Η Γη μάς έχει ανάγκη....- Παγκόσμια Ημέρα Προστασίας του Περιβάλλοντος

Μαθαίνοντας για το Περιβάλλον
στο Νηπιαγωγείο
Η προστασία του περιβάλλοντος
μάς αφορά όλους

Η Γη μάς έχει έχει ανάγκη...Ας την φροντίσουμε...Ας την αγαπήσουμε...

Οι υπόλοιπες 19 αναρτήσεις του ιστολογίου για το περιβάλλον και την οικολογία βρίσκονται εδώ.

Συνθηματάκια-Ποιηματάκια
 για την Παγκόσμια Ημέρα Προστασίας του Περιβάλλοντος...και όχι μόνο...
(μπορεί να αξιοποιηθεί και ως μικρό θεατρικό αφιερωμένο στην προστασία του Περιβάλλοντος)

(1)

(2)

(3)

ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΙΠΟΤΑ

ΚΑΙ ΕΓΩ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΤΟΣΟ ΔΑ ΜΙΚΡΟ;

(4)

(5)

(6)

 (7)

(8)

(9)

(10)

Για να σώσουμε την Γη,

δεν θέλει χρήμα, μήτε κόπο πολύ.

Θέλει μόνο διάθεση, κέφι, φαντασία...

ε...και λιγάκι ευσυνειδησία...

Τα στιχάκια προτείνεται να "παιχτούν" από τα παιδιά

και στα πλαίσια δραματοποίησης ή απλού θεατρικού παιχνιδιού...

Παραμύθι για το Νηπιαγωγείο - Η καροτόσουπα του κυρ-Κούνελου

Παραμύθι

Η καροτόσουπα του κυρ-Κούνελου
(δραστηριότητα βασισμένη στο εξαιρετικό παραμύθι της Jennifer Greene
που με τρόπο αβίαστο "διδάσκει" τη σημασία της προσφοράς και της αλληλοσυμπαράστασης, σηματοδοτώντας το νόημα της αληθινής φιλίας...)

Αξιοποιείται νομίζω πολύ καλά και ως μαθηματική δραστηριότητα...

Μια φορά και έναν καιρό σε ένα αγρόκτημα μικρό ζούσε ο κυρ-Κούνελος.

Ένα ανοιξιάτικο πρωινό βγήκε από το λαγούμι του να μαζέψει απ'το δασάκι το κοντινό

4 νόστιμα καρότα για να φτιάξει καροτόσουπα...

Καθώς γύριζε στην φωλίτσα του να σου και συναντάει τον κυρ-Πόντικα:
"Καλημέρα, κυρ-Κούνελε. Ω! Τι ωραία καροτάκια!
Θα μου δώσεις ένα σε παρακαλώ;"
Τι να κάνει ο κυρ-Κούνελος...Δίνει ένα καρότο στον κυρ-Ποντικό και μένει με 3 καροτάκια...

Λίγο πριν να φτάσει στη φωλιά του συναντάει την κυρία Γουρουνίτσα:
"Καλημέρα, Κουνελάκο. Τι ωραία καροτάκια είναι αυτά;
Θα μου δώσεις ένα σε παρακαλώ;"
Ο κυρ-Κούνελος, λιγουλάκι απρόθυμος είναι αλήθεια, δίνει ένα καροτάκι στην Γουρουνίτσα
και μένει πια με 2 καρότα για να πάει στην φωλίτσα και να φτιάξει την σουπίτσα.

Κόντευε σχεδόν να φτάσει στο λαγούμι του, παιδιά, όταν συναντά μποστά του την κυρα-Πάπια.
"Πω!Πω!Πω! Νόστιμα καρότα βλέπω.
Τι λες, κουνελάκο, έχει δύο, θα μου δώσεις το ένα;"

Το'χε πάρει πια απόφαση ο κυρ-Κούνελος ότι καροτόσουπα δεν θα έφτιαχνε σήμερα και ευθύς λέει στην Παπίτσα:

Έμεινε λοιπόν μόνο με 1 καρότο...

