Ακολουθεί πρόταση θεατρικής διασκευής (για 20 παιδιά) για το εξαιρετικό παραμύθι "Έλμερ, ο παρδαλός Ελέφαντας".
Προτείνεται για το Νηπιαγωγείο, την Α' και Β' Δημοτικού.
Η διασκευή στηρίζεται στο βίντεο που μπορείτε να βρείτε στον σύνδεσμο που ακολουθεί και περιλαμβάνει
το κείμενο του παραμυθιού:
το οποίο σε μορφή αρχείου pdf μπορείτε να το βρείτε
και στον σύνδεσμο:
Προτείνεται ο ρόλος του Έλμερ να δοθεί σε 2 παιδιά,
γιατί είναι μεγάλος
Αφηγητής: (1)
Στον κόσμο του παραμυθιού θα ταξιδέψουμε και στο ταξίδι μας αυτό θα μάθουμε πολλά. Για την αξία του διαφορετικού, του αληθινού μας εαυτού, που ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι μοναδικός και γι'αυτό τόσο μα τόσο ξεχωριστός. Δε θα σας κουράσω με λόγια πολλά και φλυαρίες κουραστικές, το ταξίδι μας ξεκινά σε τούτη εδώ τη σκηνή από στιγμή σε στιγμή. Καλή διασκέδαση σε όλους, λοιπόν, γονείς, παππούδες, γιαγιάδες και μικρά παιδιά.
Αφηγητής: (2)
Μέσα στου δάσους την καρδιά, ζώα θα βρεις πολλά, μεγάλα και μικρά, ήμερα, άγρια μα και επιθετικά. Ανάμεσα σε αυτά, μια αγέλη ελεφάντων με χρώμα γκρι, που φαίνονται στ'αλήθεια τόσο ίδιοι κι όμως θα δεις πως είναι πολύ διαφορετικοί... Άλλοι μεγάλοι, άλλοι μικροί, άλλοι γέροι και άλλοι νεαροί, άλλοι αδύναμοι και άλλοι δυνατοί, άλλοι ψηλοί και άλλοι πιο κοντοί. Ακούτε και εσείς τις βαριές τους πατημασιές και τις παιχνιδιάρικές τους φωνές; Νάτοι που έρχονται, χορεύοντας χαρούμενα και ζωηρά.
Μουσική γέφυρα:
(για την είσοδο 4 ελεφάντων και του Έλμερ στη σκηνή, μπορεί να γίνει και σε ζευγάρια, αφού ο ρυθμός είναι βαλς)
1η σκηνή:
Ελέφαντας: (3)
Τι ωραία που περάσαμε και σήμερα, καλά μου φιλαράκια. Ευτυχώς που έχουμε και τον Έλμερ να μας διασκεδάζει και να μας κάνει να γελάμε με τα αστεία του.
Ελέφαντας: (4)
Ε, καλά, ο Έλμερ είναι από μόνος τους αστείος, έτσι όπως είναι πολύχρωμος και διαφορετικός. Μόνο γέλιο μπορεί να προκαλεί η εμφάνισή του. Μα κοιτάξτε τον! Γεμάτος με όλων των χρωμάτων τα τετραγωνάκια, ζωηρός και ατακτούλης, δεν φαίνεται να στεναχωριέται ποτέ και για τίποτα.
Ελέφαντας: (5)
Εγώ πάντως δε θα ήθελα καθόλου να είμαι στη θέση του. Προτιμώ να είμαι γκρίζος και σοβαρός, παρά πολύχρωμος και διαφορετικός. Μα για σκεφτείτε λιγάκι σε ποιον θα άρεσε να γίνεται θέαμα στα μάτια των άλλων, σε ποιον θα άρεσε να τον κοιτάζουν όλοι λες και είναι αξιοθέατο σημαντικό ή μνημείο ιστορικό; Σε εμένα σίγουρα όχι!
