&
Μία διασκευή από απόσπασμα του βιβλίου του Robert Fulghum "Όσα πραγματικά πρέπει να ξέρω.... τα έμαθα στο νηπιαγωγείο". Μπορεί να αξιοποιηθεί σαν ποίημα έναρξης της γιορτής ή ως αποχαιρετιστήριο ποίημα.
μα ξέρω πως από το μυαλό και την καρδιά
ποτέ δε θα φύγουν όλα όσα έμαθα
στο πρώτο μου σχολείο,
το αγαπημένο μου Νηπιαγωγείο.
Μην περιμένετε με δύο λόγια να σας τα πω,
γιατί στ'αλήθεια δεν μπορώ.
Δεν είναι γνώσεις που θα βρείτε στα βιβλία,
ούτε και όσα οι μεγάλοι ονομάζουνε "σοφία".
Είναι πράγματα που αν και φαίνονται απλά
είναι πολύ πολύ σημαντικά.
Να μοιράζεσαι, να αγαπάς,
να θυμώνεις και ύστερα από λίγο
να ξεχνάς και να φιλιώνεις,
να βρίσκεις τρόπους να λες
"ευχαριστώ" και "συγγνώμη",
όταν άθελά σου τον φίλο σου πληγώνεις.
Να ζωγραφίζεις, να σχεδιάζεις και να κατασκευάζεις
με πλαστελίνη, ξυλομπογιά,
νερομπογιά, πινέλο, κιμωλία
στα όνειρά και στις σκέψεις σου πνοή να δίνεις.
Να τραγουδάς, να χορεύεις, να τρέχεις
και ξέγνοιαστα να παίζεις,
να γελάς, να συγκινείσαι, να ρωτάς, να απορείς
και με ένα ασταμάτητο "γιατί" όλα να θες να τα μαθαίνεις.
Ήρθε η ώρα να πω αντίο στο Νηπιαγωγείο
και όλα αυτά για μια ζωή θα κρατώ
στην καρδιά μου, στην ψυχή μου και στο νου
πολύτιμο θησαυρό και οδηγό μου αληθινό...
Επίσης:
ένα ακόμα, επίσης εξαιρετικό
http://www.meleniro.gr/2016/05/%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BA%CE%B9-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%87%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%B5%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%8D/
Προσθέτω και το υπέροχο αποχαιρετιστήριο ποίημα
της Σοφίας Γρηγορούδη
Σαν περάσουνε τα χρόνια
κι όλα γίνουν μια εικόνα,
τα σχολειά, η φασαρία
οι αυλές και τα θρανία,
θα'χεις ένα φαναράκι
στης καρδιάς το μπαλκονάκι
που το έπλασες δικό σου
μες στο πρώτο το σχολειό σου,
Σου ευχόμαστε ν'ανάβει
να σε παίρνει από την πλάνη
Τα όνειρά σου να διαβάζεις
ως τ'αστέρια να τα φτάσεις.