Πήγε στη δασκάλα των Γαλλικών του, την κυρία Ντοσιέ, και τη ρώτησε.
—Χαρτοφάκελος, μικρέ μου. Θα έχεις
δύο λαστιχάκια και θα ανοιγοκλείνεις.
Δεν ξέρεις τι χρήσιμος θα είσαι
στην κοινωνία! Και με ετικέτα!
(φάκελοι με λαστιχάκια που
ανοιγοκλείνουμε)
—Ας πάω στη γιαγιά, που ξέρει τόσες ιστορίες! σκέφτηκε.
—Ε, παιδάκι μου, έχεις ακόμα πολύ χαρτί να φας για να μεγαλώσεις.
Βιβλίο να γίνεις, να μάθεις γράμματα! αποκρίθηκε εκείνη
(φυλλομετρούμε σελίδες βιβλίων με διαφορετικό πάχος).
Το μικρό χαρτάκι κατέβασε το κεφάλι και συνέχισε τον δρόμο του.
—Καλημέρα, κυρία χαρτοσακούλα, είπε δειλά.
—Χαρτοσακούλας, μικρέ,
χαρτοσακούλας!
Είμαι ο καλύτερος, με τα φρούτα, τα λαχανικά μου, κι όλο
με παίρνουν αγκαλιά
(με χαρτοσακούλες του μανάβη παράγουμε διάφορους
ήχους).
—Μην τον ακούς! Χαρτί κουζίνας να
γίνεις, παιδάκι μου, να τρως και κανένα πιάτο φαΐ,
ακούστηκε μια φωνή
από την κουζίνα (το εσωτερικό σκληρό ρολό χαρτιού κουζίνας).
—Μπιιι-μπιιι! Φύγε, μικρέ, από τη μέση, έχουμε και
δουλειές!
Ραντεβού, υποχρεώσεις, επενδύσεις! Το ρολόι μου, πού είναι το
ρολόι μου;
Ε, μικρέ, χαρτονόμισμα να γίνεις! Μπιιι-μπιι! (πλαστική καραμούζα)
Κι έτσι έφτασε η νύχτα (ήχοι από κουκουβάγια, τριζόνια).
Το απαλό αεράκι (σωλήνας ηλεκτρολόγου) δεν έδιωξε τη στενοχώρια του:
—Σε τίποτα δεν μπορώ να φανώ χρήσιμο.
Να γινόμουν αστεράκι από ασημόχαρτο. (αλουμινόχαρτο που τσαλακώνουμε).
—Κάνε μια ευχή, του είπε ένα πεφταστέρι.
Και το μικρό χαρτάκι ευχήθηκε.
Έτσι λοιπόν, την άλλη μέρα, όλοι καμάρωναν το μικρό χαρτάκι
που είχε μεταμορφωθεί σε έναν πολύ όμορφο χαρταετό.
Μόνο το χαρτομάντιλο μονολογούσε κι έλεγε:
—Ναι, όταν όμως κουραστεί το αγοράκι που τραβά τον χαρταετό,
ποιος θα του σκουπίσει τον ιδρώτα;
Στόχος είναι να αναδιηγηθούν τα παιδιά την ιστορία του
μικρού χαρτιού προσπαθώντας να
θυμηθούν όσα περισσότερα στάδια πέρασε το μικρό χαρτάκι
μέχρι να γίνει ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ.
ΣΥΝΟΔΕΥΤΙΚΕΣ ΚΑΡΤΕΣ
ΓΙΑ ΤΟ ΓΛΩΣΣΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ
ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΝΗΜΗΣ
|
