Φθινοπωρινά Φύλλα στο Νηπιαγωγείο ή....

πώς τα φύλλα χάνουν το πράσινο χρώμα τους....

Γιατί τα φύλλα των φυλλοβόλων δέντρων αλλάζουν χρώμα το χειμώνα και πέφτουν; Μια συχνή ερώτηση των παιδών που βεβαίως έχει μια συναρπαστική απάντηση!

Μπορούμε να την διηγηθούμε στα παιδιά σαν παραμύθι (εξάλλου μοιάζει λίγο με παραμύθι) ή να αξιοποιήσουμε το εποπτικό υλικό της ανάρτησης σαν κάρτες ακολουθίας. Το φωτογραφικό υλικό προέρχεται από την εκπαιδευτική ιστοσελίδα kidzone.ws.

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα πράσινο φυλλαράκι.

Μέσα στο φυλλαράκι ζούσαν τρία μικροσκοπικά ανθρωπάκια: ο χλωροφυλλούλης (χλωροφύλλη), που ήταν πράσινος, ο ξανθοφυλλούλης (ξανθοφύλλη) που ήταν κίτρινος και ο καροτένιος (καροτίνη) που είχε χρώμα πορτοκαλί.

Ήταν καλά και αγαπημένα φιλαράκια...Το καλοκαίρι, ο χλωροφυλλούλης ήταν πολύ, μα ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ απασχολημένος: έπρεπε, βλέπετε να βοηθήσει το φυλλαράκι να διατηρήσει το όμορφο και λαμπερό του πράσινο χρώμα.

Κάθε μέρα, λοιπόν, έπαιρνε μπόλικη ηλιακή ενέργεια από τον καλό του φίλο τον κυριο Ήλιο,  φρέσκο, δροσερό αεράκι, νερό και χρήσιμες ουσίες από το έδαφος, τα ανακάτευε καλά-καλά και έφτιαχνε κάτι γλυκό, κάτι σαν ζάχαρη (γλυκόζη), έφτιαχνε δηλαδή το φαγητό για το μικρό μας φυλλαράκι.... Με αυτόν τον τρόπο γινόταν και ο ίδιος γερός και δυνατός...

Όλο το καλοκαίρι δούλευε ασταμάτητα και έφτιαχνε κάθε μέρα ζαχαρίτσα για το μικρό μας φυλλαράκι που παρέμενε πράσινο και λαμπερό. Ο ξανθοφυλλούλης και ο καροτένιος ζήλευαν λίγο, είναι αλήθεια: "γιατί να μην μπορούμε και εμείς να το κάνουμε αυτό;","γιατί να μην είμαστε και εμείς τόσο δυνατοί;"σκέφτονταν παραπονεμένοι.

Όμως ο καιρός περνούσε και κάποια μέρα έφτασε το φθινόπωρο: η θερμοκρασία τώρα πέφτει, αρχίζει να φυσάει και να κάνει λίγο κρύο. Ο ήλιος δεν είναι πια τόσο δυνατός. Το φυλλαράκι μας θέλει να προστατευτεί και αρχίζει να χτίζει έναν προστατευτικό "τοίχο", για να μην μπορεί να περάσει το κρύο του χειμώνα που πλησιάζει.

  Όμως ο "τοίχος" είναι τόσο παχύς και δυνατός που δεν αφήνει πια τον χλωροφυλλούλη να μαζέψει νερό...και ο ήλιος δεν ρίχνει πια τις δυνατές του ακτίνες...

Χωρίς όμως νερό και χωρίς ήλιο δυνατό, ο χλωροφυλλούλης δεν μπορεί να φτιάξει το φαγητό για το μικρό μας πράσινο φύλλο. Μα και ο ίδιος αρχίζει να αδυνατίζει, ενώ οι δύο του φίλοι, ο ξανθοφυλλούλης και ο καροτένιος φαίνονται τώρα γίγαντες μπροστά του....

Το φυλλαράκι μας έχει τώρα ένα πορτοκαλοκίτρινο χρωματάκι, μα καθώς δεν έχει αρκετό φαγητό να φάει για να μείνει γερό και δυνατό, πέφτει από το δέντρο, το παίρνει ο αέρας που φυσά κια το πάει μια από εδώ και μια εκεί, ώσπου πέφτει στη γη...

Εκεί γίνεται χρήσιμο λιπασματάκι, μέχρι να έρθει η άνοιξη

και νέα πράσινα φυλλαράκια να βγουν ξανά

στου δέντρου τα κλαδιά!