Είχε φτάσει έξω από την φωλιά του, όταν βλέπει την κυρα-Κότουλα.

"Ω! Τι ωραίο καροτάκι είναι αυτό!

 Αν δεν πεινάς πολυ, κυρ-Κούνελε,

μου το δίνεις σε παρακαλώ

γιατί γουργουρίζει η κοιλιά μου;"

"Εντάξει, πάρτο κοτούλα το τελευταίο μου καροτάκι...",

λέει ο κουνελάκος και μπαίνει στο λαγούμι του.

Μπαίνοντας στην φωλιά του, με 0 καρότα πια, ήταν λίγο απογοητευμένος.

Κοιτάζοντας την άδεια του κατσαρόλα μονολόγησε:

"Τελικά δεν θα φάω καροτόσουπα σήμερα..."

Την στιγμή που έκανε τις σκέψεις αυτές, χτυπάει η πόρτα της φωλιάς του:
"Ποιος είναι;", ρωτάει ο κυρ-Κούνελος.

"Εμείς!!!Τα φιλαράκια σου!!!"

Ανοίγει ο κυρ- Κούνελος την πόρτα και τι να δει......

Ο ποντικούλης, η γουρουνίτσα, η πάπια και η κοτούλα ήταν εκεί μπροστά του,

κρατώντας από μια κατσαρόλα φαγητό...

"Γεια σου, γεια σου κουνελάκο. Σου φέραμε μεζεδάκια....",

είπαν χαρούμενα του κούνελου τα καλά φιλαράκια.

"Σας ευχαριστώ πολύ, φίλοι μου καλοί!!!! Μα γιατί το κάνατε αυτό;"

"Εσύ φάνηκες τόσο καλός και γενναιόδωρος...

Μας έδωσες όλα σου τα καρότα χωρίς διόλου να τσιγγουνευτείς...

Σκεφτήκαμε λοιπόν να σου φέρουμε να δοκιμάσεις απ'το νόστιμο μας φαγητό",

απάντησαν οι φίλοι.

"Ω! Τι σκέψη ευγενική, σας ευχαριστώ πολύ...Και...τι ωραίο φτιάξατε, λοιπόν;",

 ρώτησε ο κυρ-Κούνελος.

"ΚΑΡΟΤΟΣΟΥΠΑ!!!"

Έτσι κάθησαν όλοι μαζί οι φίλοι και έφαγαν καροτόσουπα γλυκιά, τραγουδώντας τραγουδάκια με κέφι, γλέντι και καλή καρδιά....

ΤΕΛΟΣ

 

Παιχνίδι μνήμης με τα φρούτα και τα χρώματα

Memory Game:
Οι κάρτες με τα φρούτα και τα χρώματα

Στο παιχνίδι αυτό οι κάρτες που προσπαθούν να βρουν και να αντιστοιχίσουν τα παιδιά είναι το φρούτο με το χρώμα του...

 

Καλοκαιρινό ποίημα - Το ποίημα του Άλφα

Ένα ποίημα για την φωνούλα Α,α με θεματολογία καλοκαιρινή

(μπορεί να αξιοποιηθεί και ως μικρός πίνακας αναφοράς για την φωνούλα Α,α)

ΑΝΑΛΥΤΙΚΟ ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ ΑΝΑΡΤΗΣΕΩΝ 

ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΕΔΩ

Φύλλο Εργασίας για το Φθινόπωρο

Φύλλο Εργασίας

για την εξάσκηση των αρχικών γραμμάτων

σε έννοιες του φθινοπώρου

ΤΙΣ ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ 65 ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ (χρήσιμες συνδέσεις, κατασκευές, φύλλα εργασίας για τα μαθηματικά, φύλλα εργασίας για τη γλώσσα, εποπτικό υλικό και έργα ζωγραφικής) μπορείτε να τις βρείτε ΕΔΩ.

