμερά μήλα να γευτούν και να μοιραστούν.....

"Οι 4 φίλοι" (παραμύθι από την Αφρική, σε διασκευή)

Click to read this book, made with Book Creator

https://read.bookcreator.com