Ελέφαντας: (6)
Μα για στάσου λίγο, φιλαράκο. Δεν είναι δα και τόσο τραγικό να είσαι κάπως διαφορετικός. Μην ξεχνάς ότι αυτά είναι χαρακτηριστικά εξωτερικά, δεν αγγίζουν την καρδιά, ούτε και δίνουν αξία στ'αληθινά. Να, κοίτα και τον Έλμερ. Φαίνεται να το γνωρίζει αυτό το "μυστικό", αφού έχει πάντα διάθεση καλοσυνάτη και φιλική, είναι πάντα με ένα χαμόγελο στα χείλη και αυτό το ξέρουν όλοι του οι φίλοι.
Έλμερ: (7)
Ώχου, βρε παιδιά, πολύ σοβαρή συζήτηση πιάσατε, θαρρώ. Δεν πάμε να παίξουμε κρυφτό ή κυνηγητό, μπάλα, μπάσκετ ή κουτσό; Μήπως θέλετε να κάνουμε τούμπες ή μήπως προτιμάτε να πάμε μέχρι το ποτάμι να παίξουμε μπουγέλο με τις προβοσκίδες μας;
Ελέφαντες: (όλοι μαζί)
Μπράβο, Έλμερ! Πάντα μας κάνεις να γελάμε. Πάμε!!! Το παιχνίδι μας περιμένει.
Μουσική γέφυρα:
(Ο Έλμερ βγαίνει σκεφτικός και στεναχωρημένος στη σκηνή. Γύρω γύρω, στο πίσω μέρος της σκηνής, μπορεί να υπάρχουν άλλοι ελέφαντες (ακίνητα στοιχεία) και εκείνος να περιφέρεται ανάμεσά τους, προβληματισμένος με τη διαφορετικότητά του. Κάθεται στη μέση της σκηνής και κάτι σοβαρό φαίνεται να τον απασχολεί)
2η σκηνή:
Έλμερ:
Ουφ! Βαρέθηκα πια να είμαι διαφορετικός! Νομίζω ότι όλοι με αγαπούν και χαίρονται μαζί μου μόνο επειδή τους κάνω να γελούν και να διασκεδάζουν. Με βλέπουν θαρρώ σαν κλόουν σε τσίρκο και όχι σαν φίλο τους πραγματικό. Μακάρι να μπορούσα να το αλλάξω αυτό... Μακάρι να είχα μια δύναμη μαγική αυτό που με στεναχωρεί να άλλαζα σε μια στιγμή...
(Με αυτές τις κουβέντες, που προς το τέλος αρχίζει να τις λέει με κάπως πιο αργόσυρτο ρυθμό, τον παίρνει ο ύπνος. Ξαπλώνει στο σημείο που βρίσκεται, ενδεχομένως κάτω από ένα δέντρο που θα υπάρχει στο κέντρο της σκηνής).
Μουσική γέφυρα για τον ύπνο των ελεφάντων:
Οι υπόλοιποι ελέφαντες με τη συνοδεία της μουσικής ξαπλώνουν και αυτοί και κοιμούνται. Παράλληλα εμφανίζονται δύο αφηγητές που θα χρειαστούν στη δράση του δεύτερου μέρους της 2ης σκηνής.
Αφηγητής: (8)
Κουρασμένος και προβληματισμένος ο φίλος μας ο Έλμερ έπεσε για ύπνο. Φαίνεται στ'αλήθεια στεναχωρημένος μα και αποφασισμένος την κατάσταση να αλλάξει. Μα πώς; Αφού έτσι γεννήθηκε. Διαφορετικός. Τι να έχει στο μυαλό; Μήπως στο όνειρό του βρει τη λύση που τόσο πολύ θέλει και αναζητεί; Μα να, σε λίγο ξημερώνει, ο ήλιος θα βγει και μια καινούρια ελπίδα στην ψυχή του ίσως εμφανιστεί.
