Είναι η γνωστή ιστορία του ΡΙΚΟ ΚΟΚΟΡΙΚΟ από το ομώνυμο βιβλίο της Σοφίας Μαντούβαλου.
http://www.google.gr/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=2&ved=0CDMQFjAB&url=http%3A%2F%2Fwww.diapolis.auth.gr%2Fdiapolis_files%2Fdrasi9%2Fypodrasi9.2b%2F1vathmia%2Fpraktikes%2FO_Riko_Kokoriko_text.doc&ei=l-hIUazKHdOf7AaXu4GwBA&usg=AFQjCNHQyLG9ULbm06my_-Pvr_pO3fMucg&sig2=gSMhCWl53sx8d-2U78S-VQ&bvm=bv.44011176,d.ZWU
| 
ΑΦΗΓΗΤΗΣ 1: | 
Ο Ερρίκο ή Ρίκο Κοκορίκο γεννήθηκε στο μακρινό Πουέρτο Ρίκο.
   | 
| 
(προβολή εικόνων ή βίντεο για το Πουέρτο Ρίκο). Τον
  βάφτισαν  | |
| 
Ερρίκο αλλά το φωνάζουν Ρίκο. | |
| 
Ο μπαμπάς του, ο κύριος Φιοντορίκο Κοκορίκο και η μαμά
  του, η | |
| 
Κυρία Αμαντίνα Κοκορίνα, τον έφεραν μαζί τους στην Αθήνα.  | |
| 
(προβολή εικόνων ή βίντεο από την Αθήνα). | |
| 
ΡΙΚΟ: | 
(περπατάει μόνος, λυπημένος, κλαίει μπροστά στο καινούριο
  σπίτι) | 
| 
Θέλω να πάμε πίσω στο χωριό, μου λείπουν η γιαγιά και τα
  γνωστά   | |
| 
μου τα παιδιά 
  (αναφιλητά). | |
| 
ΑΜΑΝΤΙΝΑ- | |
| 
ΦΙΟΝΤΟΡΙΚΟ: | 
Ήρθαμε τόσο μακριά γιατί εδώ έχει δουλειά. (αναστενάζουν,
  με | 
| 
βαριά καρδιά). | |
| 
ΦΙΟΝΤΟΡΙΚΟ: | 
Ελπίζω εδώ να ζήσουμε μια καλύτερη ζωή. (αγκαλιάζει τη
  γυναίκα | 
| 
του). | |
| 
ΑΜΑΝΤΙΝΑ: | 
Κι εγώ το εύχομαι. (του σκάει δυο τρυφερά φιλιά). | 
| 
ΡΙΚΟ: | 
Ε! Είμαι κι εγώ εδώ. Θέλω κι εγώ φιλάκι στο μαγουλάκι.
  (τραβάει τη φούστα της μαμάς του) | 
| 
ΑΦΗΓΗΤΗΣ 2: | 
Η κακή μέρα από τη νύχτα ξεκινά.  | 
| 
Την πρώτη κιόλας τη βραδιά | |
| 
ανάστατη η γειτονιά. | |
| 
πετάχτηκε έξω ξαφνικά | |
| 
με σώβρακα και νυχτικά. | |
| 
(Μεσάνυχτα ο Ρίκο κράζει με φωνή γλυκιά) | |
| 
ΡΙΚΟ: | 
Κικιρίκοοοοοοοοοο…, Κικιρίκοοοοοοοοοοο… | 
| 
Κ. ΚΟΡΑΛΙΑ: | 
Αααααα! Σε αυτή τη συνοικία | 
| 
