Είναι η γνωστή ιστορία του ΡΙΚΟ ΚΟΚΟΡΙΚΟ από το ομώνυμο βιβλίο της Σοφίας Μαντούβαλου.
http://www.google.gr/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=2&ved=0CDMQFjAB&url=http%3A%2F%2Fwww.diapolis.auth.gr%2Fdiapolis_files%2Fdrasi9%2Fypodrasi9.2b%2F1vathmia%2Fpraktikes%2FO_Riko_Kokoriko_text.doc&ei=l-hIUazKHdOf7AaXu4GwBA&usg=AFQjCNHQyLG9ULbm06my_-Pvr_pO3fMucg&sig2=gSMhCWl53sx8d-2U78S-VQ&bvm=bv.44011176,d.ZWU
ΑΦΗΓΗΤΗΣ 1:
|
Ο Ερρίκο ή Ρίκο Κοκορίκο γεννήθηκε στο μακρινό Πουέρτο Ρίκο.
|
(προβολή εικόνων ή βίντεο για το Πουέρτο Ρίκο). Τον
βάφτισαν
|
|
Ερρίκο αλλά το φωνάζουν Ρίκο.
|
|
Ο μπαμπάς του, ο κύριος Φιοντορίκο Κοκορίκο και η μαμά
του, η
|
|
Κυρία Αμαντίνα Κοκορίνα, τον έφεραν μαζί τους στην Αθήνα.
|
|
(προβολή εικόνων ή βίντεο από την Αθήνα).
|
|
ΡΙΚΟ:
|
(περπατάει μόνος, λυπημένος, κλαίει μπροστά στο καινούριο
σπίτι)
|
Θέλω να πάμε πίσω στο χωριό, μου λείπουν η γιαγιά και τα
γνωστά
|
|
μου τα παιδιά
(αναφιλητά).
|
|
ΑΜΑΝΤΙΝΑ-
|
|
ΦΙΟΝΤΟΡΙΚΟ:
|
Ήρθαμε τόσο μακριά γιατί εδώ έχει δουλειά. (αναστενάζουν,
με
|
βαριά καρδιά).
|
|
ΦΙΟΝΤΟΡΙΚΟ:
|
Ελπίζω εδώ να ζήσουμε μια καλύτερη ζωή. (αγκαλιάζει τη
γυναίκα
|
του).
|
|
ΑΜΑΝΤΙΝΑ:
|
Κι εγώ το εύχομαι. (του σκάει δυο τρυφερά φιλιά).
|
ΡΙΚΟ:
|
Ε! Είμαι κι εγώ εδώ. Θέλω κι εγώ φιλάκι στο μαγουλάκι.
(τραβάει τη φούστα της μαμάς του)
|
ΑΦΗΓΗΤΗΣ 2:
|
Η κακή μέρα από τη νύχτα ξεκινά.
|
Την πρώτη κιόλας τη βραδιά
|
|
ανάστατη η γειτονιά.
|
|
πετάχτηκε έξω ξαφνικά
|
|
με σώβρακα και νυχτικά.
|
|
(Μεσάνυχτα ο Ρίκο κράζει με φωνή γλυκιά)
|
|
ΡΙΚΟ:
|
Κικιρίκοοοοοοοοοο…, Κικιρίκοοοοοοοοοοο…
|
Κ. ΚΟΡΑΛΙΑ:
|
Αααααα! Σε αυτή τη συνοικία
|
δε βρίσκεις ησυχία! (φωνάζει υστερικά)
|
|
ΡΙΚΟ:
|
Κικιρίκοοοοοοοοοο…, Κικιρίκοοοοοοοοοοο…(με γλυκιά φωνή)
|
ΑΝΔΡΑΣ 1:
|
(θυμωμένος)
|
Κάποιος πρέπει να του πει πως σ’ αυτή εδώ τη χώρα, από
πάντα
|
|
μέχρι τώρα, τα δικά μας τα κοκόρια φωνάζουν μόνο το πρωί.
|
|
ΓΥΝΑΙΚΑ 1:
|
ΤΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΟΧΛΗΤΙΚΟ!
|
Αυτό ξέρω να πω
εγώ.
|
|
(τσιρίζει με ψιλή φωνή και τρυπάει του διπλανού της το
αυτί)
|
|
ΑΝΔΡΑΣ 2:
|
Σωστό!
|
ΓΥΝΑΙΚΑ 2:
|
Σωστό!
|
ΑΝΔΡΑΣ 1 :
|
Σωστό!
|
ΓΥΝΑΙΚΑ 3:
|
Σωστό!
|
(συμφώνησαν οι πιο πολλοί)
|
|
ΡΙΚΟ:
|
Μέσα από την καρδιά μου
|
συγγνώμη σας ζητώ. (πολύ ευγενικά και με φοβισμένη ματιά)
|
|
Πού, όμως, να το φανταστώ
|
|
πως το ξύπνημα εδώ το πρωινό
|
|
είναι στο Πουέρτο Ρίκο βραδινό;
|
|
Όταν εδώ είναι πρωί,
|
|
η νύχτα έρχεται εκεί.
