"H κρουαζιέρα των θεών του Ολύμπου": θεατρική διασκευή για το Νηπιαγωγείο και το Δημοτικό (από απομαγνητοφώνηση σχολικής γιορτής)

Στον σύνδεσμο που ακολουθεί, θα βρείτε τη σχολική γιορτή του 6ου Δημοτικού Σχολείου Ελευθερίου Κορδελιού.
https://www.youtube.com/watch?v=ddYCvIYt4vc

Η κρουαζιέρα των θεών του Ολύμπου

Διασκευή της Σοφίας Αρμάου
(συνολική διάρκεια: περίπου 30 λεπτά)

Μερικά σημεία στην απομαγνητοφώνηση που δεν ακούγονται καθαρά έχουν σημειωθεί με (...). 
Ωστόσο, δεν επηρεάζουν τη ροή του κειμένου.

Οι θεοί του Ολύμπου ύστερα από παραμονή 20 αιώνων στον Όλυμπο αποφασίζουν να επισκεφτούν τους ανθρώπους.

Η εξέλιξη όμως είναι τέτοια που οι άνθρωποι δεν μπορούν να συνεννοηθούν με τους θεούς. Τους θεωρούν τρελούς, τους κλείνουν στο τρελοκομείο. Μέσα από τον διάλογο θεών-θνητών καυτηριάζονται τα στραβά και ανάποδα της εξέλιξης...

Κυρίες και κύριοι, καλησπέρα σας.

Βρισκόμαστε στον Όλυμπο, το πιο ψηλό βουνό της Ελλάδας. Και όχι μόνο. Εκεί, στην ψηλότερη κορυφή, βρίσκεται η πολυτελής κατοικία, ποιων άλλων; Των θεών του Ολύμπου φυσικά. Θεϊκός οίκος, όπως λέγεται. Μαντρωμένος γύρω γύρω καλά, προφυλάσσεται από τη Θεϊκιούριτυ, για να μην μπορεί να πλησιάσει κανένας κι έτσι είναι απομονωμένος από τον άλλο κόσμο. 

Αυτό έκανε την Ήρα, τη γυναίκα του μεγαλόθεου Δία, να γκρινιάζει συνέχει. Ήθελε να βγει λίγο παραέξω, να ξεσκάσει, να δει πώς ζει ο άλλος κόσμος. Δεν ήταν κατάσταση αυτή, όλη τη μέρα με τους γορίλες στην απομόνωση. Τι έφταιγε αυτή, αν γεννήθηκε θεά; Αυτά έλεγε και τα ξαναέλεγε όλη τη μέρα και όλη τη νύχτα στον άντρα της τον Δία. Και όπως είναι γνωστό, άμα θέλει κάτι μια γυναίκα, με το "μπούρου μπούρου" το πετυχαίνει.

Καλόβολος όμως ήταν ο Δίας. Της ανέθεσε την ευθύνη του ταξιδιού και αυτή δεν έχασε καθόλου χρόνο.

Τραγούδι:

Θα πάρω 12 θεούς, 12 θεούς, να πάω στην Αθήνα

Να δω πώς ζούνε οι θνητοί, μάτια μου, να τα περάσω φίνα.

Στις 6 κάθε πρωινό στους δρόμους θα γυρνάμε 

και μέχρι να'ρθει δειλινό μακριά από τον ουρανό, 

σεργιάνι θα γλεντάμε (δις).

Ετοίμασαν λοιπόν τις βαλίτσες και αποφάσισαν για πρώτη φορά στη ζωή τους να ανοίξουν τις πόρτες του θεϊκού οίκου και να βγουν έξω. Εκεί θα τους περίμενε να τους μεταφέρει στην Αθήνα ένα περίεργο πράγμα. Πάνε πια οι εποχές που ο κόσμος κυκλοφορούσε με άλογα και κενταύρους. Τώρα σε παίρνει αυτό το περίεργο πράγμα και σε πηγαίνει όπου θες, στην ξηρά, στον αέρα και στη θάλασσα.

Άλλα πράγματα περπατάνε στον δρόμο, πάνε σε καρούλια, βγάζοντας από πίσω τους βρομισμένο αέρα. Άλλα πετούν στον αέρα βγάζοντας από πάνω τους τον βρομισμένο αέρα και άλλα πετούν στον αέρα και σε ξεκουφαίνουν. Αυτά και αν βγάζουν βρομισμένο αέρα! Τον σπρώχνουν κιόλας για να φύγουν αυτά μπροστά. Σε ένα από αυτά τέλος πάντων τα περίεργα πράγματα μπήκαν και οι 12 θεοί μαζί με τον Δία που κάθισε μπροστά μπροστά για να κάνει την ξενάγηση. Εκείνος, σαν μεγαλοθεός που ήταν, είχε ταξιδέψει πριν δυόμιση χιλιάδες χρόνια ξανά στην Αθήνα. Του άρεσαν πολύ οι στύλοι του Ολυμπίου Διός, δηλαδή οι δικοί του, και ο Παρθενώνας. Ευκαιρία λοιπόν να τα ξαναδεί. Το περίεργο πράγμα ξεκινά. Πάμε.

Τραγούδι: (οι στίχοι δεν ακούγονται καθαρά)

Δίας: Φτάσαμε! Κατεβείτε!
Ήρα: Τι είναι αυτό; Αεροδρόμιο ή λιμάνι;
Δίας: Δρόμος είναι, αλλά έβρεξε.
Ήρα: Και τι περιμένουμε τώρα;
Δίας: Τις βαλίτσες σου. Να τες.
Ήρα: Να βάλουμε και στον Όλυμπο ένα τέτοιο για τις βαλίτσες, είναι βολικό.
Δίας: Γιατί; Για να γυρνάμε τις βαλίτσες γύρω από τον θεϊκό οίκο μέχρι να ζαλιστούν;
Ήρα: Πάντως, είναι πρωτότυπο.

Δίας (προς τους υπόλοιπους θεούς)
Είστε όλοι έτοιμοι;
Θεοί (όλοι μαζί): Ναι!!
Δίας: Εντάξει, προχωράμε τότε προς το ξενοδοχείο Olympic Palace και από εκεί θα ετοιμάσουμε την εξόρμησή μας. Πάμε.

Αφού πήγαν στο ξενοδοχείο τους οι θεοί μας και ξεκουράστηκαν, αποφάσισαν για το τι θα επισκεφτεί ο καθένας. 

Πρώτος και καλύτερος ο Ερμής, ταχυδρόμος και θεός του εμπορίου.

1ος διάλογος:
-Τι κουβαλάτε, κύριε, και είναι τόσο βαρύ;
-Τις συντάξεις (του ΙΚΑ)
-Συντάξεις; Τι είναι συντάξεις;
-Κάθεσαι, πληρώνεσαι, κάθεσαι, πληρώνεσαι.
-Όλο κάθεσαι και πληρώνεσαι;
-Ναι.
-Και πότε τρως;
-Άμα μαζευτούν πολλά...
-Α, έτσι ε;
-Έτσι.
-Εσύ τι δουλειά κάνεις;
-Αγγελιαφόρος είμαι.
-Αγγελιαφόρος; Από δω είσαι;
-Όχι, από τον Όλυμπο. Είμαι θεός, θεός αγγελιαφόρος.
-Μπα, και πώς σε λένε;
-Ερμή, ο θεός των αγγελιών.
-Έχεις και κόρες;
-Όχι.
-Όχι; Και τότε πώς βγήκαν οι μικρές αγγελίες;
-Ποιες;
-Εντάξει. Προχώρα ευθεία και στα δεύτερα φανάρια θα το βρεις.
-Ποιο;
-Το ψυχιατρείο.
-Τι να'ναι άραγε το ψυχιατρείο; Ας πάω να ρίξω μια ματιά. Δεν χάνω και τίποτα.