δε βρίσκεις ησυχία! (φωνάζει υστερικά) | |
| 
ΡΙΚΟ: | 
Κικιρίκοοοοοοοοοο…, Κικιρίκοοοοοοοοοοο…(με γλυκιά φωνή) | 
| 
ΑΝΔΡΑΣ 1: | 
(θυμωμένος) | 
| 
Κάποιος πρέπει να του πει πως σ’ αυτή εδώ τη χώρα, από
  πάντα | |
| 
μέχρι τώρα, τα δικά μας τα κοκόρια φωνάζουν μόνο το πρωί. | |
| 
ΓΥΝΑΙΚΑ 1: | 
ΤΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΟΧΛΗΤΙΚΟ!  | 
| 
 Αυτό ξέρω να πω
  εγώ. | |
| 
(τσιρίζει με ψιλή φωνή και τρυπάει του διπλανού της το
  αυτί) | |
| 
ΑΝΔΡΑΣ 2: | 
Σωστό! | 
| 
ΓΥΝΑΙΚΑ 2: | 
Σωστό! | 
| 
ΑΝΔΡΑΣ 1 : | 
Σωστό! | 
| 
ΓΥΝΑΙΚΑ 3: | 
Σωστό! | 
| 
(συμφώνησαν οι πιο πολλοί) | |
| 
ΡΙΚΟ: | 
Μέσα από την καρδιά μου | 
| 
συγγνώμη σας ζητώ. (πολύ ευγενικά και με φοβισμένη ματιά) | |
| 
Πού, όμως, να το φανταστώ | |
| 
πως το ξύπνημα εδώ το πρωινό | |
| 
είναι στο Πουέρτο Ρίκο βραδινό; | |
| 
Όταν εδώ είναι πρωί, | |
| 
η νύχτα έρχεται εκεί. | |
| 
Η συνήθεια είναι δυνατή, | |
| 
θέλει προσπάθεια η αλλαγή. | |
| 
Το βράδυ θα κοιμάμαι | |
| 
για να ξυπνάω το πρωί. | |
| 
(ένα βράδυ  πάλι
  έκανε λάθος ο Ρίκο) | |
| 
ΡΙΚΟ: | 
Κικιρίκοοοοοοοοοο…, Κικιρίκοοοοοοοοοοο…(ξυπνάει όλο τον
  κόσμο) | 
| 
ΑΦΗΓΗΤΗΣ 1: | 
Αυτή τη φορά, | 
| 
με παράπονα πολλά | |
| 
και λόγια απειλητικά, | |
| 
σύσσωμη η γειτονιά | |
| 
έφτασε στο δήμαρχο μπροστά. | |
| 
 (Μιλούν όλοι μαζί,
  τσιρίζουν στο αυτί του δήμαρχου και δεν  | |
| 
καταλάβαινε κανείς τίποτε) | |
| 
ΓΥΝΑΙΚΑ 2: | 
Κύριε Δήμαρχε, απ’ όλα τα κοκόρια αυτό κοιμάται το πρωί | 
| 
και τα μεσάνυχτα λαλεί. | |
| 
ΓΥΝΑΙΚΑ 1: | 
ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ, ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΕΝΟΧΛΗΤΙΚΟ. | 
| 
Να το διώξουμε από εδώ. | |
| 
ΓΥΝΑΙΚΑ 3: | 
Είναι από άλλη ράτσα, | 
| 
άλλη φυλή, | |
| 
ΑΦΗΓΗΤΗΣ 2: | 
άλλη εθνική καταγωγή. 