|
|
Η συνήθεια είναι δυνατή,
|
|
θέλει προσπάθεια η αλλαγή.
|
|
Το βράδυ θα κοιμάμαι
|
|
για να ξυπνάω το πρωί.
|
|
(ένα βράδυ πάλι
έκανε λάθος ο Ρίκο)
|
|
ΡΙΚΟ:
|
Κικιρίκοοοοοοοοοο…, Κικιρίκοοοοοοοοοοο…(ξυπνάει όλο τον
κόσμο)
|
ΑΦΗΓΗΤΗΣ 1:
|
Αυτή τη φορά,
|
με παράπονα πολλά
|
|
και λόγια απειλητικά,
|
|
σύσσωμη η γειτονιά
|
|
έφτασε στο δήμαρχο μπροστά.
|
|
(Μιλούν όλοι μαζί,
τσιρίζουν στο αυτί του δήμαρχου και δεν
|
|
καταλάβαινε κανείς τίποτε)
|
|
ΓΥΝΑΙΚΑ 2:
|
Κύριε Δήμαρχε, απ’ όλα τα κοκόρια αυτό κοιμάται το πρωί
|
και τα μεσάνυχτα λαλεί.
|
|
ΓΥΝΑΙΚΑ 1:
|
ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ, ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΕΝΟΧΛΗΤΙΚΟ.
|
Να το διώξουμε από εδώ.
|
|
ΓΥΝΑΙΚΑ 3:
|
Είναι από άλλη ράτσα,
|
άλλη φυλή,
|
|
ΑΦΗΓΗΤΗΣ 2:
|
άλλη εθνική καταγωγή.
Και μόνο οι αδερφές Καλία,
που είχαν κάθε βράδυ αϋπνία,
έδειξαν κάποια ευσπλαχνία.
|
ΑΔΕΡΦΕΣ ΚΑΛΙΑ:
|
Κύριε δήμαρχε,
τι να σου κάνει το καημένο,
|
είναι πολύ δυστυχισμένο,
|
|
κατοικεί σε οίκο
|
|
που δεν έχει κήπο.
|
|
(από κάποια γωνία ακούεται η φωνή του κ. Ησαΐα)
|
|
Κ. ΗΣΑΪΑΣ
|
Αχ, βρε Ρίκο Κοκορίκο!
|
Αχ, μικρέ μου πιτσιρίκο!
|
|
σε καταλαβαίνω, σε καταλαβαίνω,
|
|
αλλά κι εσύ πρέπει κάτι να κάνεις
|
|
αν δε θες να μας τρελάνεις.
|
|
ΡΙΚΟ
|
(Σκέφτεται φωναχτά)
|
Πρέπει να προσαρμοστώ,
|
|
το κλίμα δεν είναι καλό.
|
|
ΑΦΗΓΗΤΗΣ 1:
|
Φοβήθηκε ο μικρός Ερρίκο
|
απ’ το Πουέρτο Ρίκο
|
|
κι έτρεξε αμέσως στη μαμά του,
|
|
τη ζεστή την αγκαλιά του.
|
|
Από εκείνη την ημέρα
|
|
κι από τότε κάθε μέρα
|
|
η μαμά του τρυφερή
|
|
τον ξυπνάει το πρωί.
|
|
ΡΙΚΟ:
|
Κικιρίκου, κικιρίιιιιι!
|
ΑΦΗΓΗΤΗΣ 2:
|
Λαλεί με δυνατή φωνή
|
σαν ξημερώνει η αυγή.
|
|
Μετά ρουφάει ένα αβγό,
|
|
μαλακώνει το λαιμό,
|
|
παίρνει τη σάκα του
|
|
και πάει στο σχολειό.
|
|
Μα ούτε τότε ησύχασε η γειτονιά.
|
|
Οι γονείς έφεραν πάλι στο δήμαρχο παράπονα φριχτά.
|
|
ΓΟΝΕΙΣ:
|
(Φωνές)
Είναι κατάσταση , κύριε δήμαρχε, αυτή;
|
Τα δικά μας το παιδιά
|
|
στο ίδιο λεωφορείο,
|
|
στο ίδιο το σχολείο,
|
|
στο διπλανό θρανίο
|
|
με το Ρίκο Κοκορίκο
|
|
απ’ το Πουέρτο Ρίκο;
|
|
ΔΗΜΑΡΧΟΣ:
|
Δεν είναι αρμοδιότητα δική μου αυτή.
|
Να πάτε στη σχολική επιτροπή.
|
|
(Πάνε όλοι μαζί στη σχολική επιτροπή και μιλάνε όλοι μαζί)
|
|
ΓΟΝΕΙΣ:
|
Ξέφραγο αμπέλι έγινε η χώρα,
|
θέλουμε πράξη εδώ και τώρα!