2ος διάλογος:
-Τι είναι αυτό που τραβάτε;
-Θερμοκήπιο.
-Τι είναι το θερμοκήπιο;
-Είναι εκεί που μεγαλώνουν οι χειμωνιάτικες ντομάτες.
-Χειμωνιάτικες ντομάτες; Πρώτη φορά το ακούω.
-Γιατί; Εσύ στη λαϊκή τι αγοράζεις; Μόνο σώβρακα;
-Ποια λαϊκή;
-Σαν πολύ δεν μεγαλοπιάνεσαι; Από πού'σαι κυρά μου;
-Από τον Όλυμπο.
-Εσείς τι τρώτε εκεί; Μόνο κρέας;
-Νέκταρ και αμβροσία.
-Μπαρδόν;
-Είμαι η θεά της γεωργίας, η θεά Δήμητρα.
-Χαίρω πολύ, Άι-Γιώργης.
-Καλά, δεν με πιστεύεις; Είμαι η θεά των αγροτών.
-Να δούμε τι θα πει και ο γιατρός και τα ξαναλέμε.
-Μα πού με πας;
-Έλα και θα δεις, η επιστήμη σήμερα κάνει θαύματα.

3ος διάλογος:
-Θνητέ! Ε, θνητέ!
-Έλα πες το.
-Γιατί κλείνεις τα αυτιά σου;
-Γιατί ακούω μουσική.
-Περίεργο, εγώ όταν τα βουλώνω δεν ακούω.
-Σου έχουν χαλάσει τα ακουστικά.
-Τα ποια;
-Τα ακουστικά! Μήπως είσαι κουφός;
-Όχι, είμαι θεός.
-Πώς;
-Αυτό που άκουσες. Είμαι ο θεός Απόλλων, ο θεός της μουσικής.
-Και πού τραγουδάς τα βράδια;
-Στον Όλυμπο.
-Α, έτσι. Στην παραλία είναι αυτό;
-Όχι, στο βουνό. Μπα, και πόσο πάει εκεί το ποτό;
-Έχουμε σε δύο τύπους, αμβροσία και νέκταρ.
-Ποιο από τα δύο είναι το ροζέ;
-Δεν σε καταλαβαίνω. 
-Παράξενο μαγαζί...
-Μα δεν είναι μαγαζί, είναι θεϊκός οίκος. 
-Δεν μου λες; Αυτά περί θεού σοβαρά τα έλεγες;
-Μα τον Δία!
-Κρίμα, και είσαι ωραίο παλικάρι. Έλα μαζί μου.
-Πού θα πάμε;
-Έλα και θα δεις, θα σε πάω εγώ σε ένα μαγαζί πολύ πρωτότυπο. Όλοι άσπρα φοράνε εκεί μέσα.

4ος διάλογος:
-Ρίξε. 3 μοίρες δεξιότερα. Μπράβο! Τους φάγαμε. Τους φάγαμε.
-Συγγνώμη που διακόπτω από το φαγητό.
-Δεν τρώμε κύριε, πολεμάμε.
-Πολεμάτε; Μόνος σας;
-Όχι. (...)
-Τότε οι άντρες σας πού είναι;
-Ποιοι άντρες;
-Αυτοί που πολεμάνε.
-Α, αυτοί έχουν πάρει άδεια. Αφού τις βόμβες τις ρίχνει το μηχάνημα.
-Συγγνώμη, να κάνω μια κουτή ερώτηση;
-Και αυτές που ρωτήσατε μέχρι τώρα τι ήτανε;
-Με τις βόμβες που ρίχνει το μηχάνημα, σκοτώνονται και άνθρωποι ή έχουν πάρει και αυτοί άδεια και έβαλαν μηχανήματα για να τους σκοτώνουν.
-Από πού κατάγεστε;
-Από τον Όλυμπο, είμαι ο θεός Άρης, ο θεός του πολέμου. Γι'αυτό και ρωτάω τόσες πολλές λεπτομέρειες.
-Α, ξέρεις πού να πας για να βρεις λεπτομέρειες; 
-Πού;
-Εκεί!
-Φεύγω.

5ος διάλογος:
-12 νεκρούς σε τροχαίο, (...), 124 σε αεροπορικό δυστύχημα, 32 από εκτροχιασμό τρένου.
-Συγγνώμη, βρέθηκαν λέει τρόποι για να πεθαίνουν οι θνητοί;
-Όχι, είναι οι παλιοί, κλασικοί και σίγουροι.
-Άκουσα νεκροί από τροχαίο. Μου το εξηγείτε, παρακαλώ;
-Ευχαρίστως, ο ένας μεθυσμένος, ο άλλος νυσταγμένος...
-Λοιπόν;
-Ε, τι λοιπόν, πάπαλα..
-Δηλαδή μεθυσμένος, νυσταγμένος, πάπαλα, με μια λέξη το λέμε "τροχαίο";
-Καλά, μας δουλεύεις τώρα; Κατ'αρχήν, ποιος είσαι και από πού είσαι;
-Είμαι ο θεός Πλούτων, το χαϊδευτικό μου είναι Άδης και είμαι ο θεός των πεθαμένων.
-Δε μου λες, σ'έχει κοιτάξει γιατρός;
-Ο Ασκληπιός μια φορά.
-Έπρεπε να σε παρακολουθεί συνέχεια.
-Μπα, ίσα ίσα με βρήκε υγιέστατο, μου λέει "εσύ όλους θα τους θάψεις".
-Ωραία, τότε τράβα την ανηφόρα και στο τέλος θα βρεις μια ταμπέλα που θα γράφει "Δαφνί". Πες τους ποιος είσαι και άσε την απόφαση στον θεό.
-Τον Δία.
-Καλά, καλά, ό,τι πεις εσύ. Άντε, τρέχα.
-Τρέχω.

6ος διάλογος:
-Συγγνώμη, τι είναι αυτό που κάνει "μπαμ";
-Ποια είσαι εσύ, κυρά μου; Τι γυρεύεις εδώ τέτοια ώρα;
-Ήρθα να δω πώς κυνηγάτε.
-Έλα... Είδες πόσα σκότωσα;
-Θα τα φάτε όλα αυτά;
-Μπα... από χόμπι τα κυνηγάμε.
-Από τι;
-Από χόμπι.
-Είναι μακριά αυτό;
-Ποιο;
-Το χόμπι.
-Άιντε, άιντε... Τα κυνηγάμε για την πλάκα μας... για καλαμπούρι. Δεν τα τρώμε. Τα πετάμε.
-Α, τότε γιατί τα σκοτώνετε;
-Από πού σε φέραν εσένα, κυρά μου;
-Από τον Όλυμπο.
-Α, εκεί δεν κυνηγάτε;
-Κυνηγάμε, αλλά μόνο όσα είναι να φάμε, γιατί αν κάνουμε αυτό που κάνετε εσείς και σκοτώνουμε τα ζωντανά χωρίς λόγο, κάποια μέρα δεν θα έχουμε να φάμε...
-Οικολόγα είσαι;
-Όχι, είμαι η Άρτεμις, η θεά του κυνηγιού.
-Αμ, πες στο μου τόση ώρα και σε έχω πάρει στα σοβαρά.
-Λοιπόν, προχώρα ευθεία και στο μεγάλο άσπρο κτίριο πες τους ποια είσαι και αυτοί θα σου πουν καλύτερα.
-Από δω;
-Ναι, από κει. Άιντε, γρήγορα.

7ος διάλογος:
-Καλέ, ντύσου θα σε δει κανένας άντρας.
-Μα γι'αυτό γδύθηκα.
-Αυτά τώρα που λες είναι αστεία;
-Όχι, καλλιστεία.
-Καλλιστεία; Τι θα πει "καλλιστεία";
-Συγγνώμη, είσαι αλλοδαπή;
-Όχι, είμαι θεά, η θεά της ομορφιάς και του έρωτα.
-Καλά, είσαι και μεγάλο ψώνιο.
-Τι εννοείς;
-Αφού εγώ πήρα τον τίτλο. Εσύ πού ήσουνα; Και κατ'αρχήν τι νούμερο είχες; Και πότε πρόλαβες και ντύθηκες;
-Δεν σε καταλαβαίνω. Εγώ είμαι η θεά Αφροδίτη.
-Αν εννοείς ότι με αυτά και μ'αυτά θα σε πάρουν να λες τον καιρό, γελάστηκες.
-Έχω κατέβει από τον Όλυμπο μαζί με τον Δία και τους άλλους θεούς.
-Α, τώρα θυμήθηκα. Ξέρεις πού μου είπαν ότι θα βρεις του άλλους θεούς;
-Πού;
-Έλα να σου δείξω. Τον βλέπεις εκείνον εκεί με την περικεφαλαία; Εκεί πέρα είναι όλοι και σε περιμένουν. Άντε, τρέχα.
-Τρέχω.