Και μόνο οι αδερφές Καλία, 
που είχαν κάθε βράδυ αϋπνία, 
έδειξαν κάποια ευσπλαχνία.  | 
| 
ΑΔΕΡΦΕΣ ΚΑΛΙΑ: | 
Κύριε δήμαρχε, 
τι να σου κάνει το καημένο, | 
| 
είναι πολύ δυστυχισμένο, | |
| 
κατοικεί σε οίκο | |
| 
που δεν έχει κήπο. | |
| 
(από κάποια γωνία ακούεται η φωνή του κ. Ησαΐα) | |
| 
Κ. ΗΣΑΪΑΣ | 
Αχ, βρε Ρίκο Κοκορίκο! | 
| 
Αχ, μικρέ μου πιτσιρίκο! | |
| 
σε καταλαβαίνω, σε καταλαβαίνω,  | |
| 
αλλά κι εσύ πρέπει κάτι να κάνεις | |
| 
αν δε θες να μας τρελάνεις. | |
| 
ΡΙΚΟ | 
(Σκέφτεται φωναχτά) | 
| 
Πρέπει να προσαρμοστώ, | |
| 
το κλίμα δεν είναι καλό. | |
| 
ΑΦΗΓΗΤΗΣ 1: | 
Φοβήθηκε ο μικρός Ερρίκο | 
| 
απ’ το Πουέρτο Ρίκο | |
| 
κι έτρεξε αμέσως στη μαμά του, | |
| 
τη ζεστή την αγκαλιά του. | |
| 
Από εκείνη την ημέρα | |
| 
κι από τότε κάθε μέρα | |
| 
η μαμά του τρυφερή | |
| 
τον ξυπνάει το πρωί. | |
| 
ΡΙΚΟ: | 
Κικιρίκου, κικιρίιιιιι! | 
| 
ΑΦΗΓΗΤΗΣ 2: | 
Λαλεί με δυνατή φωνή | 
| 
σαν ξημερώνει η αυγή. | |
| 
Μετά ρουφάει ένα αβγό, | |
| 
μαλακώνει το λαιμό, | |
| 
παίρνει τη σάκα του | |
| 
και πάει στο σχολειό. | |
| 
Μα ούτε τότε ησύχασε η γειτονιά. | |
| 
Οι γονείς έφεραν πάλι στο δήμαρχο παράπονα φριχτά. | |
| 
ΓΟΝΕΙΣ: | 
(Φωνές) 
Είναι κατάσταση , κύριε δήμαρχε, αυτή; | 
| 
Τα δικά μας το παιδιά | |
| 
στο ίδιο λεωφορείο, | |
| 
στο ίδιο το σχολείο, | |
| 
στο διπλανό θρανίο | |
| 
με το Ρίκο Κοκορίκο | |
| 
απ’ το Πουέρτο Ρίκο; | |
| 
ΔΗΜΑΡΧΟΣ: | 
Δεν είναι αρμοδιότητα δική μου αυτή. | 
| 
Να πάτε στη σχολική επιτροπή. | |
| 
(Πάνε όλοι μαζί στη σχολική επιτροπή και μιλάνε όλοι μαζί) | |
| 
ΓΟΝΕΙΣ: | 
Ξέφραγο αμπέλι έγινε η χώρα, | 
| 
θέλουμε πράξη εδώ και τώρα! | |
| 
ΓΥΝΑΙΚΑ 1: | 
Ο ξένος είναι διαφορετικός | 
| 
και γι αυτό ενοχλητικός. | |
| 
Κ. ΕΥΓΕΝΙΑ: | 
(Στη γραμματεία η κ. Ευγενία τους ακούει με προσοχή και
  τους  | 
| 
λέει δυνατά) | |
| 
Γιατί τόση έχθρα και κακία, | |
| 
γιατί τέτοια δυσπιστία; | |
| 
Τι κι αν ο Ρίκο | |
| 
έχει διαφορετική καταγωγή; | |
| 
Έχει δικαίωμα κι αυτός | |
| 
να ονειρεύεται μια καλύτερη ζωή. | |
| 
ΓΟΝΕΙΣ: | 
Έχουμε όνειρα κι εμείς για τα δικά μας το παιδιά. | 
| 
Πώς θα μάθουνε τη γλώσσα μας καλά, | |
| 
πώς θα προχωρήσουνε σωστά, | |
| 
αν στην τάξη τους υπάρχει ο Ρίκο, | |
| 
ένας ξένος απ’ το Πουέρτο Ρίκο; | |
| 
Κ. ΕΥΓΕΝΙΑ: | 