|
|
ΓΥΝΑΙΚΑ 1:
|
Ο ξένος είναι διαφορετικός
|
και γι αυτό ενοχλητικός.
|
|
Κ. ΕΥΓΕΝΙΑ:
|
(Στη γραμματεία η κ. Ευγενία τους ακούει με προσοχή και
τους
|
λέει δυνατά)
|
|
Γιατί τόση έχθρα και κακία,
|
|
γιατί τέτοια δυσπιστία;
|
|
Τι κι αν ο Ρίκο
|
|
έχει διαφορετική καταγωγή;
|
|
Έχει δικαίωμα κι αυτός
|
|
να ονειρεύεται μια καλύτερη ζωή.
|
|
ΓΟΝΕΙΣ:
|
Έχουμε όνειρα κι εμείς για τα δικά μας το παιδιά.
|
Πώς θα μάθουνε τη γλώσσα μας καλά,
|
|
πώς θα προχωρήσουνε σωστά,
|
|
αν στην τάξη τους υπάρχει ο Ρίκο,
|
|
ένας ξένος απ’ το Πουέρτο Ρίκο;
|
|
Κ. ΕΥΓΕΝΙΑ:
|
Μπορεί να μη μιλάει σωστά τα ελληνοκοκορικά,
|
διαθέτει, όμως, εξυπνάδα και καλή καρδιά.
|
|
Είναι λίγο διαφορετικός αλλά πολύ γοητευτικός.
|
|
(τα παιδιά τον κοιτάζουν με πολύ συμπάθεια τα κορίτσια κοιτάζουν ντροπαλά)
|
|
ΜΑΘΗΤΡΙΑ 1:
|
Είναι ευρηματικός!
|
ΜΑΘΗΤΡΙΑ 2:
|
Είναι γλυκός και τρυφερός!
|
ΜΑΘΗΤΗΣ:
|
Είναι παίχτης φοβερός!
|
ΓΟΝΕΙΣ:
|
(Εξαγριωμένοι)
|
Τα δικά μας τα παιδιά,
|
|
στέκουν κλάσεις πιο ψηλά
|
|
απ’ αυτόν εδώ το Ρίκο,
|
|
τον ξένο απ’ το Πουέρτο Ρίκο.
|
|
(ο Ρίκο και τα παιδιά ακούνε)
|
κούρεψε το γιο
του με μανία,
|
Γιατί έκανε
παρέα με το Ρίκο Κοκορίκο,
αλλοδαπό απ’ το Πουέρτο Ρίκο.
|
ΑΦΗΓΗΤΗΣ 2: Την άλλη μέρα τα παιδιά
φόρεσαν όλα
ένα λειρί
και πήγαν στο
σχολειό μαζί
για να μοιάζουν έστω
λίγο
με το Ρίκο
Κοκορίκο
αλλοδαπό απ’ το Πουέρτο Ρίκο.
|
ΣΧΟΛΙΚΗ
|
||
ΕΠΙΤΡΟΠΗ:
|
Είναι επικίνδυνο στοιχείο
|
|
για το δημοτικό σχολείο.
|
||
Είναι κακή επιρροή.
|
||
ΑΦΗΓΗΤΗΣ 2:
|
Η καρδιά του Παπαλέξη
που δεν του ξεφεύγει λέξη,΄
καθώς πέρναγε από κει,
παίρνει θέση αυστηρή
.
|
|
ΠΑΠΑΛΕΞΗΣ:
|
Αμαρτία, αμαρτία είναι η ξενοφοβία.
|
|
Στη δική μου ενορία
|
||
πράξη αγία είναι η ξενοφιλία
|
||
και μεγάλη αρετή η φιλοξενία.
|
||
ΣΧΟΛΙΚΗ
|
||
ΕΠΙΤΡΟΠΗ:
|
Κι εσύ, κυρ δάσκαλε,
|
|
εσύ;
|
||
Τι γνώμη έχεις
|
||
για την κατάσταση
|
||
αυτή;
|
||
ΔΑΣΚΑΛΟΣ:
|
Τα παιδιά ανακαλύπτουν τη χαρά
|
|
μέσα από τη διαφορά.
|
||
Θα ανοίξω, όμως, και το λεξικό,
|
||
κάτι θα έχει να μας πει κι αυτό.
|
||
(ανοίγει το λεξικό και διαβάζει αργά και κλείνει το μάτι
στα παιδιά)
|
||
Από την αρχαία ακόμα εποχή,
|
||
ξένος σημαίνει φίλος
|
||
ΡΙΚΟ:
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ:
|
κι επισκέπτης μας μαζί.
Η πατρίδα η θετή
είναι σαν αληθινή.
αγαπάει και
πονάει, κλαίει και γελάει
σαν κι εμένα ...
σαν κι εσένα ... κι εσένα
κι εσένα ... σαν κι εμάς.
|