Παραμύθι για το Νηπιαγωγείο - Διασκευή μύθου της Αμερικής

Ο μικρός Κοκκορής

Μια φορά και έναν καιρό ζούσε σε ένα αγρόκτημα ένας καλός αγρότης, ο Κωστής. Είχε ζωάκια πολλά, άλογα, κοτούλες, γουρουνάκια, μοσχαράκια, είχε και έναν κόκκορα, κοκκινο και στρουμπουλό, που τον λέγαν Κοκκορή. Κάθε βράδυ ο Κωστής έβαζε τον Κοκκορή μέσα στο κοτέτσι...Του Κοκκορή αυτό δεν του άρεσε πολύ, μα ήταν κόκκορας σωστός και υπάκουος πολύ...

Ένα βράδυ ο Κωστής, αφού έβαλε τον Κοκκορή στο κοτέτσι

και τακτοποίησε τα υπόλοιπα ζώα στο μαντρί, πήγε για ύπνο να ξεκουραστεί...

Πρωί-πρωί ο Κοκκορής σκαρφάλωσε σε έναν πάσσαλο ψηλά και άρχισε να κακαρίζει δυνατά, σχεδόν εκκωφαντικά:

"ΚΙΚΙΡΙΚΟΥΟΥΟΥΟΥ!!!!ΚΙΚΙΡΙΚΟΥΟΥΟΥ!!!"

Εκνευρισμένος ο Κωστής, άνοιξε το παράθυρο και είπε δυνατά:

"Φύγε από δω, βρε φωνακλά, και μου πήρες τα μυαλά!"

Τρομαγμένος ο Κοκκορής ανοίγει τις φτερούγες και τρέχει να κρυφτεί...

Μια και δυο ετοιμάζεται ο Κωστής, πλένεται, ντύνεται, τρώει πρωινό και πηγαίνει στο χωράφι και στο κτήμα, να οργώσει, να σκαλίσει, να σκάψει, να ραντίσει, τα ζωάκια να ταΐσει...Δουλειές ένα σωρό, να σου φεύγει το μυαλό....

Το βράδυ ήταν τόσο πολύ κουρασμένος, εξαντλημένος, που το μόνο που ονειρευόταν ήταν ένας γλυκός ύπνος. Για να είναι σίγουρος ότι ο Κοκκορής δεν θα τον ξυπνούσε νωρίς νωρίς το πρωί, τον έβαλε μαζί με τα γουρουνάκια στο χοιροστάσιο και πήγε, επιτέλους, να ξαπλώσει. Όμως....μόλις πρόβαλαν οι πρώτες του ήλιου ακτίνες, να σου ο Κοκκορής και ορμάει έξω από το χοιροστάσι κακαρίζοντας δυνατά, σχεδόν εκκωφαντικά:

"ΚΙΚΙΡΙΚΟΥΟΥΟΥΟΥ!!!!ΚΙΚΙΡΙΚΟΥΟΥΟΥ!!!"

"Αυτό το πτηνό θα με τρελάνει!", σκέφτηκε αγανακτησμένος ο Κωστής.

"Πρέπει να βρω μια λύση, αλλιώς δεν θα καταφέρω ποτέ να κοιμηθώ κανονικά..."

Εκείνη την ημέρα ο Κωστής, μια που με τα κακαρίσματα του Κοκκορή είχε σηκωθεί από τόσο νωρίς, ξεχορτάριασε τα λουλούδια του κήπου, έβγαλε όλα τα ζιζάνια από τις φραουλίτσες του, και έκανε όλες τις άλλες δουλειές του, ώστε όταν έφτασε το βράδυ μόλις που στεκόταν όρθιος...

"Ξέρω τι θα κάνω...", σκέφτηκε ο Κωστής.

"Θα βάλω τον κόκκορα μέσα στον σταύλο, θα κλείσω και την πόρτα και...επιτέλους...θα κοιμηθώ λιγάκι παραπάνω να ξεκουράσω το ποδαράκια μου....".

Έτσι κι έκανε ο Κωστής και πήγε για ύπνο,

ήρεμος και σίγουρος πως είχε βρει την καλύτερη λύση....

