Ένα φθινοπωρινό παραμύθι...για το Νηπιαγωγείο

Ο μικρός Σκίουρος και το χαμένο μολύβι

Μια φθινοπωρινή ιστορία για ένα χαμένο μολύβι

και έναν μικρούλη σκίουρο

(ένα παραμύθι εμπνευσμένο από

διαδικτυακό, διαδραστικό παραμύθι του Jeff Capel)

Βρείτε το παραμύθι σε online παρουσίαση διαφανειών 

στον σύνδεσμο:

https://drive.google.com/file/d/1h7MMSJmiFwvmi-0SQigENZt_5qQ_UidI/view?usp=sharing

Μια φορά και έναν καιρό σε ένα δάσος μακρινό ζούσε ο κυρ-Σκίουρος. Τη φωλιά του είχε χτίσει σε ένα δέντρο φυλλοβόλο κι όταν ήρθε το φθινόπωρο κιτρίνισαν τα φύλλα και άρχισαν να πέφτουν ένα-ένα. Ο κυρ-Σκίουρος είχε μια αγαπημένη ασχολία: τρελαινόταν να ζωγραφίζει με το μολύβι του και ονειρευόταν να μπορούσε να γίνει κάποια μέρα εικονογράφος σπουδαίος για παιδικά βιβλία.

Ντριιιν! Ντριιιιν! Μα τι ακούγεται παιδιά από του δέντρου τη μεριά; Σαν ξυπνητήρι μοιάζει. Μα βέβαια είναι το ξυπνητήρι του κυρ-Σκίουρου που ξύπνησε νωρίς για να χαρεί τις πρώτες ημέρες του φθινοπώρου. Μα πού είναι; Τον βλέπετε πουθενά; Για να σκαρφαλώσουμε στο δέντρο και να χωθούμε κρυφά στο σπιτάκι του μικρού σκίουρου...

 Ο κυρ-Σκίουρος είναι θυμωμένος: «Μα πού έχω βάλει το μολύβι μου το αγαπημένο; Λέω να ψάξω κάτω από το κρεβάτι».

Ψάχνει το σκιουράκι κάτω από το κρεβάτι, αλλά εκτός από ένα βελανίδι, μια μπάλα και ένα κονσερβοκούτι, τίποτα άλλο δεν βρίσκει.

  

Μια και δυο αποφασίζει την κουκουβάγια την σοφή να πάει να ρωτήσει.      

«Μήπως, κυρ-κουκουβάγια, είδες το αγαπημένο μου μολύβι;»

Η κουκουβάγια ασφαλώς αμέσως βλέπει ότι ο κυρ-Σκίουρος το μολύβι στο αυτί του το δεξί έχει αφήσει, αλλά αποφασίζει να αστειευτεί λιγάκι και την αλήθεια να μην του αποκαλύψει. «Εγώ; Πού να ξέρω η καημένη που έχεις αφήσει το αγαπημένο σου μολύβι; Γιατί δεν ψάχνεις κάτω από αυτά τα κιτρινισμένα φύλλα μήπως σου έπεσε εκεί;». Όση ώρα ψάχνει ο σκίουρος το μολύβι του να βρει, τρέχει γρήγορα η κουκουβάγια και τους υπόλοιπους φίλους ειδοποιεί κανείς να μην του πει ότι το μολύβι το έχει στο αυτί…

Στο μεταξύ το σκιουράκι κάτω από τα φύλλα ψάχνει, αλλά το μόνο που βρίσκει είναι τρία νόστιμα φουντούκια.

«Μήπως ο μικρούλης τυφλοπόντικας μπορεί να με βοηθήσει στο πρόβλημά μου αυτό;» αναρωτιέται ο κυρ-Σκίουρος. «Πάω αμέσως να τον βρω!»

Βρίσκει τον  μικρό τυφλοπόντικα να τρώει σκουληκάκια, για το μολύβι τον ρωτάει μα εκείνος του απαντάει ότι δεν ξέρει που είναι το μολύβι… «Μήπως κάτω από εκείνη  την μεγάλη γκρι πέτρα;».

Κοιτάζει όλο περιέργεια ο κυρ-Σκίουρος, παιδιά, αλλά εκτός από φύλλα κίτρινα, πορτοκαλί και ένα πράσινο μοναχά δεν βρίσκει άλλο τίποτα… 

Όμως, κάτω δεν το βάζει! Πηγαίνει ευθύς τον σκαντζόχοιρο να βρει .

Από την κουκουβάγια δασκαλεμένος, ο σκαντζόχοιρος απαντά πως το μολύβι πουθενά δεν έχει δει. Προτείνει στον σκίουρο στον θάμνο να ψάξει, μήπως το έχασε εκεί. 

 

 Κάπως ζαλισμένος και  κουρασμένος ο σκίουρος ανάμεσα στα φύλλα του πυκνού θάμνου ψάχνει και βρίσκει τέσσερα φτερά, δυο γκρίζα, ένα καφέ και ένα ασπρόμαυρο, παιδιά…

Τη μικρή αλεπουδίτσα δίπλα στο ρυάκι βλέπει να ξεκουράζεται κάτω από τη σκιά ενός δέντρου. Η απάντηση όμως είναι και εδώ η ίδια: «Μολύβι εδώ πέρα δεν είδα πουθενά. Θες να κοιτάξεις καλύτερα ανάμεσα στα βοτσαλάκια μήπως κάτι βρεις εκεί;» προτείνει η αλεπού…

Εκτός από όμορφα γυαλιστερά βοτσαλάκια τίποτε άλλο δυστυχώς ο μικρός μας σκιουράκος δεν βρίσκει.

Λιγουλάκι απογοητευμένος κάθεται σε έναν κομμένο κορμό, όταν έρχονται οι φίλοι του και γελώντας του αποκαλύπτουν το μυστικό. Το μολύβι είναι στερεωμένο πίσω από το δεξί του το αυτί. Σαστισμένος ο σκίουρος στα αυτιά του δεν πιστεύει, θυμωμένος όμως με τους φίλους του δεν είναι. Ξέρει ότι τον αγαπούν και κακία δεν κρατάει για το αστείο που του έκαναν. 

Κοκκινίζει μόνο από ντροπή. Μα πώς την έπαθα έτσι εγώ, αναρωτιέται, το αγαπημένο του μολύβι στο χέρι κρατώντας… Μα για στάσου! Μια σκέψη του έρχεται έτσι στα ξαφνικά.

«Θησαυρούς» πολύτιμους ένα σωρό βρήκε σήμερα μες στο δάσος το πυκνό: βότσαλα, φτερά, βελανίδια, φουντούκια μα και φύλλα κιτρινισμένα. Με το μολύβι του το αγαπημένο μια όμορφη ζωγραφιά θα φτιάξει για να ξεκινήσει πιο χαρούμενα η καινούρια εποχή: το φθινόπωρο με τον αέρα και την πολλή βροχή…

Στρώνεται αμέσως στη δουλειά και το αποτέλεσμα είναι απλά καταπληκτικό!!!

Οι φθινοπωρινοί του θησαυροί γίνονται αφορμή να φτιαχτεί ένα καδράκι με θέμα καλοκαιρινό. Τι καλύτερο, παιδιά, για να αποχαιρετήσουμε το καλοκαίρι και να «καλημερίσουμε» το φθινόπωρο, την καινούρια αυτή εποχή με την χάρη την ξεχωριστή!!!