8ος διάλογος:
-(μεθυσμένος) Η ζωή είναι ωραία, χικ!
-Μπράβο, παιδί μου, κρασάκι βλέπω.
-Μάλλον δεν βλέπεις καλά.
-Γιατί;
-Χικ! Ουισκάκι είναι.
-Τι είναι το ουισκάκι;
-Χικ! Καλά εγώ πίνω, εσύ μέθυσες;
-(...) Ναι, καλά, εγώ ξέρω με τι μέθυσες;
-Με τι;
-Μα με κρασί φυσικά.
-Εγώ φτιάχνω κεφάλι μόνο με ουίσκι.
-Τι φτιάχνεις;
-Κεφάλι. Μα ποιος είσαι;
-Είμαι ο θεός του κρασιού, Διόνυσος.
-Παρακαλώ, παραήπια φαίνεται...
-Έχω έρθει από τον Όλυμπο.
-Και εγώ από την Καλαμάτα.
-Εγώ κατοικώ μαζί με άλλους 12 θεούς.
-Εγώ θα σου πω να πας κάπου που θα βρεις πολλούς πολλούς θεούς, όσους θέλεις.
-Υπάρχουν κι άλλοι.
-Αμέ. Κοίτα εκεί. Βλέπεις; 
-Ποια; Τα κάγκελα;
-Ακριβώς. Πήγαινε εκεί και πες ότι είσαι από μένα. Θα σε εξυπηρετήσουν. Τρέχα.
-Είμαι περίεργος. Πάω να δω.

9ος διάλογος:
-Σιγά καλέ θα πέσεις.
-(...)
-Τι είναι αυτό; Τετράγωνη παντόφλα;
-Σιγά μην είναι και στρογγυλό τούβλο. Κομπιούτερ είναι. 
-Και τι κάνει το κομπιούτερ;
-Σκέφτεται αντί για μένα.
-Σκέφτεται αντί για σένα;
-Ναι, δεν έχει ξαναδεί κομπιούτερ;
-Όχι.
-Από πού σε'φεραν εσένα;
-Από τον Όλυμπο.
-Πάντως, έχουν δίκιο που λένε ότι η επαρχία είναι υποβαθμισμένη. Λοιπόν, άκου. Αυτό εδώ που βλέπεις έχει μυαλό, πολύ μυαλό.
-Πω, πω! Και σκέφτεται;
-Καλύτερα από μένα και από σένα.
-Και από μένα;
-Ιδίως από σένα.
-Μα εγώ είμαι η θεά της σοφίας.
-Τώρα μιλάμε σοβαρά, δεν παίζουμε. Λοιπόν, άκου, άμα έχεις στην τσέπη σου ένα τέτοιο, δεν χρειάζεται μυαλό.
-Και το μυαλό τι το κάνουμε;
-Το μαθαίνουμε να πατάει τα κουμπάκια.
-Άρα χρειάζεται και το μυαλό.
-Ναι, αλλά λίγο.
-Κι όταν πατήσουμε τα κουμπάκια;
-Τότε θα πρέπει να ξέρεις να διαβάζει το αποτέλεσμα.
-Άρα χρειάζεται και εδώ το μυαλό.
-Φυσικά, αλλά λίγο.
-Και τα κουμπάκια τα πατάμε στην τύχη;
-Όχι, βέβαια, πρέπει να ξέρεις.
-Άρα, χρειάζεται και εδώ το μυαλό.
-Ναι, αλλά λίγο.
-Φέρ'το.
-Στάσου, πού το πας; Αφού δεν ξέρεις να το χειριστείς. Σταμάτα γρήγορα.
-Ξέρεις ποια είμαι εγώ;
-Μου' πες. Μια θεά από τον Όλυμπο.
-Είμαι η θεά Αθηνά, η θεά της σοφίας και του μυαλού. (...)
-Α, κι εγώ σε παίρνω στα σοβαρά τόση ώρα...
-Και καλά έκανες.
-(...) Θες να σου πω ένα μέρος που πηγαίνουν όλα τα έξυπνα μυαλά;
-Φυσικά και θέλω.
-Βλέπεις εκείνα τα άσπρα τα κάγκελα;
-Εκεί που κρέμονται κάποιοι άνθρωποι;
-Πήγαινε και πες "θέλω να δω όσους έχουν πολύ δυνατό μυαλό" (...). Θα καταλάβουν.
-Ευχαριστώ πολύ.
-Ουφ! Δύσκολη περίπτωση.

10ος διάλογος:
Ήρα:
Δεν είναι κατάσταση αυτή. Τον ψάχνω τόσες ώρες. Μέσα σε ξένο μέρος, πού να πήγε;
-Ποιον ψάχνετε, κυρία μου;
Ήρα:
Τον άντρα μου. Από την ώρα που πατήσαμε το πόδι μας στην Αθήνα, τον έχασα.
-Ηρεμήστε, κυρία μου.
Ήρα:
Τι να ηρεμήσω, καλέ; Έτσι κι έχει πάρει από πίσω καμιά μικρούλα...
-Θα υποβάλουμε μήνυση για διαζύγιο. Να συστηθώ, δικηγόρος Αλεμπουρέζος.
Ήρα:
Χαίρω πολύ, Ήρα Ολύμπου. Τι είναι πάλι αυτό το διαζύγιο;
-Είναι ένα χαρτί που λέει ότι δυο άνθρωποι χωρίζουν.
Ήρα:
Πώς χωρίζουν; Στα δύο;
-Όχι, φυσικά, κυρία μου. Δύο είναι, στα τρία θα χωριστούνε;
Ήρα:
Και μετά;
-Τι και μετά; Πάει ο καθένας σπίτι του.
Ήρα:
Αφού μένουμε και οι δυο στον Όλυμπο, στον θεϊκό οίκο...
-Θα νοικιάσετε κάπου αλλού εσείς.
Ήρα:
Τι λες καλέ; Να αφήσω εγώ τη σουίτα μου να βολευτεί μία άλλη; Αποκλείεται.
-Τότε θα τη διώξουμε και θα φύγει ο σύζυγος.
Ήρα:
Με τίποτα. Αυτός είναι αρχιθεός.
-Δεν κατάλαβα.
Ήρα:
Ο σύζυγός μου είναι ο μπαμπάς των θεών, ο Δίας.
-Κι εσείς φυσικά είστε αρχιθεά.
Ήρα:
Φυσικά.
-Εμ τότε, κυρία μου, δεν χρειάζεστε δικηγόρο.
Ήρα:
Το ξέρω.
-Το ξέρετε κιόλας! Λοιπόν, στο επόμενο τετράγωνο είναι αυτό που ψάχνετε. Μια μεγάλη άσπρη πόρτα. Πέστε τι δουλειά κάνει ο άντρας σας και θα σας καλοδεχτούν. Γεια σας.
-Ευχαριστώ.