Ωστόσο....μόλις φώτισαν οι πρώτες ακτίνες του ήλιου την ημέρα.....ο Κοκκορής όρμησε έξω απο τον σταύλο πηδώντας από το παράθυρο, κακαρίζοντας δυνατά, σχεδόν εκκωφαντικά:

"ΚΙΚΙΡΙΚΟΥΟΥΟΥΟΥ!!!!ΚΙΚΙΡΙΚΟΥΟΥΟΥ!!!"

"Μέχρι εδώ!!! Δεν σε αντέχω πια!!!", ούρλιαξε ο Κωστής.

Αρπάζει αμέσως τον Κοκκορή και πηγαίνει στην αγορά.

Εκεί βρίσκει τον κυρ-Θοδωρή, που ήταν πρόθυμος πολύ να κρατήσει τον Κοκκορή...

"Θα είναι σπουδαία παρέα για τις κοτούλες και τα κοτοπουλάκια μου!", είπε ο κυρ-Θόδωρής αποχαιρετώντας τον Κωστή...

Από τότε ο Κοκκορής έζησε πολύ καλά κι ήταν τρισευτυχισμένος...

Κι ο Κωστής; Τι να έγινε, παιδιά;

Ο Κωστής επιτέλους βρήκε την πολυπόθητη ηρεμία. Εκείνο το βράδυ κοιμήθηκε ήρεμα σαν πουλάκι και το άλλο το πρωί δεν ξύπνησε νωρίς....

Το πρόβλημα ωστόσο είναι άλλο.

Ο Κωστής που μάλλον φάνηκε ότι είναι λιγουλάκι υπναράς... κοιμάται πλέον με τις ώρες... 

Έτσι...,

χωρίς αγρότη εργατικό, τα χωράφια ξεραθήκαν, τα λουλούθια μαραθήκαν κι όλα πια...χαθήκαν

ΤΕΛΟΣ

Φθινοπωρινό παραμύθι - Ένας σκίουρος...άτακτος και ζωηρός

Ένα παραμύθι για το Φθινόπωρο με ήρωα έναν σκίουρο γλυκούλη μα...πολύ ζωηρούλη

Διασκευή παραμυθιού
με την εκπληκτική εικονογράφηση της Beatrix Potter

Βρείτε το βίντεο στα αγγλικά:

https://www.youtube.com/watch?v=FTG5SlsSkkI&ab_channel=BeatrixPotter

Βρείτε το παραμύθι σε μορφή εικονογραφημένης παρουσίασης διαφανειών στον σύνδεσμο:

https://drive.google.com/file/d/1MuNtc7x5zoWWljbn6P_lHj3bcIFVw6vY/view?usp=sharing

Μια φορά και έναν καιρό σε ένα δάσος μακρινό στην άκρη μιας μικρούλας λίμνης ζούσε ένα σκίουρος μικρός με τον αδερφούλη και τα ξαδέρφια του, τα άλλα σκιουράκια...Τον φώναζαν Βελανιδούλη και ο λόγος είναι απλός: τρελλαινόταν για..βελανίδια και ήταν πάντα πρόθυμος να χρατσανίσει τους αγαπημένους του καρπούς, για να γεμίσει την σχεδόν πάντα πεινασμένη του κοιλίτσα...Ήταν σκίουρος καλός μα πολύ ζωηρός, πουθενά δεν ηρεμούσε και όλους τους ενοχλούσε...Ήταν με άλλα λόγια αυτό που λέμε "πειραχτήρι", ζωηρός και παιχνιδιάρης, άτακτος και σκανταλιάρης...

Στην μέση της μικρούλας λίμνης υπήρχε ένα νησάκι με μια πανύψηλη βελανιδιά. Εκεί έμενε η κυρα-Κουκουβάγια. Γύρω-γύρω θάμνοι ένα σωρό, που κάθε φθινόπωρο γέμιζαν με βελανίδια...

Κάθε φθινόπωρο που τα βελανίδια ήταν ώριμα πολύ, ο φιλαράκος μας ο Βελανιδούλης και η παρέα του τα άλλα σκιουράκια έφτιαχναν σχεδίες από μικρά κλαδάκια και χρησιμοποιώντας συχνά την φουντωτή τους ουρά σαν κουπί έπλεαν προς το νησί για να μαζέψουνε τροφή....

