Το ακόλουθο παραμύθι βασισμένο σε διαδραστικές ιστορίες του διαδικτύου, μπορεί να αξιοποιηθεί ως αφόρμηση για την θεματική ενότητα "Παιχνίδια" και ασφαλώς για δραματοποίηση και θεατρικό παιχνίδι...
Σε επόμενη ανάρτηση θα υπάρξει
φύλλο καταγραφής για το "αγαπημένο παιχνίδι"
Το αρκουδάκι της Μίλλυς
Σήμερα η Μίλλυ έφυγε τόσο βιαστικά για το σχολείο που άφησε το αγαπημένο της αρκουδάκι στο...πάτωμα. Περίεργο, γιατί η Μίλλυ μαζεύει πάντα τα παιχνίδια της και τα πράγματά της...και όσο για το μικρό της αρκουδάκι....το παίρνει πάντα μαζί της στο σχολείο...
Ο Αζόρ, ο σκύλος της Μίλλυς, ζηλεύει το αγαπημένο της αρκουδάκι, επειδή η Μίλλυ δεν το αποχωρίζεται ποτέ....Όπως φαίνεται λοιπόν δεν θα χάσει ευκαιρία...Αρπάζει το αρκουδάκι από το αυτί και όλο θυμό το εκσφενδονίζει με όλη του τη δύναμη...
"Ευτυχώς! Γλυτώσαμε από σένα!",
σκέφτεται ευχαριστημένος που "ξεφορτώθηκε" τον μικρό μπελά...
Το μικρό αρκουδάκι κατατρομαγμένο, γιατί δεν ξέρει τι ακριβώς του συμβαίνει, προσγείωνεται μέσα στην....τσάντα της μαμάς της Μίλλυς, που μόλις ξεκινάει να πάει στην αγορά για ψώνια...
Οι περιπέτειες του μικρού αρκούδου τώρα μόλις ξεκινούν...Η μαμά πηγαίνει στο σούπερ μάρκετ, αλλά όταν φτάνει η στιγμή να πληρώσει στο ταμείο, παίρνει το μοβ πορτοφόλι της από την τσάντα και...
...κατά λάθος εκσφενδονίζει τον αρκουδάκο στον αέρα, που καταλήγει στο....
...καροτσάκι του σούπερ μάρκετ, που αρχίζει να κυλάει, να κυλάει, να κυλάει και πέφτει με δύναμη πάνω σε έναν τοίχο. Από το δυνατό τράνταγμα, ο μικρός αρκούδος, ζαλισμένος και κατατρομαγμένος, εκσφενδονίζεται από το ανοιχτό παράθυρο και πέφτει μέσα στον κάδο....
"Τι σκοτεινά που είναι εδώ μέσα! Και πόσο άσχημα μυρίζει!",
σκέφτεται ο μικρός αρκούδος που βρίσκεται σε απόγνωση και απελπισία. Την στιγμή που κάνει αυτές τις σκέψεις, να που φτάνει το απορριμματοφόρο, για να μαζέψει τα σκουπίδια...
Ύστερα από ένα δυνατό ταρακούνημα, ο μικρός μας αρκούδος καταλήγει στην "κοιλιά" του απορριμματοφόρου μαζί με ένα σωρό....σκουπίδια...
Το απορριμματοφόρο κατευθύνεται προς την χωματερή. Όταν φτάνει, αδειάζει τα σκουπίδια και μαζί τον μικρό μας φίλο που είναι πλέον εξουθενωμένος από την ζαλάδα και τον φόβο....
Εκείνη τη στιγμή βλέπει από μακριά να πλησιάζει ένα πελώριο πουλί με γαμψά νύχια...
Αρπάζει το αρκουδάκι μας και το σηκώνει ψηλά στον αέρα...
Και ενώ ο αρκουδάκος έχει πλέον χάσει κάθε ελπίδα σωτηρίας, το πουλί τον αφήνει από τα νύχια του και πέφτει, πέφτει, πέφτει.... μέχρι που φτάνει στην αυλή ενός σχολείου, ενός νηπιαγωγείου....
"Κάτι μου θυμίζει αυτό το μέρος!",
σκέφτεται ο μικρός αρκούδος, μόλις συνέρχεται από την τρομάρα.
Δεν προλαβαίνει να το καλοσκεφτεί όταν ένα χέρι φιλικό τον σηκώνει από το έδαφος...Είναι η κυρία Χριστίνα, την ξέρει, είναι η ταχυδρόμος της γειτονιάς...
"Πού βρέθηκες εδώ εσύ, μικρέ;", μοιάζει να σκέφτεται.
"Ξέρω ένα μέρος όπου θα είσαι μια χαρά...".
Μπαίνει μέσα στο σχολείο και αφήνει το αρκουδάκι πάνω στο ψηλότερο ράφι μιας βιβλιοθήκης που είναι γεμάτη με παιχνίδια, αεροπλανάκια, τουβλάκια, κυβάκια, αυτοκινητάκια...
"Μα... βέβαια... το ξέρω πολύ καλά αυτό το μέρος!
Είναι το σχολείο της Μίλλυς, το νηπιαγωγείο της.
Μα πού ειναι; Δεν την βλέπω πουθενά;"
Σαν να κατάλαβε την ανησυχία του μικρού αρκούδου, η Μίλλυ εμφανίζεται ξαφνικά και όλο έπληξη κοιτάζει το αγαπημένο της αρκουδάκι, το λατρεμένο της παιχνίδι....
"Πώς βρέθηκες εδώ, καλό μου αρκουδάκι;"
"Ουουου.....! Πού να στα λέω....Είναι μεγάλη ιστορία...",
απαντάει το αρκουδάκι κλείνοντας πονηρά και όλο νόημα το μάτι στην Μίλλυ,
που το κοιτάζει απορημένη.