11ος διάλογος:
-Το μέλλον αυτού του τόπου είναι το μέλλον όλων μας. Και αν για το μέλλον δεν νοιαστούμε, τότε στο μέλλον τι μέλλει γενέσθαι;
Δίας:
Αν κατάλαβα καλά, δεν κατάλαβα τι λέτε.
-Μπράβο, το πέτυχα.
-Τότε, γιατί το λέτε;
-Γιατί έχουμε εκλογές.
-Δηλαδή;
-Τι δηλαδή; Εκλογές. Είμαι πολιτικός και θα εκλεγώ πρωθυπουργός.
-Τι θα πει "πρωθυπουργός";
-Από πού είναι αυτός (προς το κοινό). Πρωθυπουργός είναι πάνω από όλους και από όλα.
-Δηλαδή θεός.
-Κατά κάποιον τρόπο.
-Με κεραυνούς;
-Όχι, με βόμβες (...)
-Και σαν θεός που είναι, σίγουρα έχει πολλά παιδιά.
-Όχι πάντα. Βαφτιστήρια όμως έχει...
-Αν κατάλαβα καλά, εσείς εδώ στην Αθήνα φτιάχνετε καινούριους θεούς.
-Πάνω κάτω. Αλλά ρωτάτε περίεργα πράγματα.
-Εμ. Πρώτη φορά έρχομαι.
-Α, πρώτη. Δε σας ρώτησα. Σε ποια εκλογική περιφέρεια ανήκετε;
-Στον θεϊκό οίκο μένουμε;
-Πόσοι μένετε εκεί;
-Εγώ και άλλοι 11.
-Πώς δεν το ήξερα αυτό το χωριό; Και τι δουλειά κάνετε;
-Κι εγώ θεός είμαι. Αλλά εκεί δεν έχει εκλογές και τέτοια. Είμαστε εκεί από χρόνια.
-Θεός;
-Ναι αμέ, και άμα δεν κάθεται κάποιος καλά, του αμολάω έναν κεραυνό στο κεφάλι και ησυχάζω.
-Έλα, Χριστέ και Παναγία.
-Ποιοι είναι αυτοί;
-Κάτι συνάδελφοι. Στους ψηφοφόρους δεν λέμε όχι.
-Δικοί σου;
-Όχι, δικοί σου. Δε μου λες, έχει κανένα χαρτί που να αποδεικνύει ότι είσαι θεός;
-Τι χαρτί;
-Ταυτότητα έχεις;
-Ταυτότητα που να αποδεικνύει τη θεότητα;
-Διαβατήριο έστω;
-Μα δε μου λες, οι συνάδελφοι που μου είπες προηγουμένως έχουν κανένα χαρτί που να αποδεικνύει ότι είναι θεοί; 
-Έχουν, την Καινή Διαθήκη. Αλλά, τέλος πάντων, κάπου θα σε βολέψουμε και σένα. Θεός είπες. Να σε βάλω κλητήρα σε τράπεζα;
-Τι είναι αυτό;
-Καλά. Να σε διορίσω στον Δήμο;
-Περίεργο.
-Τέλος πάντων. Να σε βάλω στο Δημόσιο τμηματάρχη;
-Ορίστε.
-Και τα λεφτά θα σου'ρχονται σπίτι, σε ψώνια κατευθείαν. Νέκταρ και αμβροσία θα τρως. Θα καλοπερνάς σαν θεός.
-Μα είμαι θεός!!
-Δεν πειράζει, μια επανάληψη δεν βλάπτει.
-Δεν μου λες, το βλέπεις εκείνο εκεί το άσπρο το κτίριο.
-Το βλέπω, και ξέρεις πώς κρατιέμαι για να μη σε στείλω;
-Γιατί κρατιέσαι;
-Γιατί άμα πας εκεί, θα βρεις και άλλους σαν εσένα.
-Θεούς;
-Και θεούς, και βασιλιάδες, και μεγάλους Ναπολέοντες και ό,τι θες.
-Θεούς, θέλω θεούς. Πρέπει να βρω τους θεούς να τους μαζέψω να φύγουμε. Αρκετά εδώ πια, βαρέθηκα, φεύγω.
-Κάτσε ρε παιδί μου, να γίνουν πρώτα οι εκλογές και μετά πας.
Εγώ δε φταίω, μόνος του πάει...

Ένας ένας βρέθηκαν οι θεοί μας χωρίς να το καταλάβουν στο τρελάδικο. Δεν μπορούσαν βέβαια να καταλάβουν τι ακριβώς ήταν εκεί. Το μόνο που τους ένοιαζε ήταν να φύγουν όσο γινόταν γρηγορότερα. Κάποιοι θνητοί, όμως, που λεγόντουσαν υπάλληλοι δεν εννοούσαν να τους ανοίξουν την πόρτα. Έτσι οι θεοί συγκεντρωμένοι όλοι σε ένα "πηγαδάκι" εξιστορούσαν τις περιπέτειές τους.

Ερμής: 
Εμένα με ρώτησε ένας αν οι μικρές αγγελίες είναι και κόρες μου. Και μετά μ'έστειλε εδώ.
Δήμητρα: 
Εμένα μ'έφερε εδώ ένας γέρος που επέμενε ότι εδώ θα βρω χειμωνιάτικες ντομάτες.
Άρτεμις:
Καλέ, αυτοί εδώ είναι φονιάδες. Ήταν ένας που σκότωνε πουλιά (...) και μετά μ'έστειλε εδώ.
Απόλλωνας:
Αυτά που λέτε δεν είναι τίποτα. Εμένα μ'έστειλε εδώ ένας νεαρός που για ν'ακούσει μουσική, έκλεινε τα αυτιά του.
Πλούτωνας:
Εγώ είδα έναν που μου'λεγε "μεθυσμένος, νυσταγμένος, πάπαλα, τροχαίο". Δεν καταλάβαινα και μ'έστειλε εδώ.
Άρης:
Εμένα μ'έστειλε ένας που τον είδα να πολεμάει μόνος του. Κόντεψα να του πω ότι είναι για δέσιμο, αλλά δεν πρόλαβα, γιατί μ'έστειλε εδώ.
Αφροδίτη:
Ακούστε, παιδιά, εμένα μ'έστειλε εδώ μία που γδυνόταν λέει για να την πάρουν στα καλλιστεία. Μετά με είπε ψώνιο και μ'έστειλε εδώ.
Διόνυσος:
Εμένα μ'έστειλε εδώ ένας που τον έλεγαν Ουίσκι.
Αθηνά:
Εμένα μ'έστειλαν εδώ να βρω τα πιο έξυπνα μυαλά (...)
Ήρα:
Καλέ, άκου, εμένα ήθελαν να με ξεσπιτώσουν. Στο τσακ πρόλαβα και ήρθα.
Δίας:
Ακούστε με καλά όλοι σας. Εμένα μου έδωσε κάποιος την πληροφορία ότι θα σας βρω εδώ. Παράπονο δεν έχω. Ο άνθρωπος μου φάνηκε καλός. Ήθελε να μου δώσει μάλιστα τζάμπα νέκταρ και αμβροσία. Αλλά επειδή ακούω πολλά παράπονα, προτείνω να αναχωρήσουμε για τον Όλυμπο. Εσείς τι λέτε;
Όλοι μαζί: Ναι!!!

Κύριε, έχετε επισκέψεις.
(εμφανίζονται στη σκηνή όλοι οι θνητοί που έπαιξαν στους προηγούμενους διαλόγους του θεατρικού)

Δίας:
Καλά, γιατί μαζευτήκατε όλοι εδώ;
Πολιτικός:
Επισκεπτόμαστε όσους έχουν ανάγκη.
Δίας:
Θέλουμε να βγούμε από εδώ και δεν μας αφήνουν.
Πολιτικός:
Εγώ.
Δίας:
Τι εσύ;
Πολιτικός:
Εγώ θα σας βγάλω.
Δίας:
Σοβαρά;
Πολιτικός:
Ένα πράγμα μόνο να ξέρεις: αν σε ρωτήσει κανείς, ξέχνα ότι είσαι θεός. Κάνε τον θνητό και θα δεις για πότε θα σου ανοίξουν.
Δίας:
Τι λες, καλέ; Εγώ κοτζάμ θεός να πω ψέματα;
Πολιτικός:
Αν δε θες να χάσεις την εξουσία.
Δίας:
Εσύ θα'κανες κάτι τέτοιο;
Πολιτικός:
Κοίτα τι ρωτάει ο θεούλης... 
Δίας:
Εντάξει. Και οι άλλοι;
Πολιτικός:
Και για αυτούς το ίδιο ισχύει. Όπου να'ναι οι εκλογές έρχονται. Τι στο καλό, δε θα με ψηφίσουν;
Δίας:
Έτσι που έμπλεξα δεν μπορώ να κάνω και τίποτα άλλο.
Πολιτικός:
Έγινε. Να το γιορτάσουμε τότε.