Κι όταν έφταναν εκεί, έψαχαν παντού σε όλους τους θάμνους και ανάμεσα στα βράχια και τις πέτρες για να βρουνε βελανίδια, τρέχαν από δω, πηδούσαν από κει και ήταν πράγματα χαρούμενα πολύ...

Μέσα σε λίγες ώρες κατάφερναν να μαζέψουν ολόκληρα σακούλια με βελανίδια...Τα μετέφεραν ύστερα στις φωλιές τους και, μολονότι η δουλειά αυτή ήταν κουραστική πολύ, τα μικρά μας σκιουράκια ασταμάτητα δουλεύαν και μαζεύαν και μαζεύαν...

Πέρασε μια εβδομάδα και η παρέα των σκίουρων αποφάσισε να πάει μια βόλτα στην λίμνη για ψάρεμα... Η ψαριά ήταν καλή...κατάφεραν να πιάσουν δέκα νόστιμα ψαράκια και σκέφτηκαν να τα δώσουν ως δώρο στην καλή τους φίλη την κυρα-Κουκουβάγια, που τα άφηνε να πηγαίνουν στο νησί να βρίσκουν βελανίδια, χωρίς ποτέ να τους γκρινιάζει και να παραπονιέται.

Με τα ψαράκια στα χέρια λοιπον νάτοι εδώ που πηγαίνουν προς το "σπίτι" της κυρα-Κουκουβάγιας. Όμως, μπροστά μπροστά τρέχει ο Βελανιδούλης κι όπως βλέπω τίποτα δεν κρατάει στα μικρά του τα χεράκια...

"Εσύ ποτέ σου δεν προσφέρεις τίποτα στην καλή  μας φίλη κι όλα δικά σου τα θέλεις...", παραπονούνταν οι φίλοι του στον μικρό Βελανιδούλη κι η αλήθεια είναι πράγματι αυτή: ο Βελανιδούλης ήταν λιγουλάκι εγωιστής, όλα δικά του τα ήθελε και στους άλλους τίποτε καλό ποτέ δεν αναγνώριζε...

"Δεν χρειάζεται νομίζω να της δώσουμε τα ψάρια μας. Δεν έκανε και τίποτε για μας...", απαντούσε ο σκιουράκος αλλαζονικά και όλο έτρεχε μπροστά....

Έτσι κυλούσαν οι μέρες του φθινοπώρου μες στο δάσος το πυκνό: οι σκίουροι πηγαίνουν στο νησάκι βελανίδια να γευτούν και θυμούνται πάντα την καλή τους φίλη την Κουκουβάγια και δωράκια να της φέρουν δεν ξεχνούν.

Μια μέρα μάλιστα σκεφτήκαν κάτι συναρπαστικό, ένα δώρο εκπληκτικό, σκαθαράκια να μαζέψουν, σε φυλλαράκια να τα κλείσουν, με ξυλάκια να τα δέσουν, σαν πουγκάκια να τα φτιάξουν στην κυρά-Κουκουβάγια να τα προσφέρουν που είναι πάντα τόσο καλή και χαμογελαστή...

Κι ο Βελανιδούλης; Εκείνος μόνο σκανταλιές....Όπως πάντα με τα αστεία του την Κουκουβάγια να πειράζει, με κλαδάκια να την γαργαλάει, πάνω-κάτω να χορεύει....και ησυχία να μην έχει!!!

Η κυρά-Κουκουβάγια έδειχνε πολλες φορές υπομονή, αλλά κάποιες φορές νευρίαζε και αυτή. Έλεγε τότε στον Βελανιδούλη, λιγουλάκι θυμωμένα και επιθετικά:

"Άκου, μικρέ μου, να σου πω, αν δεν αλλάξεις συμπεριφορά,

θα την χάσεις αυτήν την όμορφη φουντωτή ουρά!!!"

