Με αφορμή τη συζήτηση για τα φθινοπωρινά φύλλα και τα χρώματά τους, (κίτρινο, καφέ, κόκκινο) μπορούμε να μιλήσουμε για το γράμμα Κ,κ.
Στον σύνδεσμο:
http://www.youtube.com/watch?v=If5cExtf-m8
μπορείτε να βρείτε το βίντεο για το γράμμα Κ,κ και τις 3 κοκκαλιάρες καραμέλες από την εξαιρετική δουλεία της Σοφίας Μαντούβαλου.
Το κείμενο του βίντεο έχει ως εξής:
Έναν καιρό και μία φορά, μπορεί τώρα ή παλιά, 3 κοκκαλιάρες καραμέλες κυκλοφορούν και κάνουν τρέλες. Μία κοκκαλιάρα καραμέλα με μία κόκκινη κορδέλα, κορμί σαν κυπαρίσσι, νερό κρύο από την βρύση, με καμάρι περπατάει, πασαρέλα κυνηγάει.
"Καλημέρα, καλησπέρα, καλησπέρα, καλημέρα", στον καθρέφτη όλη μέρα, κουνιέται και λυγιέται, φόρεμα συλλογιέται. "Καλημέρα, καλησπέρα, καλησπέρα, καλημέρα", παρέα κάνει με την χτένα, δεν μιλάει σε κανένα, τα μαλλιά της καστανά, κυματίζουν κατσαρά. Μια κοκκαλιάρα καραμέλα με μια κίτρινη κορδέλα, κούκλα απ' την Καλαβρία σταματά κυκλοφορία. Κόκορας τη συναντάει, με καπέλο χαιρετάει, κολακείες την κερνάει και χαμόγελα σκορπάει. Κότα μ'ένα καροτσάκι με μικρό κοτοπουλάκι, κατάκαρδα το παίρνει, με τα λόγια της τον δέρνει, θυμός μέσα της καλπάζει, άγρια πολύ τον κατσαδιάζει. "Καλημέρα, καλησπέρα" στον καθρέφτη όλη μέρα, καλλίγραμμη, καμαρωτή την κορώνα επιθυμεί. Καθυστέρηση καμία, πάει προς τα καλλιστεία, κυνηγά επιτυχία. Η καλύτερη νικάει, η πιο όμορφη κερνάει, κατσαρίδα προσπερνάει, κραυγές βγάζει και το σκάει. Κλάματα και οδυρμοί, κακότυχη είναι πολύ. "Καλησπέρα, καλημέρα", τραγουδάει όλη μέρα, η φωνή σαν καραμούζα και οι κατσαρίδες σούζα. Καλλίφωνη, καμαρωτή, καθόλου δεν καθυστερεί, καριέρα επιθυμεί τρανή, καλλιτέχνης στη σκηνή. Στην καρέκλα καθιστός, κόσμος πολύς και διαλεχτός, την κιθάρα της αρπάζει, πολύ δυνατά κραυγάζει, καραμούζα χαλασμένη, καθαρή φωνή δεν βγαίνει. Όλα τα κακά παιδάκια την παίρνουν με τα κρεμμυδάκια. Κατακόκκινη, αρρωσταίνει και κατάκαρδα το παίρνει, κρύβεται στο καμαρίνι και ποτέ δεν ξαναβγαίνει.