Τραγούδι λήξης:
Θεός είμαι και το μυαλό μου χάνω, (...) τώρα όμως για Όλυμπο τραβάω και να φύγω θέλω μακριά. Όποιον Αθηναίο βλέπεις, κάτι τον απασχολεί, (...) κι έτσι φεύγουμε τροχάδην να μην πάθουμε κακό, ασφαλείς για πάντα σε οίκο θεϊκό.

Σε αυτά δεν είμαστε συνηθισμένοι, δεν μάθαμε να βλέπουμε θεούς, κι έτσι όταν τους είδαμε μπροστά μας, τους περάσαμε όλους για τρελούς. (...)

"Το Χαρούμενο Λιβάδι": πρόταση θεατρικής διασκευής για το Νηπιαγωγείο και τις πρώτες τάξεις του Δημοτικού (της Σοφίας Γρηγορούδη)

Ακολουθεί πρόταση θεατρικής διασκευής για το παραμύθι

"Το χαρούμενο λιβάδι".

Η διασκευή έγινε από τη Σοφία Γρηγορούδη.

Έμμετρη διασκευή του τιμημένου με

έπαινο βιβλίου της Φυλλιώς Νικολούδη.

Ρόλοι για 23 παιδιά. Αν τα παιδιά το επιθυμούν, μπορούν να δώσουν ονόματα σε όλες τις μαργαρίτες π.χ. μαργαρίτα η/ο Θυμω- ός , Μετρώ-ος, Σκεφτώ-ικος, Λεξω-ικος κλπ.

Οι μαργαρίτες, η παπαρούνα και ο ήλιος κοιμούνται. Ένα παιδί στέκεται δίπλα στον ζωγράφο

που κάθεται και ζωγραφίζει στα κρυφά στο καβαλέτο.

Κικιρίκου!!

Ήλιος:

Ήρθε το πρωί ώρα να ξυπνήσω αμέσως να φωτίσω το όμορφο λιβάδι μου.

(Μια μια οι μαργαρίτες ξυπνούν και τεντώνονται. Τελευταία σηκώνεται κι η παπαρούνα.. )

Παπαρούνα:

Ελάτε, μαργαρίτες μου, ξυπνήστε , σηκωθείτε, τα ολόλευκά σας

πέταλα ανοίξτε να χαρείτε!

1η Μαργαρίτα:

Καλέ,τι είναι αυτό;

Παράξενο πού είναι!

Πώς βρέθηκε εδώ;

Σαν κι εμάς δεν είναι.

2η Μαργαρίτα:

Έχει κι αγκαθάκια.

Πω,πω! Είναι άσχημο

Γρήγορα! Πες στα παιδιά

να κλείσουν τα ματάκια.

3η Μαργαρίτα:

Ελάτε όλες εδώ

να δείτε το παράξενο φυτό.

4η Μαργαρίτα:

Εγώ δεν θέλω να το δω

και την πλάτη μου γυρνώ.

Παιδί (μιλώντας στον ζωγράφο..): (5)

Μέσα στη λευκή τους γούνα

φύτρωσε μια παπαρούνα

Όλες μαζί:

Παπαρούνα; Πα,πα,πα!
Να φύγει μακριά!

Ψηλομύτα Μαργαρίτα: (6)

Το αγκαθωτό κοτσάνι,

το κόκκινο φουστάνι

με τ'άσπρα μας δεν πάει.

Την ομορφιά χαλάει.

7η Μαργαρίτα:

Κι εγώ δεν θέλω οι ρίζες της

να τρώνε απ'το ίδιο χώμα.

Την βλέπω, είναι άσχημη.

Έχει κι άλλο χρώμα.

Γιαγιά Μαργαριταρένια: (8)

Μαργαρίτες, παπαρούνες,

έλεγε ο σοφός παππούς σας

πως περνούν καλά μαζί.

9η Μαργαρίτα:

Αν σ'αυτήν την παπαρούνα

ξεφυτρώσει και μια άλλη,

με τα κόκκινα παιδιά τους

θα γεμίσουν το λιβάδι.

10η Μαργαρίτα:

Τα δικά μου τα παιδιά

δε θα παίξουν με καμιά.

Να φύγει τώρα απ'το λιβάδι

μπελάδες θα'ρθουν στο κεφάλι.
(Μισές-μισές φωνάζουν):

-Να φύγει! Μας τρομάζει!

-Να μείνει!Δεν πειράζει!

Παπαρούνα:

Μα τι λένε τα λουλούδια;

Δεν μπορώ να καταλάβω.

Τ'αγριεμένα πρόσωπα τους

βλέπω και πολύ τρομάζω.

Ήσυχα θα κάτσω εδώ

δίχως να τα ενοχλώ.

Κάποια μου χαμογελούν

και πολύ μ'ευχαριστούν.

Μαργαρίτα Ρίτα: (11)

Εγώ όσο την κοιτώ

πιο πολύ την συμπαθώ.

Κι εμείς όλες ταιριαστές

αν και διαφορετικές!

Μαργαριτούλα Τούλα: (12)

Ίδιο έχουμε το χρώμα

μα αλλιώτικο το σώμα.

Άλλοι ρίζα έχουν βαθιά

και άλλοι φύλλα πιο μικρά.

Άλλοι είναι πιο ψηλοί

άλλοι πάλι πιο κοντοί.

Μαργαρίτα Μαργαρώ: (13)

Άλλες προτιμούν τον ύπνο,

άλλες πιο πολύ τον ήλιο.

Άλλες παίζουνε πιο λίγο

και δεν τρώμε όλες το ίδιο.

14η Μαργαρίτα:

Για του λόγου το αληθές

πως είμαστε διαφορετικές,

Ένα μέτρο έχω εδώ

και αμέσως σας μετρώ.

Γιαγιά Μαργαριταρένια:

Βλέπετε; Λουλούδι είναι κι αυτή

κι ας είναι διαφορετική

μόνο το χρώμα της αλλάζει.

Ας μείνει εδώ.Τι μας πειράζει;

15η Μαργαρίτα:

Άντε καλά, ας μείνει λίγο.

Δε θα μας πάρει και τον ήλιο.

Την ίδια γλώσσα δε μιλούμε

όμως θα συνεννοηθούμε.

Ένα χαμόγελο αρκεί

να κάνουμε σωστή αρχή.

16η Μαργαρίτα:

Λέω ουρανό και λες χωράφι

βγαίνει ουρανοχώραφο.

Λες για τον ήλιο, λέω κρεβάτι

φτιάχνουμε ηλιοκρέβατο.

17η Μαργαρίτα:

Βλέπεις αέρα, παίρνω τόξο,

να το αερότοξο.

Φέρνω καπέλο, βάζεις σπόρο
να και ο καπελόσπορος.

18η Μαργαρίτα:

Κούνια, τραμπάλα και τσουλήθρα,

άσπρο και κόκκινο μαζί.

Κι η ντροπαλή μας μαργαρίτα,

δες πως κοκκίνησε κι αυτή!

Αφηγητής:

Φίλοι έγιναν καλοί,

έτρωγαν κι έπιναν μαζί,

κι από της μοιρασιάς το στρώμα

ξεπήδησε το ροζ το χρώμα!

Κάλεσαν και τα λουλούδια

από τα άλλα τα λιβάδια,

με μπαλόνια, με τραγούδια

φαγητό και μουσική

έκαναν σωστή γιορτή.

  

Ζωγράφος (σηκώνεται και δείχνει σε όλους το καβαλέτο του..):

Κι έγινε ένα λιβάδι

πίνακας ζωγραφιστός
που του έδωσαν την χάρη άσπρο, κόκκινο και ροζ!

Ήλιος:

 Δεν χορταίνω να τα βλέπω.

Πω, πω, πω τι ομορφιά!

Άσπρα, κόκκινα λουλούδια

κι όλοι εσείς.. να' στε καλά!!