(ηχητικό εφέ για την εμφάνιση του ήλιου)
Αφηγητής: (9) (προς το κοινό)
Μα τι κάνει εκεί; Τον βλέπετε και εσείς; Σαν να θέλει από τους άλλους να κρυφτεί, να μην ακουστεί, προχωρά αργά, σιγά σιγά και με καμάρι, να μην τον πάρουν οι άλλοι ελέφαντες χαμπάρι... Περνά ανάμεσά τους και κάπου πηγαίνει. Μα πού;
Μουσική γέφυρα:
(Για το περπάτημα του Έλμερ στο μπροστινό μέρος της σκηνής. Παράλληλα εμφανίζονται και τρία ακόμα ζώα (λιοντάρι, τίγρης, ιπποπόταμος_εννοείται ότι μπορούμε να διαλέξουμε άλλα ζώα για αυτούς τους 3 ρόλους) που παίρνουν θέση στο μπροστινό μέρος της σκηνής).
Ο Έλμερ γίνεται "ακίνητο" στοιχείο της σκηνής, διατηρώντας το προβληματισμένο ύφος του.
Λιοντάρι: (10)
Για πού το'βαλες, Έλμερ; Μήπως πηγαίνεις στο ποτάμι για βουτιές; Να'ρθω και εγώ να παίξουμε μαζί; Καλέ, γιατί δεν μας μιλάς; Τι έπαθες; Το αμίλητο νερό ήπιες; (προς τη τίγρη) Τι να έπαθε ο Έλμερ; Αυτός είναι πάντα τόσο χαμογελαστός και καλοσυνάτος...
Τίγρης: (11)
Μήπως είσαι άρρωστος; Μήπως έχεις πυρετό; (προς τους άλλους δύο) Να φωνάξουμε τον γιατρό του δάσους να τον δει; Εκείνος είναι πάντα τόσο καλός με όλους μας. Κάτι πρέπει να κάνουμε... Δεν τον βλέπετε πόσο στεναχωρημένος φαίνεται; Τι λες κι εσύ, κυρ Ιπποπόταμε;
Ιπποπόταμος: (12)
Εγώ λέω ότι έχετε δίκιο. Πάντα πρέπει να επιστρέφουμε το καλό σε όποιον μας το δίνει απλόχερα. Εξάλλου, ο καλός φίλος στην ανάγκη φαίνεται και τώρα ο Έλμερ είναι σίγουρο ότι χρειάζεται τη βοήθειά μας. Μα για μια στιγμή... πηγαίνει προς το ξέφωτο, στους θάμνους με τα βατόμουρα.
Λιοντάρι:
Προτείνω να τον αφήσουμε λίγο μόνο του. Μπορεί να μην έχει απολύτως τίποτα και να θέλει απλά να ηρεμήσει και να σκεφτεί. Όλοι κάποιες στιγμές έτσι έχουμε αισθανθεί. Δεν είναι δα και τίποτα τρομερό...
Τα άλλα δύο ζώα συμφωνούν, λέγοντας μαζί:
Ναι!!! Έχεις δίκιο, λιοντάρι. Σίγουρα δε θα είναι κάτι σοβαρό. Αλλά και πάλι αν δεν είναι έτσι, εμείς θα είμαστε για τον Έλμερ πάντα εδώ...
Μουσική γέφυρα:
(για την αποχώρηση των ελεφάντων και των 3 ζώων της σκηνής). Παράλληλα ο Έλμερ κινείται ζωηρά και αποφασιστικά προς το μέρος της σκηνής (το ξέφωτο) που έχουμε στήσει ένα θάμνο με βατόμουρα.
3η σκηνή:
Έλμερ: (13)
Ωωωω! Ένα θάμνος με βατόμουρα! Τι χαρά! Τι ευτυχία! Ένας θάμνος με βατόμουρα που έχουν χρώμα ελεφαντένιο (τη λέξη αυτή την λέει πολύ δυνατά και αργά, για να την τονίσει). Πόσο χαρούμενος είμαι! Επιτέλους θα τα καταφέρω να μην είμαι διαφορετικός, να είμαι σαν όλους τους άλλους κι εγώ κι όχι ο Έλμερ ο παρδαλός και χρωματιστός.