Μπορεί να μη μιλάει σωστά τα ελληνοκοκορικά, | 
| 
διαθέτει, όμως, εξυπνάδα και καλή καρδιά. | |
| 
Είναι λίγο διαφορετικός αλλά πολύ γοητευτικός. | |
| 
(τα παιδιά τον κοιτάζουν με πολύ συμπάθεια  τα κορίτσια κοιτάζουν ντροπαλά) | |
| 
ΜΑΘΗΤΡΙΑ 1: | 
Είναι ευρηματικός! | 
| 
ΜΑΘΗΤΡΙΑ 2: | 
Είναι γλυκός και τρυφερός! | 
| 
ΜΑΘΗΤΗΣ: | 
Είναι παίχτης φοβερός! | 
| 
ΓΟΝΕΙΣ: | 
(Εξαγριωμένοι) | 
| 
Τα δικά μας τα παιδιά, | |
| 
στέκουν κλάσεις πιο ψηλά | |
| 
απ’ αυτόν εδώ το Ρίκο, | |
| 
τον ξένο απ’ το Πουέρτο Ρίκο. | |
| 
(ο Ρίκο και τα παιδιά ακούνε) | 
| 
                               κούρεψε το γιο
  του με μανία, | 
| 
                               Γιατί έκανε
  παρέα με το Ρίκο Κοκορίκο, 
                               αλλοδαπό απ’ το Πουέρτο Ρίκο. | 
| 
 ΑΦΗΓΗΤΗΣ 2:    Την άλλη μέρα τα παιδιά 
                               φόρεσαν όλα
  ένα λειρί  
                               και πήγαν στο
  σχολειό μαζί 
                               για να μοιάζουν έστω
  λίγο 
                               με το Ρίκο
  Κοκορίκο 
                               αλλοδαπό απ’ το Πουέρτο Ρίκο.   | 
| 
ΣΧΟΛΙΚΗ | ||
| 
ΕΠΙΤΡΟΠΗ: | 
Είναι επικίνδυνο στοιχείο | |
| 
για το δημοτικό σχολείο. | ||
| 
Είναι κακή επιρροή. | ||
| 
ΑΦΗΓΗΤΗΣ 2: | 
Η καρδιά του Παπαλέξη  
που δεν του ξεφεύγει λέξη,΄ 
καθώς πέρναγε από κει, 
παίρνει θέση αυστηρή 
. | |
| 
ΠΑΠΑΛΕΞΗΣ: | 
Αμαρτία, αμαρτία είναι η ξενοφοβία. | |
| 
Στη δική μου ενορία | ||
| 
πράξη αγία είναι η ξενοφιλία | ||
| 
και μεγάλη αρετή η φιλοξενία. | ||
| 
ΣΧΟΛΙΚΗ | ||
| 
ΕΠΙΤΡΟΠΗ: | 
Κι εσύ, κυρ δάσκαλε, | |
| 
εσύ; | ||
| 
Τι γνώμη έχεις | ||
| 
για την κατάσταση  | ||
| 
αυτή; | ||
| 
ΔΑΣΚΑΛΟΣ: | 
Τα παιδιά ανακαλύπτουν τη χαρά | |
| 
μέσα από τη διαφορά. | ||
| 
Θα ανοίξω, όμως, και το λεξικό, | ||
| 
κάτι θα έχει να μας πει κι αυτό. | ||
| 
(ανοίγει το λεξικό και διαβάζει αργά και κλείνει το μάτι
  στα παιδιά) | ||
| 
Από την αρχαία ακόμα εποχή, | ||
| 
ξένος σημαίνει φίλος | ||
| 
ΡΙΚΟ: 
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ: | 
κι επισκέπτης μας μαζί. 
Η πατρίδα η θετή  
είναι σαν αληθινή. 
 
  αγαπάει και
  πονάει, κλαίει και γελάει 
  σαν κι εμένα ...
  σαν κι εσένα ... κι εσένα 
   κι εσένα ...   σαν κι εμάς.  | 



 
































 
 
 
 
 