Προτεινόμενα μουσικά κομμάτια:
https://www.youtube.com/watch?v=qlzrTq47kzc

https://www.youtube.com/watch?v=UA1sKFlI-7A&feature=youtu.be

https://www.youtube.com/watch?v=xW3YWG6n3KY&feature=youtu.be

https://www.youtube.com/watch?v=WK9rrnVuKbY&feature=youtu.be

https://www.youtube.com/watch?v=75DVzjHw7zs&feature=youtu.be

https://www.youtube.com/watch?v=PzT5DTOCa0I&feature=youtu.be

https://www.youtube.com/watch?v=7OXxPslPPbY&feature=youtu.be

https://www.youtube.com/watch?v=Sr5vx8pfXuw&feature=youtu.be

Επιπλέον χρήσιμοι σύνδεσμοι για το "Χαρούμενο Λιβάδι":

1.

https://blogs.sch.gr/12nipglyfadas/2020/04/02/to-charoymeno-livadi-daneistiki-vivliothiki/?fbclid=IwAR1Dg_57dtO_AxvhmVofDh2JW_hjOdTZM0qXnIpT1x2WH14mLtSl1hudjnQ

2.

https://www.youtube.com/watch?v=tXDpZM5zLYE&t=194s

(βίντεο με το παραμύθι)

3.

https://docs.google.com/presentation/d/1LTFtTyBU-h8W0xXct-UUSQMRD_QoDAxQETMkXU7HNIU/mobilepresent?fbclid=IwAR2XaMuS3U2Q2oFtnuLmHKc8LYkmELZihf8WNEuDlUcGd_RwghfVu9VJcno&slide=id.p

(παρουσίαση με συνοδευτικά παιχνίδια)

4.

https://docs.google.com/presentation/d/12sJ1FIT4H3Z5Oj1MPAPr0bkSlBizlSiWjEwICN3j8DY/mobilepresent?fbclid=IwAR2XaMuS3U2Q2oFtnuLmHKc8LYkmELZihf8WNEuDlUcGd_RwghfVu9VJcno&slide=id.p

5.

https://wordwall.net/el/resource/13861086/%cf%84%ce%bf-%cf%87%ce%b1%cf%81%ce%bf%cf%85%ce%bc%ce%b5%ce%bd%ce%bf-%ce%bb%ce%b9%ce%b2%ce%b1%ce%b4%ce%b9-%ce%bc%ce%b1%ce%b8%ce%b7%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%b1

(μαθηματικό παιχνίδι)

6.

https://learningapps.org/watch?v=pg12tva3k20&fbclid=IwAR2gtIAlaFIssTQF5hMxbwZuRzuxaZvgN7FM6xOuR4sWHCSKpMrwJCuGlCg

7.

https://learningapps.org/watch?v=ppjn1ykr320&fbclid=IwAR2SXBY2_4JOuqdqZQdP52_153C0b2LWNdu-YSAekmowe5CbaRRfSlx7UXo

8.

https://learningapps.org/display?v=pqf3449q320&fbclid=IwAR14C_EQI3s6mIy3t2yE6rBGCODfA7MRBe3HRXYtLfuXTqNSiydOGy8BL5s

9.

https://learningapps.org/11717460?fbclid=IwAR0w-qtd1l-VyIlWeR7L8-F9ULxR64DD-L1Za4igeQiFwMMpnZuNbCskgFw

(το βίντεο του παραμυθιού με ερωτήσεις)

10.

https://www.youtube.com/watch?v=9JwE7imSIDM

(κουκλοθέατρο)

11.

https://www.youtube.com/watch?v=wHQVz_Ndntg

(ανάγνωση παραμυθιού)

"Έλμερ, ο παρδαλός Ελέφαντας": πρόταση θεατρικής διασκευής για το Νηπιαγωγείο και τις πρώτες τάξεις του Δημοτικού

Ακολουθεί πρόταση θεατρικής διασκευής (για 20 παιδιά) για το εξαιρετικό παραμύθι "Έλμερ, ο παρδαλός Ελέφαντας".
Προτείνεται για το Νηπιαγωγείο, την Α' και Β' Δημοτικού.

Η διασκευή στηρίζεται στο βίντεο που μπορείτε να βρείτε στον σύνδεσμο που ακολουθεί και περιλαμβάνει 

το κείμενο του παραμυθιού:

https://www.youtube.com/watch?v=qSqQzKcr4VM

το οποίο σε μορφή αρχείου pdf μπορείτε να το βρείτε 

και στον σύνδεσμο:

https://prwtokoudouni.weebly.com/uploads/2/1/5/3/21535154/%CE%88%CE%BB%CE%BC%CE%B5%CF%81.pdf

Προτείνεται ο ρόλος του Έλμερ να δοθεί σε 2 παιδιά, 

γιατί είναι μεγάλος

Αφηγητής: (1)

Στον κόσμο του παραμυθιού θα ταξιδέψουμε και στο ταξίδι μας αυτό θα μάθουμε πολλά. Για την αξία του διαφορετικού, του αληθινού μας εαυτού, που ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι μοναδικός και γι'αυτό τόσο μα τόσο ξεχωριστός. Δε θα σας κουράσω με λόγια πολλά και φλυαρίες κουραστικές, το ταξίδι μας ξεκινά σε τούτη εδώ τη σκηνή από στιγμή σε στιγμή. Καλή διασκέδαση σε όλους, λοιπόν, γονείς, παππούδες, γιαγιάδες και μικρά παιδιά.

Αφηγητής: (2)

Μέσα στου δάσους την καρδιά, ζώα θα βρεις πολλά, μεγάλα και μικρά, ήμερα, άγρια μα και επιθετικά. Ανάμεσα σε αυτά, μια αγέλη ελεφάντων με χρώμα γκρι, που φαίνονται στ'αλήθεια τόσο ίδιοι κι όμως θα δεις πως είναι πολύ διαφορετικοί... Άλλοι μεγάλοι, άλλοι μικροί, άλλοι γέροι και άλλοι νεαροί, άλλοι αδύναμοι και άλλοι δυνατοί, άλλοι ψηλοί και άλλοι πιο κοντοί. Ακούτε και εσείς τις βαριές τους πατημασιές και τις παιχνιδιάρικές τους φωνές; Νάτοι που έρχονται, χορεύοντας χαρούμενα και ζωηρά.

Μουσική γέφυρα:

https://www.youtube.com/watch?v=uzurqBnALkw&list=RDuzurqBnALkw

(για την είσοδο 4 ελεφάντων και του Έλμερ στη σκηνή, μπορεί να γίνει και σε ζευγάρια, αφού ο ρυθμός είναι βαλς)

1η σκηνή:

Ελέφαντας: (3)

Τι ωραία που περάσαμε και σήμερα, καλά μου φιλαράκια. Ευτυχώς που έχουμε και τον Έλμερ να μας διασκεδάζει και να μας κάνει να γελάμε με τα αστεία του.

Ελέφαντας: (4)

Ε, καλά, ο Έλμερ είναι από μόνος τους αστείος, έτσι όπως είναι πολύχρωμος και διαφορετικός. Μόνο γέλιο μπορεί να προκαλεί η εμφάνισή του. Μα κοιτάξτε τον! Γεμάτος με όλων των χρωμάτων τα τετραγωνάκια, ζωηρός και ατακτούλης, δεν φαίνεται να στεναχωριέται ποτέ και για τίποτα.

Ελέφαντας: (5)

Εγώ πάντως δε θα ήθελα καθόλου να είμαι στη θέση του. Προτιμώ να είμαι γκρίζος και σοβαρός, παρά πολύχρωμος και διαφορετικός. Μα για σκεφτείτε λιγάκι σε ποιον θα άρεσε να γίνεται θέαμα στα μάτια των άλλων, σε ποιον θα άρεσε να τον κοιτάζουν όλοι λες και είναι αξιοθέατο σημαντικό ή μνημείο ιστορικό; Σε εμένα σίγουρα όχι!

Ελέφαντας: (6)

Μα για στάσου λίγο, φιλαράκο. Δεν είναι δα και τόσο τραγικό να είσαι κάπως διαφορετικός. Μην ξεχνάς ότι αυτά είναι χαρακτηριστικά εξωτερικά, δεν αγγίζουν την καρδιά, ούτε και δίνουν αξία στ'αληθινά. Να, κοίτα και τον Έλμερ. Φαίνεται να το γνωρίζει αυτό το "μυστικό", αφού έχει πάντα διάθεση καλοσυνάτη και φιλική, είναι πάντα με ένα χαμόγελο στα χείλη  και αυτό το ξέρουν όλοι του οι φίλοι.