(τραβάει με δύναμη τον θάμνο, ενώ ταυτόχρονα παίζει το ίδιο κομμάτι που έχουμε για μουσική γέφυρα της σκηνής)
Παράλληλα εμφανίζονται στη σκηνή 2 αφηγητές και 2 ακόμα παιδιά (που έχουν ολοκληρώσει τον ρόλο τους) και κρατούν ένα μεγάλο γκρι πανί ή ύφασμα.
Στον ρυθμό της μουσικής σκεπάζουν τον Έλμερ με το ύφασμα (θα είναι ακόμα καλύτερο αν μπορούμε να έχουμε φτιάξει το ύφασμα με άνοιγμα στο κεφάλι για να μπορούν να το φορέσουν στον Έλμερ). Στριφογυριστές και κυκλικές κινήσεις (με τον Έλμερ όρθιο ή ξαπλωμένο στη σκηνή) εξυπηρετούν το κύλισμα πάνω στα βατόμουρα...
Ο Έλμερ στέκεται ακίνητος στο κέντρο της σκηνής, όση ώρα μιλούν οι δύο αφηγητές.
Αφηγητής: (14)
Αγνώριστος ο Έλμερ!! Άλλος ελέφαντας! Δε θα τον γνωρίζαμε με τίποτα, αν τον βλέπαμε σε κάποια του δάσους γωνιά. Κυλίστηκε για τα καλά στα βατόμουρα, έτριψε όλο του το σώμα πάνω στο γκρίζο χρώμα από το ζουμί τους, πασαλείφτηκε από την κορφή ως τα νύχια και...
Αφηγητής: (15)
...επιτέλους έγινε ΓΚΡΙ!!! Ένας ελέφαντας όπως όλοι οι άλλοι, με χρώμα γκρι. Σε τίποτα διαφορετικός! Με τίποτα να τον ξεχωρίζει. Ξεκίνησε, λοιπόν, όλο χαρά και υπερηφάνεια να πάει πίσω στο κοπάδι. Ας παρακολουθήσουμε με προσοχή να δούμε τι θα γίνει. Θα τον αναγνωρίσουν άραγε;
Μουσική γέφυρα:
Αποχώρηση των αφηγητών και εμφάνιση των νέων αφηγητών και των 3 ζώων της 2ης σκηνής. Μπορούμε να συνδυάσουμε και απλό χορευτικό, αφού η μελωδία είναι αργό βαλσάκι.
4η σκηνή:
Τα ζώα παίρνουν θέση στο μπροστινό μέρος της σκηνής. Άλλο μπορεί να τρώει, άλλο να διαβάζει κάτι, άλλο να ξαπλώνει ή ό,τι άλλο σκεφτούμε. Ο Έλμερ θα προχωρεί μπροστά τους ή και γύρω τους, αλλά δε θα στρέψουν καθόλου το βλέμμα τους προς αυτόν, ούτε θα του απευθύνουν τον λόγο.
Αφηγητής: (16) (προς το κοινό)
Το είδατε; Δεν τον αναγνώρισε κανείς! Ούτε το βλέμμα τους δεν έστρεψαν προς το μέρος του. Τα κατάφερε! Δεν είναι πια διαφορετικός! Είναι σαν όλους τους άλλους!
Έλμερ:
Πόσο ευτυχισμένος αισθάνομαι! Τα κατάφερα! Το ήξερα ότι θα υπήρχε τρόπος! Δεν ήταν και τόσο δύσκολο τελικά! Επιτέλους, τώρα όλοι θα νομίζουν ότι είμαι και εγώ ένας γκρίζος ελέφαντας. Ούτε παρδαλός, ούτε πολύχρωμος, ούτε διαφορετικός!
Αφηγητής: (17)
Μα για μια στιγμή! Ακούτε κάτι; Βήματα ελεφάντων, βαριά και δυνατά! Έρχονται προς τα δω. Λέτε να τον αναγνωρίσουν τον Έλμερ ή όχι; Μπα, σίγουρα όχι. Να, ακούγονται και οι φωνές τους.
