"Η Λευκή ταξιδεύει στο δάσος", ένα παραμύθι της Γιάννας Μαγαλιού

Με αφορμή την επεξεργασία της θεματικής ενότητας 
"Πολικά Ζώα", ακολουθεί ένα παραμύθι της Γιάννας Μαγαλιού. Ευχαριστώ τη συνάδελφο για την εμπιστοσύνη.

Η ΛΕΥΚΗ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ

Η πολική αρκουδίτσα, η Λευκή, κοίταξε τη μαμά της και της είπε:

- Πάω να βρω τους φίλους μου! Θα επιστρέψω σύντομα!

- Πάντα έτσι μου λες, Λευκή, και πάντα αργείς. Να σε δω πώς θα νιώσεις, όταν θα πρέπει να κοιμηθούμε... Πλησιάζει σιγά σιγά ο χειμώνας.

- Ωχ,  όχι πάλι! είπε η Λευκή. Δε φτάνει που ζούμε εδώ στον Βόρειο Πόλο κι είναι όλα τόσο βαρετά, τόσο άσπρα μόνο! Άσπρο το χιόνι, άσπρα παγόβουνα, άσπρη εγώ, άσπροι οι φίλοι μου. Φεύγω μαμά! Θα επιστρέψω σύντομα!

- Κοίτα να μην ξεχαστείς, της φώναξε η μητέρα της.

Η Λευκή έτρεξε γρήγορα προς την παγωμένη θάλασσα. Από μακριά είδε τους φίλους της να κόβουν βόλτες πάνω σε ένα παγόβουνο.

- Έι, περιμένετέ με! Με ένα σάλτο βρέθηκε πάνω στο παγόβουνο παρέα με έναν λευκό αρκούδο, τον Χιονένιο, μία Λευκή Αλεπουδίτσα κι έναν Λευκό Λαγό. Κανένας δεν μπορούσε να τους ξεχωρίσει από μακριά έτσι άσπροι που ήταν όλοι τους πάνω στο παγόβουνο, μόνο η Άσπρη Κουκουβάγια τους είδε  με τα θεόρατα μάτια της  από ψηλά που πετούσε και προσγειώθηκε κοντά τους.

- Γεια σας! Πάλι εδώ;

- Ναι, είπε η Λευκή, πάλι εδώ, αν και βαρέθηκα τα ίδια κι τα ίδια κάθε μέρα, κύλισμα στο χιόνι, βόλτες πάνω στο παγόβουνο...    Αχ και να μπορούσα να ταξιδέψω να δω κάτι διαφορετικό!

- Να, λέει η Κουκουβάγια, γιατί δε λες στη Γαλάζια Φάλαινα; Αυτή κάθε μέρα ταξιδεύει στην παγωμένη θάλασσα.

- Τη Γαλάζια Φάλαινα; απορεί η Λευκή, δεν την ξέρω, δεν έτυχε να την γνωρίσω!

- Όχι, μην πας, είπαν με ένα στόμα όλοι οι φίλοι της, είναι επικίνδυνο!

- Θα πάω, είπε με αποφασιστικότητα η αρκουδίτσα.

- Έλα, Λευκή, της φώναξε η Κουκουβάγια από ψηλά, την βλέπω τη Γαλάζια Φάλαινα που μας πλησιάζει, έλα να σε σηκώσω και να σε αφήσω στην πλάτη της.

Ει, χοπ! η Λευκή έπεσε με τη βοήθεια της Κουκουβάγιας πάνω στη ράχη της φάλαινας κι αυτή ξεφύσηξε με δύναμη το νερό κι μούσκεψε την αρκουδίτσα.

- Εεε τι κάνεις πάνω στην πλάτη μου; φώναξε το τεράστιο κήτος.

- Είμαι η Λευκή, θέλω να ταξιδέψω μαζί σου να δω κι άλλα μέρη να γνωρίσω κι άλλους φίλους, θα με βοηθήσεις; Ααα, μα τι ωραίο χρώμα που έχεις;

- Aσφαλώς κι έχω ωραίο χρώμα, είμαι μια Γαλάζια Φάλαινα.

- Τι τέλειο χρώμα!  Εγώ μόνο το άσπρο ήξερα μέχρι σήμερα. Υπάρχουν κι άλλα χρώματα εκτός από το δικό σου το γαλάζιο; Έτσι δεν το είπες;

- Αχά! Ώστε θες να δεις κι άλλα χρώματα! Φύγαμε λοιπόν! Θα πάμε στο Δάσος, εκεί θα δεις πολλά.