Έλμερ: (7)

Ώχου, βρε παιδιά, πολύ σοβαρή συζήτηση πιάσατε, θαρρώ. Δεν πάμε να παίξουμε κρυφτό ή κυνηγητό, μπάλα, μπάσκετ ή κουτσό; Μήπως θέλετε να κάνουμε τούμπες ή μήπως προτιμάτε να πάμε μέχρι το ποτάμι να παίξουμε μπουγέλο με τις προβοσκίδες μας;

Ελέφαντες: (όλοι μαζί)

Μπράβο, Έλμερ! Πάντα μας κάνεις να γελάμε. Πάμε!!! Το παιχνίδι μας περιμένει.

Μουσική γέφυρα:

https://www.youtube.com/watch?v=3dM2qCCg6GE

(Ο Έλμερ βγαίνει σκεφτικός και στεναχωρημένος στη σκηνή. Γύρω γύρω, στο πίσω μέρος της σκηνής, μπορεί να υπάρχουν άλλοι ελέφαντες (ακίνητα στοιχεία) και εκείνος να περιφέρεται ανάμεσά τους, προβληματισμένος με τη διαφορετικότητά του. Κάθεται στη μέση της σκηνής και κάτι σοβαρό φαίνεται να τον απασχολεί)

2η σκηνή:

Έλμερ:

Ουφ! Βαρέθηκα πια να είμαι διαφορετικός! Νομίζω ότι όλοι με αγαπούν και χαίρονται μαζί μου μόνο επειδή τους κάνω να γελούν και να διασκεδάζουν. Με βλέπουν θαρρώ σαν κλόουν σε τσίρκο και όχι σαν φίλο τους πραγματικό. Μακάρι να μπορούσα να το αλλάξω αυτό... Μακάρι να είχα μια δύναμη μαγική αυτό που με στεναχωρεί να άλλαζα σε μια στιγμή...

(Με αυτές τις κουβέντες, που προς το τέλος αρχίζει να τις λέει με κάπως πιο αργόσυρτο ρυθμό, τον παίρνει ο ύπνος. Ξαπλώνει στο σημείο που βρίσκεται, ενδεχομένως κάτω από ένα δέντρο που θα υπάρχει στο κέντρο της σκηνής).

Μουσική γέφυρα για τον ύπνο των ελεφάντων:

https://www.youtube.com/watch?v=IIPoM3Tkn00

Οι υπόλοιποι ελέφαντες με τη συνοδεία της μουσικής ξαπλώνουν και αυτοί και κοιμούνται. Παράλληλα εμφανίζονται δύο αφηγητές που θα χρειαστούν στη δράση του δεύτερου μέρους της 2ης σκηνής.

Αφηγητής: (8)

Κουρασμένος και προβληματισμένος ο φίλος μας ο Έλμερ έπεσε για ύπνο. Φαίνεται στ'αλήθεια στεναχωρημένος μα και αποφασισμένος την κατάσταση να αλλάξει. Μα πώς; Αφού έτσι γεννήθηκε. Διαφορετικός. Τι να έχει στο μυαλό; Μήπως στο όνειρό του βρει τη λύση που τόσο πολύ θέλει και αναζητεί; Μα να, σε λίγο ξημερώνει, ο ήλιος θα βγει και μια καινούρια ελπίδα στην ψυχή του ίσως εμφανιστεί.

https://www.youtube.com/watch?v=_HbF0QuiRxc

(ηχητικό εφέ για την εμφάνιση του ήλιου)

Αφηγητής: (9) (προς το κοινό)

Μα τι κάνει εκεί; Τον βλέπετε και εσείς; Σαν να θέλει από τους άλλους να κρυφτεί, να μην ακουστεί, προχωρά αργά, σιγά σιγά και με καμάρι, να μην τον πάρουν οι άλλοι ελέφαντες χαμπάρι... Περνά ανάμεσά τους και κάπου πηγαίνει. Μα πού;

Μουσική γέφυρα:

https://www.youtube.com/watch?v=9OPc7MRm4Y8

(Για το περπάτημα του Έλμερ στο μπροστινό μέρος της σκηνής. Παράλληλα εμφανίζονται και τρία ακόμα ζώα (λιοντάρι, τίγρης, ιπποπόταμος_εννοείται ότι μπορούμε να διαλέξουμε άλλα ζώα για αυτούς τους 3 ρόλους) που παίρνουν θέση στο μπροστινό μέρος της σκηνής). 

Ο Έλμερ γίνεται "ακίνητο" στοιχείο της σκηνής, διατηρώντας το προβληματισμένο ύφος του.

Λιοντάρι: (10)

Για πού το'βαλες, Έλμερ; Μήπως πηγαίνεις στο ποτάμι για βουτιές; Να'ρθω και εγώ να παίξουμε μαζί; Καλέ, γιατί δεν μας μιλάς; Τι έπαθες; Το αμίλητο νερό ήπιες; (προς τη τίγρη) Τι να έπαθε ο Έλμερ; Αυτός είναι πάντα τόσο χαμογελαστός και καλοσυνάτος...

Τίγρης: (11)

Μήπως είσαι άρρωστος; Μήπως έχεις πυρετό; (προς τους άλλους δύο) Να φωνάξουμε τον γιατρό του δάσους να τον δει; Εκείνος είναι πάντα τόσο καλός με όλους μας. Κάτι πρέπει να κάνουμε... Δεν τον βλέπετε πόσο στεναχωρημένος φαίνεται; Τι λες κι εσύ, κυρ Ιπποπόταμε;

Ιπποπόταμος: (12)

Εγώ λέω ότι έχετε δίκιο. Πάντα πρέπει να επιστρέφουμε το καλό σε όποιον μας το δίνει απλόχερα. Εξάλλου, ο καλός φίλος στην ανάγκη φαίνεται και τώρα ο Έλμερ είναι σίγουρο ότι χρειάζεται τη βοήθειά μας. Μα για μια στιγμή... πηγαίνει προς το ξέφωτο, στους θάμνους με τα βατόμουρα.

Λιοντάρι:

Προτείνω να τον αφήσουμε λίγο μόνο του. Μπορεί να μην έχει απολύτως τίποτα και να θέλει απλά να ηρεμήσει και να σκεφτεί. Όλοι κάποιες στιγμές έτσι έχουμε αισθανθεί. Δεν είναι δα και τίποτα τρομερό...

Τα άλλα δύο ζώα συμφωνούν, λέγοντας μαζί:

Ναι!!! Έχεις δίκιο, λιοντάρι. Σίγουρα δε θα είναι κάτι σοβαρό. Αλλά και πάλι αν δεν είναι έτσι, εμείς θα είμαστε για τον Έλμερ πάντα εδώ...

Μουσική γέφυρα:

https://www.youtube.com/watch?v=yRh-dzrI4Z4

(για την αποχώρηση των ελεφάντων και των 3 ζώων της σκηνής). Παράλληλα ο Έλμερ κινείται ζωηρά και αποφασιστικά προς το μέρος της σκηνής (το ξέφωτο) που έχουμε στήσει ένα θάμνο με βατόμουρα.

3η σκηνή:

Έλμερ: (13)

Ωωωω! Ένα θάμνος με βατόμουρα! Τι χαρά! Τι ευτυχία! Ένας θάμνος με βατόμουρα που έχουν χρώμα ελεφαντένιο (τη λέξη αυτή την λέει πολύ δυνατά και αργά, για να την τονίσει). Πόσο χαρούμενος είμαι! Επιτέλους θα τα καταφέρω να μην είμαι διαφορετικός, να είμαι σαν όλους τους άλλους κι εγώ κι όχι ο Έλμερ ο παρδαλός και χρωματιστός.