Ο Βελανιδούλης δεν καταλάβαινε από προειδοποιήσεις και απειλές: ήταν όπως είπαμε ξερόκέφαλος πολύ, πεισματάρης δηλαδή, και γι'αυτό δυστυχώς να διακρίνει δεν μπορούσε σε ποιο σημείο το αστείο σταματούσε...

Ένα όμορφο λοιπον κυριακάτικο πρωί που τα μικρά μας σκιουράκια είχαν πάει και πάλι στο μικρό νησί, ο Βελανιδούλης άρχισε τα πειράγματα και τις ζουζουνιές...

"Μέχρι εδώ, Βελανιδούλη!!!", ακούστηκε απειλητική η φωνή της σοφής της Κουκουβάγιας. "Έχω πονοκέφαλο πολύ και να αντέξω δεν μπορώ τις δικές σου τις φωνές, τις ασταμάτητές σου σκανταλιές..."

Ήταν τόσο δυνατή φωνή που ακούστηκε σαν σεισμός ή σαν βροντή...

Τα σκιουράκια κατατρομαγμένα άρχισαν να τρέχουν και να χοροπηδούν αλαφιασμένα...

Εκτός από τον Βελανιδούλη που δεν φάνηκε να κατάλαβε την απειλή την σοβαρή...

Μόλις λοιπόν η Κουκουβάγια έκλεισε τα μάτια για να ξεκουραστεί, βρήκε την κατάλληλη αφορμή. Πλησιάζει, πλησιάζει και την κουκουβάγια αρχίζει με τα νυχάκια του να γαργαλάει...

Εκείνη τα μάτια μισανοίγει,

να πιστέψει δεν μπορεί ότι ο μικρούλης σκιουράκος είναι τόσο μα τόσο αγενής...

"Ώστε δεν καταλαβαίνεις....", ξεκίνησε να λέει η Κουκουβάγια και

ορμάει δυνατά και τον σκιουράκο αρπάζει από την κοιλιά...

"Μανουλίτσα μου, γλυκιά, βοήθεια!!!", φωνάζει τώρα ο μικρός,

που πολύ αργά κατάλαβε πως παραέγινε ενοχλητικός....

"Μην με πειράξεις, κυρά-Κουκουβάγια,

και υπόσχομαι να γίνω σκίουρος με ήθος υποδειγματικό!

Δεν θα πειράζω, δεν θα ενοχλώ, θα μοιράζομαι, θα σέβομαι και θα εκτιμώ,

θα ακούω τις προειδοποιήσεις,

θα αλλάξω συμπεριφορά για να μη με βρει καμιά...συμφορά!!!"

Αν ποτέ, παιδιά, κάποια μέρα του φθινοπώρου δροσερή, συναντήσετε έναν σκίουρο λιχούδη με κομμένη την ουρά, να ξέρετε πως θα είναι ο μικρός Βελανιδούλης που δυστυχώς δεν θα κατάφερε να αλλάξει συμπεριφορά και...

θα του γράπωσε η κυρα-Κουκουβάγια την φουντωτή του την ουρά....

Αφήνουμε τα παιδιά να υποθέσουν το τέλος της ιστορίας, να εκφράσουν σκέψεις και προβληματισμούς: να άλλαξε ή να μην άλλαξε συμπεριφορά ο μικρός σκίουρος; Πώς θα καταλαβαίναμε την διαφορά στην συμπεριφορά του; Θα ήταν πολύ δύσκολο να τα καταφέρει; Θα κατάλαβε πραγματικά τα λάθη του;

Δείχνουμε την τελευταία φωτογραφία μετά την συζήτηση και αφήνουμε και πάλι τα παιδιά να εκφράσουν τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους, καθώς βλέπουν την φουντωτή ουρά του σκιουράκου....κομμένη!!!

Επίσης, τα προτρέπουμε να ζωγραφίσουν την δική τους εκδοχή για την εξέλιξη και ένα διαφορετικό τέλος της ιστορίας...

Φύλλο Εργασίας - Έννοιες: Δεξιά - Αριστερά

Ζωάκια στη σειρά:

Ποιο κοιτάζει δεξιά και ποιο αριστέρα;

Φύλλο Εργασίας