Ταξίδεψαν για ώρα, ώσπου η Λευκή κάτι παράξενο είδε στον ουρανό. Μα τι φως είναι αυτό, τι λάμψη!

- Ο ήλιος, Λευκή, της είπε η Γαλάζια Φάλαινα, κίτρινος λαμπερός και ζεστός. Κοίταξε τώρα κάτω, θα δεις το Δάσος. Θα δεις χιλιάδες δέντρα καταπράσινα. Έλα να σε πάω πιο κοντά, εδώ δεν υπάρχει χιόνι, αυτό που βλέπεις κάτω είναι το χώμα. Δεν μπορώ να βγω πιο έξω στην ακτή κολύμπησε κι λίγο μόνη σου!Έχει και πολλά βράχια!

Η αρκουδίτσα έπεσε στο νερό και σε λίγο πάτησε τα ποδαράκια της στο χώμα.

Α!! σκέφτηκε. Άλλη αίσθηση, αυτό δεν είναι παγωμένο σαν το χιόνι. Τινάχτηκε να φύγουν τα νερά από το τρίχωμα της κι ωωω! Τι έκπληξη! Κάποιοι ήταν εκεί κοντά. Πλησιάζει και τι να δει! Οι φίλοι της από τον Βόρειο Πόλο, μόνο που δεν ήταν άσπροι!

- Ποια είσαι εσύ; την ρωτάει ένας λαγός, είσαι ακριβώς ίδια με τη φίλη μου τη Μαύρη Αρκούδα μόνο στο χρώμα διαφέρετε. Εσύ είσαι κάτασπρη!

- Είμαι η Λευκή αρκουδίτσα κι έρχομαι από τον Βόρειο Πόλο! Τι σύμπτωση! Κι εσύ είσαι ίδιος με τον φίλο μου τον Πολικό Λαγό, μόνο που εσύ έχεις άλλο χρώμα, εκείνος είναι κάτασπρος.

- Ναι, εγώ είμαι γκρίζος. Έλα να σου γνωρίσω τους φίλους μου. Από δω η φίλη μου η Κοκκινοκαφετιά Αλεπού, η Μαύρη Αρκούδα, η Χελώνα, το Φίδι κι ο Σκίουρος ο Κοκκινούλης.

- Τι χαρά που σας γνωρίζω, είπε η Λευκή, τι όμορφοι που είστε όλοι!

- Εδώ είναι το σπίτι μας, το Δάσος, είπε η χελώνα. Εδώ ζούμε, ανάμεσα σ’αυτά τα δέντρα με τα πράσινα, κοκκινωπά, πορτοκαλί και κίτρινα φύλλα.

- Αληθινά υπέροχο, τόσα χρώματα, μονολόγησε η Λευκή.

- Ε, Κιτρινομάτα, φώναξε ο Λαγός στη κουκουβάγια που είχε στήσει τραγούδι πάνω σε ένα δέντρο: κουκουβάω-κουκουβάω, έλα να σου γνωρίσουμε μια καινούργια φίλη που ήρθε από το Βόρειο Πόλο.

- Αυτό παραπάει είπε η Λευκή, θα έλεγα ότι είσαι η φίλη μου η Άσπρη Κουκουβάγια κι ότι κάτι έπαθαν τα φτερά σου! Νομίζω ότι ονειρεύομαι, τι ομορφιά, τι χρώματα! Ήταν τόσο χαρούμενη που έγινε το όνειρό της πραγματικότητα!

- Πόσο χαρήκαμε που σε γνωρίσαμε, είπαν όλα τα ζώα του Δάσους, αλλά πολλοί από μας πρέπει να κοιμηθούμε τώρα που έρχεται ο Χειμώνας, και πρέπει να ετοιμάσουμε τις φωλιές μας.

- Αλήθεια; ρώτησε η Λευκή, μα κι εγώ θα κοιμηθώ αγκαλιά με τη μαμά μου για όλο το χειμώνα. Ίσως να δούμε τα ίδια όνειρα, φίλοι μου. Θα μου λείψετε πολύ, όμως πρέπει να επιστρέψω εκεί όπου ανήκω, στον Βόρειο Πόλο, κοντά στη μητέρα μου κι στους φίλους μου.

Εκείνη τη στιγμή ακούστηκε ένα γνωστό σφύριγμα, ήταν η Γαλάζια Φάλαινα.

- Έλα, μικρή Λευκή αρκουδίτσα, έλα να επιστρέψουμε στα μέρη μας.

- Γεια σας φίλοι μου, σας υπόσχομαι ότι την Άνοιξη που θα λιώσουν οι πάγοι θα σας επισκεφτώ ξανά!

ΤΕΛΟΣ