(τραβάει με δύναμη τον θάμνο, ενώ ταυτόχρονα παίζει το ίδιο κομμάτι που έχουμε για μουσική γέφυρα της σκηνής)

Παράλληλα εμφανίζονται στη σκηνή 2 αφηγητές και 2 ακόμα παιδιά (που έχουν ολοκληρώσει τον ρόλο τους) και κρατούν ένα μεγάλο γκρι πανί ή ύφασμα.

Στον ρυθμό της μουσικής σκεπάζουν τον Έλμερ με το ύφασμα (θα είναι ακόμα καλύτερο αν μπορούμε να έχουμε φτιάξει το ύφασμα με άνοιγμα στο κεφάλι για να μπορούν να το φορέσουν στον Έλμερ). Στριφογυριστές και κυκλικές κινήσεις (με τον Έλμερ όρθιο ή ξαπλωμένο στη σκηνή) εξυπηρετούν το κύλισμα πάνω στα βατόμουρα...

Ο Έλμερ στέκεται ακίνητος στο κέντρο της σκηνής, όση ώρα μιλούν οι δύο αφηγητές.

Αφηγητής: (14)

Αγνώριστος ο Έλμερ!! Άλλος ελέφαντας! Δε θα τον γνωρίζαμε με τίποτα, αν τον βλέπαμε σε κάποια του δάσους γωνιά. Κυλίστηκε για τα καλά στα βατόμουρα, έτριψε όλο του το σώμα πάνω στο γκρίζο χρώμα από το ζουμί τους, πασαλείφτηκε από την κορφή ως τα νύχια και...

Αφηγητής: (15)

...επιτέλους έγινε ΓΚΡΙ!!! Ένας ελέφαντας όπως όλοι οι άλλοι, με χρώμα γκρι. Σε τίποτα διαφορετικός! Με τίποτα να τον ξεχωρίζει. Ξεκίνησε, λοιπόν, όλο χαρά και υπερηφάνεια να πάει πίσω στο κοπάδι. Ας παρακολουθήσουμε με προσοχή να δούμε τι θα γίνει. Θα τον αναγνωρίσουν άραγε;

Μουσική γέφυρα:

https://www.youtube.com/watch?v=Csp4PtKOTYk

Αποχώρηση των αφηγητών και εμφάνιση των νέων αφηγητών και των 3 ζώων της 2ης σκηνής. Μπορούμε να συνδυάσουμε και απλό χορευτικό, αφού η μελωδία είναι αργό βαλσάκι.

4η σκηνή:

Τα ζώα παίρνουν θέση στο μπροστινό μέρος της σκηνής. Άλλο μπορεί να τρώει, άλλο να διαβάζει κάτι, άλλο να ξαπλώνει ή ό,τι άλλο σκεφτούμε. Ο Έλμερ θα προχωρεί μπροστά τους ή και γύρω τους, αλλά δε θα στρέψουν καθόλου το βλέμμα τους προς αυτόν, ούτε θα του απευθύνουν τον λόγο.

Αφηγητής: (16) (προς το κοινό)

Το είδατε; Δεν τον αναγνώρισε κανείς! Ούτε το βλέμμα τους δεν έστρεψαν προς το μέρος του. Τα κατάφερε! Δεν είναι πια διαφορετικός! Είναι σαν όλους τους άλλους!

Έλμερ:

Πόσο ευτυχισμένος αισθάνομαι! Τα κατάφερα! Το ήξερα ότι θα υπήρχε τρόπος! Δεν ήταν και τόσο δύσκολο τελικά! Επιτέλους, τώρα όλοι θα νομίζουν ότι είμαι και εγώ ένας γκρίζος ελέφαντας. Ούτε παρδαλός, ούτε πολύχρωμος, ούτε διαφορετικός!

Αφηγητής: (17)

Μα για μια στιγμή! Ακούτε κάτι; Βήματα ελεφάντων, βαριά και δυνατά! Έρχονται προς τα δω. Λέτε να τον αναγνωρίσουν τον Έλμερ ή όχι; Μπα, σίγουρα όχι. Να, ακούγονται και οι φωνές τους. 

https://www.freesoundeffects.com/free-sounds/elephant-10064/

(ηχητικά εφέ ελεφάντων)

Οι ελέφαντες της 1ης σκηνής εμφανίζονται και παίρνουν θέση στο μπροστινό μέρος της σκηνής, κινούμενοι αργά και σοβαρά. Ο Έλμερ παίρνει θέση ανάμεσά τους, οι δικές του κινήσεις είναι πιο ζωηρές και παιχνιδιάρικες... Κοιτάζει δεξιά και αριστερά, μπροστά και πίσω, μοιάζει να "μην τον χωράει ο τόπος"...

Αφηγητής: (16)

Ανήσυχος φαίνεται. Σαν κάτι να θέλει να κάνει; Σαν να του φαίνεται πως έπεσε υπερβολική ηρεμία...

Αφηγητής: (17)

Και ο Έλμερ δεν συμπαθεί την υπερβολική ηρεμία, ούτε μπορεί να φανταστεί τον εαυτό του ακίνητο, ήσυχο, αμίλητο σαν...

Αφηγητής: (16) και (17) μαζί και οι δύο

...άγαλμα!! Όχι, δεν το θέλει αυτό! Δεν ταιριάζει στην προσωπικότητά του! Που είναι μ ο ν α δ ι κ ή!

Εκείνη τη στιγμή ο Έλμερ φωνάζει πολύ δυνατά "ΜΠΟΥ!!!". 

Οι 4 ελέφαντες της 1ης σκηνής γυρίζουν και τον κοιτάζουν έκπληκτοι και χαρούμενοι, φωνάζοντας με ενθουσιασμό "Ο Έλμερ! Ο Έλμερ", ενώ παριστάνουν ότι ξεκαρδίζονται στα γέλια.

https://www.youtube.com/watch?v=Ux9YdDee2DY

(ηχητικό εφέ γέλιου)

Εκείνη τη στιγμή ακούγεται ήχος βροντής.

http://soundbible.com/tags-thunder.html

(ηχητικό εφέ βροντής και βροχής)

Με τον ήχο της βροχής, οι 4 ελέφαντες αρχίζουν να αφαιρούν το γκρι ύφασμα από τον Έλμερ, ενώ μιλούν και οι 4 μαζί. Μπορούμε βέβαια να μοιράσουμε μία πρόταση σε κάθε ελέφαντα:

Ελέφαντες:

-Τούτη τη μέρα θα τη γιορτάζουμε κάθε χρόνο. 

-Θα τη λέμε μέρα του Έλμερ.

-Όλοι μας θα βαφόμαστε σαν τον Έλμερ, παρδαλοί.

-Και ο Έλμερ θα βάφεται σαν εμάς, με χρώμα ελεφαντένιο.

Μουσική γέφυρα:

https://www.youtube.com/watch?v=pxSjTiCT0io

Όλοι οι άλλοι υποχωρούν και εμφανίζονται στη σκηνή οι δυο τελευταίοι αφηγητές. Μπορούμε να το συνδυάσουμε με χορευτικό απλό, καθώς το κομμάτι βοηθάει.

Αφηγητής: (18)

'Ετσι κι έγινε. Μια φορά τον χρόνο όλοι οι ελέφαντες ντύνονται παρδαλοί. Έτσι και δείτε, λοιπόν, ελέφαντα με χρώμα ελεφαντένιο εκείνη την ημέρα, να ξέρετε ότι είναι...

Αφηγήτης: (19)

...ο φίλος μας ο Έλμερ! Που τώρα πια ξέρει ότι είναι σημαντικό να είσαι ξεχωριστός και μοναδικός και ότι, αν αξίζει για κάτι να μας αγαπούν, είναι για την καρδιά μας, το μυαλό και την ψυχή και όχι για την εμφάνισή μας την εξωτερική.

Ο 20ος αφηγητής μπορεί να έχει ένα τετράστιχο με ευχές για το καλοκαίρι και για τη σχολική χρονιά που τελειώνει.

Προτεινόμενο τραγούδι λήξης: 

"Εγώ είμαι εγώ": 

το τραγούδι του Τριγωνοψαρούλη για τη διαφορετικότητα

https://www.youtube.com/watch?v=kHPxgSLras0