(ηχητικά εφέ ελεφάντων)
Οι ελέφαντες της 1ης σκηνής εμφανίζονται και παίρνουν θέση στο μπροστινό μέρος της σκηνής, κινούμενοι αργά και σοβαρά. Ο Έλμερ παίρνει θέση ανάμεσά τους, οι δικές του κινήσεις είναι πιο ζωηρές και παιχνιδιάρικες... Κοιτάζει δεξιά και αριστερά, μπροστά και πίσω, μοιάζει να "μην τον χωράει ο τόπος"...
Αφηγητής: (16)
Ανήσυχος φαίνεται. Σαν κάτι να θέλει να κάνει; Σαν να του φαίνεται πως έπεσε υπερβολική ηρεμία...
Αφηγητής: (17)
Και ο Έλμερ δεν συμπαθεί την υπερβολική ηρεμία, ούτε μπορεί να φανταστεί τον εαυτό του ακίνητο, ήσυχο, αμίλητο σαν...
Αφηγητής: (16) και (17) μαζί και οι δύο
...άγαλμα!! Όχι, δεν το θέλει αυτό! Δεν ταιριάζει στην προσωπικότητά του! Που είναι μ ο ν α δ ι κ ή!
Εκείνη τη στιγμή ο Έλμερ φωνάζει πολύ δυνατά "ΜΠΟΥ!!!".
Οι 4 ελέφαντες της 1ης σκηνής γυρίζουν και τον κοιτάζουν έκπληκτοι και χαρούμενοι, φωνάζοντας με ενθουσιασμό "Ο Έλμερ! Ο Έλμερ", ενώ παριστάνουν ότι ξεκαρδίζονται στα γέλια.
(ηχητικό εφέ γέλιου)
Εκείνη τη στιγμή ακούγεται ήχος βροντής.
(ηχητικό εφέ βροντής και βροχής)
Με τον ήχο της βροχής, οι 4 ελέφαντες αρχίζουν να αφαιρούν το γκρι ύφασμα από τον Έλμερ, ενώ μιλούν και οι 4 μαζί. Μπορούμε βέβαια να μοιράσουμε μία πρόταση σε κάθε ελέφαντα:
Ελέφαντες:
-Τούτη τη μέρα θα τη γιορτάζουμε κάθε χρόνο.
-Θα τη λέμε μέρα του Έλμερ.
-Όλοι μας θα βαφόμαστε σαν τον Έλμερ, παρδαλοί.
-Και ο Έλμερ θα βάφεται σαν εμάς, με χρώμα ελεφαντένιο.
Μουσική γέφυρα:
Όλοι οι άλλοι υποχωρούν και εμφανίζονται στη σκηνή οι δυο τελευταίοι αφηγητές. Μπορούμε να το συνδυάσουμε με χορευτικό απλό, καθώς το κομμάτι βοηθάει.
Αφηγητής: (18)
'Ετσι κι έγινε. Μια φορά τον χρόνο όλοι οι ελέφαντες ντύνονται παρδαλοί. Έτσι και δείτε, λοιπόν, ελέφαντα με χρώμα ελεφαντένιο εκείνη την ημέρα, να ξέρετε ότι είναι...
Αφηγήτης: (19)
...ο φίλος μας ο Έλμερ! Που τώρα πια ξέρει ότι είναι σημαντικό να είσαι ξεχωριστός και μοναδικός και ότι, αν αξίζει για κάτι να μας αγαπούν, είναι για την καρδιά μας, το μυαλό και την ψυχή και όχι για την εμφάνισή μας την εξωτερική.
Ο 20ος αφηγητής μπορεί να έχει ένα τετράστιχο με ευχές για το καλοκαίρι και για τη σχολική χρονιά που τελειώνει.
Προτεινόμενο τραγούδι λήξης:
"Εγώ είμαι εγώ":
το τραγούδι του Τριγωνοψαρούλη για τη διαφορετικότητα
